រឿង​រ៉ាវ​រំភើបចិត្ត​ ជាមួយនឹងម៉ាស៊ីនលក់​ទំនិញដែល​មាន​អាយុកាលរហូតដល់​ ៤០ ​ឆ្នាំ

អ្វីៗ​ក៏អាច​​ដាក់​លក់នៅ​ក្នុង​ម៉ាសីុន​ស្វ័យ​ប្រវត្តិ​ – ទាំងនោះ​មាន​តែប្រជាជន​ជប៉ុនប៉ុណ្ណោះ​។  មនុស្ស​ចាប់​ផ្តើម​រំ​ពឹង​ខ្លាំង​ទៅ​លើ​ម៉ា​សីុន​ស្វ័យ​ប្រវត្តិ បំ​ភ្លេច​ការ​ទំ​នាក់​ទំ​នង​រវាង​មនុស្ស​ និង​មនុស្ស​ ដូច្នេះ​ហើយ​ប្រជាជន​ជប៉ុន​ជា​ច្រើនត្រូវ​បាន​គេ​ហៅថា​គ្មាន​ចិត្ត​។ ប៉ុន្តែ​ប្រហែល​ជាអ្នក​នឹង​ផ្លាស់​ប្តូរ​គំ​និត​បន្ទាប់​ពី​ដឹង​រឿង​រ៉ាវខាង​ក្រោម​នេះ។

​និយាយ​ពី​ម៉ាសីុន​លក់​ទំ​និញ​ស្វ័យ​ប្រវត្តិ ​ត្រូវ​បាន​ការ​ពារ​ដោ​យ​សេចក្តី​ស្រលាញ់​ និង​អនុស្សាវរីយ៍ាជាច្រើន។

នៅ​ Ibaraki មាន​កន្លែង​ខ្លះសោះកក្រោះដូច​ក្នុង​រូប​​បែប​នេះ។ រហូត​ដល់​សូម្បីតែស្រមោល​មនុស្ស​ម្នាក់ក៏​មិន​ឃើញ​ដែរ ប៉ុន្តែ​បែរជា​មាន​ម៉ាសីុនលក់​ទំនិញ​​មួយដាក់​នៅ​កន្លែង​មិន​សូ​វមាន​មនុស្ស​ និង​គ្មាន​អ្នក​ចាប់​អារម្មណ៍។

រូបភាព http://jihanki.michikusa.jp/kanto/araiya/

ម៉ាសីុនផ្នែក​​ខាង​ក្រៅ​មិន​ចាំ​បាច់​និយាយ​ទេបើ​គ្មាន​អ្នក​មើល​ឃើញ ​​ប៉ុន្តែ​ម៉ាសីុន​ខ្លះទោះ​បី​បានដាក់​​នៅ​ក្នុង​ហាង​ តែវាចាស់​រហូត​ដល់​ថ្នាក់ដូចជាចង់ “បាក់​​” ចេញ​ជា​ផ្នែក​នីមួយ​ៗ​អញ្ចឹង។

រូបភាព http://jihanki.michikusa.jp/kanto/araiya/

តាម​ការ​ពិត​ ម៉ាសីុន​ទាំង​បី​ខាង​លើ​​ដំ​ណើរ​ការ​បាន​ ដោយមានរយៈពេល ៤០​ ឆ្នាំមក​ហើយ​។ ហើយ​ម៉ាសីុន​ដែល​នៅ​កណ្តាលគឺជា “តួ​អង្គ​ឯក” នៃ​រឿង​រ៉ាវ​ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​និយាយ។ Menu របស់​ម៉ាសុីន​រួម​មា​ន​៖ បាយ​សាច់​ជ្រូក​ចៀន​ បាយ​សាច់​អាំង បាយ​សាច់​មាន់​ចៀន​។ តម្លៃ​របស់​មុខ​ម្ហូប​នីមួយ​ៗ​ត្រឹម​តែ ៣០០ យេន​។

តាំង​ពី​គុណ​ភាព​ប្រអប់​រហូត​ដល់​រស់​ជាតិ​មុខ​ម្ហូប​ សុទ្ធ​តែ​ធ្វើ​អោយ​ភ្ញៀវ​ពេញ​ចិត្ត។ បន្ទាប់​ពី​ជ្រើស​រើស​មុខ​ម្ហូប​ ហើយ​គិត​លុយ បាយ​នឹង​ត្រូវបាន​កំ​ដៅខាង​ក្នុង​ម៉ា​សីុន​។ ពេល​ដែល​យក​ចេញ​គ្រាន់​តែ​កាន់​ចង្កឹះ​ហើយ​ញ៉ាំ​ប៉ុណ្ណោះជាការស្រេច។

រូបភាព http://jihanki.michikusa.jp/kanto/araiya/

៣០០​យេន​សម្រាប់​មុខ​ម្ហូប​​នីមួយ​ៗ​ ថោក​រហូត​ដល់​​យើង​អាច​គិត​ថាប្រហែល​ម្ចាស់​របស់​វាមិន​អាច​ចំ​ណេញ​សោះ​ឡើយ​។ ប្រហែល​ជា​បែប​នេះ​ហើយ​ ព្រោះ​មិន​សល់​លុយ​ដើម្បីកែ​លម្អ​​​អោយ​ម៉ា​សីុន​ថ្មី​។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ​ហេតុ​អ្វី​ម្ចាស់​របស់​វា​នូវ​តែ​សម្រេច​ចិត្ត​រក្សា​ម៉ាស​ីុន​នេះ?

លោក​ Suzuki “ម្ចាស់​ហាង​” បាន​អោយ​ដឹងថា​ មូល​ហេតុ​គាត់​រក្សាវា​ទុក​ដោយ​សារ​តែ​ប្រពន្ធ​គាត់។ ៤​ឆ្នាំ​មុន​ ប្រពន្ធ​របស់​គាត់​ស្រាប់​តែ​ដួល​។ ក្រោយ​មក​ក្នុង​ថ្ងៃ​តែ​មួយ​ បង​ស្រី​របស់​គាត់​ស្លាប់​នៅ​ក្នុង​មន្ទីរ​ពេទ្យ។ ប្រពន្ធ​របស់​គាត់​ជា​មនុស្ស​ដែល​ឧស្សាហ៍ អ្នក​ទាំង​ពីរ​ធ្វើ​ការ​រហូត​ដល់​ថ្នាក់រូប​ថត​មួយ​សន្លឹក​ក៏​គ្មាន​ពេល​ថត​ជា​មួយ​គ្នា​ដែរ។

ហើយ​អនុស្សាវរីយ៍​ចុង​ក្រោយ​នូវ​សល់​តែ​ម៉ា​សីុន​លក់ Bento (បាយ​ប្រអប់​ជប៉ុន) ប៉ុណ្ណោះ។

រស់​ជាតិ​ដែល​ប្រពន្ធ​គាត់​តែង​តែ​ធ្វើ​ក្នុង​ប្រអប់​បាយ​ ហេតុ​នេះ​ហើយ​គាត់​សម្រេច​ចិត្ត​រក្សាម៉ាសីុន​​ដល់​ទី​បញ្ចប់​។ នោះ​ជា​សេចក្តី​ស្រមៃ​របស់​លោក​ Suzuki រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​គាត់​ស្លាប់​ទៅ។

ដំ​បូង​ឡើយ​នរណា​ក៏ឃើញ​ថា​ម៉ា​សីុននេះ​​មើល​ទៅ​ចាស់ ហើយ​ដូច​ជា​ចម្លែក​បន្តិច​។ ប៉ុន្តែ​ម៉ាសីុន​នេះ​មាន​​រឿង​រ៉ាវមួយ​ដែល​គួ​រ​អោយ​រំ​ភើប​ចិត្ត​ និយាយ​​ពី​សេចក្តី​ស្រលាញ់​របស់​ប្តី​ប្រពន្ធ។

អត្ថបទ៖ Kengo Abe

មើលព័ត៏មានដែលទាក់ទង ដ៏គួរអោយចាប់អារម្មណ៏បន្ថែមទៀត។
មើលបន្ថែម: