តើសាមូរ៉ៃមានសិទ្ធិសម្លាប់មនុស្សដែរទេ?
តើសាមូរ៉ៃមានសិទ្ធិសម្លាប់មនុស្សដែរទេ?
ដូចដែលយើងតែងតែមើលឃើញ សាមូរ៉ៃតែងយកដាវតាមខ្លួន។ ដោយសារតែសាមូរ៉ៃតែងតែយកអាវុធដែលអាចសម្លាប់មនុស្សតាមខ្លួន ដូច្នេះសាមូរ៉ៃជាបុគ្គលដែលគួរឲ្យខ្លាចណាស់។ យ៉ាងណាមិញ ពួកគេមានសិទ្ធិសម្លាប់មនុស្សដោយស្របច្បាប់។
ទោះជាយ៉ាងណា នោះមិនមានន័យថា ពួកគេអាចសម្លាប់មនុស្សតាមអំពើចិត្តឡើយ ប៉ុន្តែមានបទប្បញ្ញត្តិច្បាស់លាស់ត្រូវគោរពតាម។
Kirisute Gomen (切捨御免)
នេះជាទម្រង់នៃការសម្លាប់មនុស្សស្របច្បាប់ដែលសម្រាប់តែសាមូរ៉ៃប៉ុណ្ណោះ។
ទោះបីជាកាប់សម្លាប់មនុស្សនៅតាមផ្លូវក៏ដោយ ពួកគេក៏មិនជាប់ទោសនោះដែរ។
ទោះជាយ៉ាងណា មិនមែនមានន័យថា អាចកាប់សម្លាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដូចដែលខ្ញុំបាននិយាយខាងលើនោះទេ មានបទប្បញ្ញត្តិច្បាស់លាស់ទាក់ទងនឹងចំណុចនេះ។
នៅសម័យ Edo ជាសម័យកាលសន្តិភាពសម្រាប់សាមូរ៉ៃ សង្គមមានប្រព័ន្ធវណ្ណៈច្បាស់លាស់។
ដោយនាំមុខគេគឺវណ្ណៈសាមូរ៉ៃ បន្ទាប់មកគឺវណ្ណៈកសិករ សិប្បករ និងពាណិជ្ជករ។
ថ្វីត្បិតតែ សាមូរ៉ៃមានវណ្ណៈខ្ពស់បំផុត ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើនបែរជារស់នៅក្រីក្រ ចំណែកឯពាណិជ្ជករដែលជាវណ្ណៈទាបបំផុតបែរជាមានទ្រព្យសម្បត្តិទៅវិញ។
ចំណុចនេះធ្វើឲ្យមនុស្សមួយចំនួនចាប់ផ្ដើមមើលងាយសាមូរ៉ៃដែលក្រីក្រ។
សម្រាប់អ្នកដែលមានអាកប្បកិរិយាមើលងាយមិនល្អបែបនេះ ជាដំបូងសាមូរ៉ៃត្រូវព្រមានពួកគេឲ្យ “បញ្ឈប់” ។
ប្រសិនបើបន្ទាប់ពីព្រមានហើយនៅតែបន្តប្រមាថទៀត នៅពេលនោះសាមូរ៉ៃអាចសម្លាប់ពួកគេដោយមិនត្រូវកាត់ទោស។
ស្តាប់ទៅដូចជាគួរឲ្យខ្លាច ប៉ុន្តែច្បាស់ណាស់ថា មនុស្សដែលមានចេតនាធ្វើបាបអ្នកដទៃជាអ្នកមានកំហុស។
ទោះជាយ៉ាងណា រឿងនេះត្រូវមានសាក្សីបញ្ជាក់ថា បុគ្គលម្នាក់នោះត្រូវបានព្រមាន ប៉ុន្តែនៅតែមិនបញ្ឈប់។
ប្រសិនបើមិនមានភស្តុតាងនេះ សាមូរ៉ៃនឹងត្រូវកាត់ទោសពីបទមនុស្សឃាតដូចធម្មតា។
ផ្ទុយទៅវិញ សកម្មភាពសម្លាប់មនុស្សដោយគ្មានហេតុផលត្រឹមត្រូវត្រូវបានគេហៅថា Tsujigiri (辻斬り) – សម្លាប់មនុស្សតាមអំពើចិត្តនៅតាមដងផ្លូវ។
សាមូរ៉ៃមួយចំនួន នៅពេលដែលមានដាវដ៏មុតស្រួច ហាក់បីដូចជាត្រូវជម្រុញដោយប្រភពកម្លាំងដែលមើលមិនឃើញ ពួកគេមិនអាចទប់អារម្មណ៍ចង់សាកល្បងដាវ ហើយក៏បានប្រព្រឹត្ត tsujigiri សម្លាប់មនុស្សនៅតាមដងផ្លូវ។
ដាវប្រភេទនេះត្រូវបានគេហៅថា Youtou (妖刀) – ដាវអាក្រក់ ដែលត្រូវបានចាត់ទុកជាដាវដែលត្រូវបណ្តាសា។
គេនិយាយថា មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលប្រើដាវបែបនេះ សុទ្ធតែស្រែកឃ្លានឈាម ហើយចង់សម្លាប់មនុស្ស។
ដោយសារមូលហេតុនេះហើយ ទើបសព្វថ្ងៃវត្តមានរបស់ដាវនេះត្រូវបានហាមឃាត់។
Adauchi (仇討ち) – ការសងសឹក
នេះក៏ជាសកម្មភាពសម្លាប់មនុស្សស្របច្បាប់ដែលសម្រាប់តែសាមូរ៉ៃប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលដែលស្តេចក្រាញ់ ឪពុកម្តាយ បងប្អូន ឬគ្រូរបស់ពួកគេត្រូវគេសម្លាប់ ពួកគេមានសិទ្ធិសងសឹក។
ទោះជាយ៉ាងណា ត្រូវតែសុំការអនុញ្ញាតពីអ្នកកាន់អំណោច ហើយទទួលបានប័ណ្ណអនុវញ្ញាតឲ្យ “សងសឹក” ។
ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើអ្នកដែលត្រូវគេសម្លាប់ជាអ្នកក្រោមបង្គាប់ដូចជាកូន ឬកូនសិស្ស ដូច្នេះការសងសឹកមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឡើយ។
អ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាងនេះទៅទៀតត្រង់ថា ការសងសឹកនេះត្រូវបានគេចាត់ទុកដូចជាទំនាក់ទំនងដ៏ល្អ ហើយថែមទាំងត្រូវបានគាំទ្រដោយប្រជាជនធម្មតាផងដែរ។
មានករណីជាច្រើនកូនៗកាន់ប័ណ្ណអនុញ្ញាតឲ្យសងសឹក ដោយធ្វើដំណើរទូទាំងប្រទេសជប៉ុន ដើម្បីស្វែងរកសត្រូវ ហើយសងសឹកឲ្យឪពុកម្តាយ។
បច្ចុប្បន្ននេះជាអ្វីដែលយើងមិនអាចគិតឡើយ ក្នុងសម័យសព្វថ្ងៃ សកម្មភាពសងសឹកមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឡើយ មិនថាហេតុផលជាអ្វីក៏ដោយ។
ប្រសិនបើយើងក្រឡេកទៅមើលប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសជាច្រើន មានករណីជាច្រើនដែលអ្នកកាន់អំណាចធ្លាប់បានសម្លាប់មនុស្ស។
ទោះជាយ៉ាងណា ការដែលមានបទប្បញ្ញត្តិច្បាស់លាស់ដូចជានៅប្រទេសជប៉ុនគឺជារឿងដែលកម្រនៅលើពិភពលោក។
សព្វថ្ងៃនេះ សកម្មភាពទាំងពីរខាងលើសុទ្ធតែត្រូវបានហាមឃាត់។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើនរណាម្នាក់ជេរប្រមាថ ឬធ្វើបាបអ្នកដ៏ទៃ នឹងបង្កឲ្យទៅជាកំហឹង ហើយត្រូវទទួលលទ្ធផលស្រដៀងគ្នា ពោលគឺការស្អប់ខ្ពើម។
ចូរយើងរស់នៅឲ្យបានល្អ សាបព្រោះកម្មផលល្អជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីទទួលបានផលល្អទៅថ្ងៃអនាគត ជាជាងការសាបព្រោះការចងកំហឹង។
Abe Kengo