ការបង្ហាញពីអារម្មណ៍ពិត

អារម្មណ៍ពិត

ខ្យល់ត្រជាក់បក់កាត់ នាំយកក្លិនក្រអូបរបស់ផ្កាចូលតាមបង្អួច។

នៅពេលដែលសំឡេងបទចម្រៀងចប់ ខ្ញុំទើបតែផឹកតែនាពេលព្រឹកព្រលឹម។

មិនបរិភោគអាហារពេលព្រឹក ហើយក៏មិនផឹកកាហ្វេ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំតែងតែផឹកតែខ្ញីក្តៅមួយពែង និងស្តាប់​​បទ​ចម្រៀង​ពី​ដើម​មួយ​បទ។

យ៉ាងណាមិញ រឿងដដែលៗកើតឡើងប្រចាំថ្ងៃពេលខ្លះធ្វើឲ្យយើងធុញ​ទ្រាន់។ ខ្ញុំក៏ធ្លាប់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបនោះដែរ មាន​អារម្មណ៍​ថា​ជីវិត​នេះ​គួរ​ឲ្យ​ធុញ​ទ្រាន់​ណាស់ រហូតដល់ពេលដែលខ្ញុំរកឃើញអារម្មណ៍ពិត និង​ឧត្តមគតិ​ក្នុងជីវិត​ឡើង​វិញ។

កាលពីដើមឆ្នាំ ២០២៤ ខ្ញុំបានបញ្ឈប់រាល់សកម្មភាពអាជីវកម្មអាហារ និងភេសជ្ជៈ ផ្ទេរហាងធំតូចទាំងអស់ដែលស្ថិត​នៅតំបន់ទីប្រជុំជន ហើយចំណាយពេលច្រើនសម្រាប់គ្រួសារ មើលថែទាំឪពុកម្តាយឲ្យបានច្រើន ព្រោះឪពុកម្តាយ​ខ្ញុំ​ចាស់​ហើយ ម្យ៉ាង​វិញ​ទៀត ទុក​ឲ្យខ្លួនមានពេលវេលាឈប់សម្រាកផង​ដែរ។

ប៉ុន្តែសត្វឃ្មុំដែលឧស្សាហ៍ព្យាយាមមិនអាចនៅក្នុងសំបុកដោយមិនហើរបានឡើយ ប្រភពថាមពលក្នុងខ្លួនរបស់ខ្ញុំជម្រុញ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ការ​ងារ​វិញ ទោះបីជានៅពេលនោះខ្ញុំគ្មានទិសដៅក៏ដោយ។

ក្រុមហ៊ុនគ្រឿងសំអាងដែលខ្ញុំគ្រប់គ្រងនៅតែដំណើរការល្អធម្មតា ហើយជាការពិតណាស់ វាតែងតែជា​ផ្នែក​មួយ​របស់​​ខ្ញុំ។ ប្រាក់ចំណូលមានស្ថេរភាព មិនមានការខ្វះខាតខាងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ថាដូច​ជា​ខ្វះ​អ្វីម្យ៉ាង។ ក្នុងចិត្តរបស់ខ្ញុំដូចជាមានសំណួរមួយដែលមិនទាន់មានចម្លើយ។

នៅពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ២០២៤ ថ្ងៃមួយខ្ញុំបានទៅលេងហាងរបស់មិត្តភក្តិម្នាក់។ មុននោះយើងទាំងពីរនាក់ធ្លាប់ធ្វើការ​ជា​មួយ​គ្នា បច្ចុប្បន្នទោះបីជាយើងលែងធ្វើការខាងផ្នែកដូចគ្នាក៏ដោយ ប៉ុន្តែពេលខ្លះខ្ញុំតែងតែទៅកាន់ហាងរបស់​នាង​ក្នុង​នាម​ជា​មិត្ត។

ខ្ញុំកំពុងផឹកស្រាមួយកែវ ស្រាប់តែខ្ញុំមើលឃើញទស្សនាវដ្ដីប៉ុន្មានក្បាលមានចំណងជើងថា “JAPO” ។ មិត្តរបស់ខ្ញុំជា​មនុស្សដែលមិនសូវអានសៀវភៅ ឬកាសែតនោះទេ ប៉ុន្តែគាត់បែរជាទុកទស្សនាវដ្តី​នៅ​ទី​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​យក​មួយ​​ក្បាល​ហើយ​​អាន។

ខ្លឹមសារក្នុងទស្សនាវដ្តីល្អណាស់ ប៉ុន្តែប្រយោគហាក់បីដូចជាមិនសូវរលូនប៉ុន្មានឡើយ។

“គួរឲ្យស្តាយណាស់! ប្រសិនបើរឿងទាំងនេះប្រគល់ឲ្យខ្ញុំជាអ្នកសរសេរ ច្បាស់ជាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ជាងនេះ” ។

សញ្ជឹងគិតក្នុងចិត្ត ខ្ញុំនឹកឃើញរឿងប្រលោមលោកដែលខ្លួនបានសរសេរកាលនៅរៀន នៅពេលនេះប្រហែលជាទឹកថ្នាំ​ព្រាលៗមើលលែងច្បាស់ហើយ។

ខ្ញុំជឿជាក់នៅពេលដែលគិតបែបនេះ ព្រោះខ្ញុំដឹងពី​សមត្ថភាព​ខ្លួន​ឯង ហើយនៅពេលដែលនិយាយដល់អក្សរសិល្ប៍​នោះគឺជាជំនាញរបស់ខ្ញុំ។

នៅពេលនោះទើបខ្ញុំត្រឡប់ទៅ​ទំព័រ​ដំបូង​វិញ ហើយ​រក​មើល​ឈ្មោះ​អ្នក​និពន្ធ។ ខ្ញុំស្រាប់តែមើលឃើញឈ្មោះដែលខ្ញុំធ្លាប់​ស្គាល់ អ្វីដែលភ្ញាក់ផ្អើលនោះជាឈ្មោះជនជាតិជប៉ុនដែលខ្ញុំស្គាល់ ទោះបីជាយើងមិនដែលជជែកគ្នា ប៉ុន្តែខ្ញុំធ្លាប់​​ទៅ​​បរិភោគ​អាហារពេលល្ងាចជាច្រើន​ដង​នៅភោជនីយដ្ឋានរបស់លោក លោកធ្លាប់មើលការ​ខុស​ត្រូវហាងរបស់ខ្លួនដោយផ្ទាល់ ខ្ញុំពិតជាភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ពេលដឹងថាគាត់ជានិពន្ធនាយកនៃទស្សនាវដ្តីនេះ។

ភ្លាមៗ​នោះ នៅពេលដែលទ្វារហាងបើក បុរសវ័យកណ្តាលម្នាក់បានដើរចូល។

បុរសម្នាក់នេះបើកកាបូបស្ពាយ ហើយ​យក​ទស្សនាវដ្តី​ដូចគ្នាចេញ។ ដោយមើលឃើញខ្ញុំកំពុងកាន់ទស្សនាវដ្តីក្នុងដៃ លោកបានណែនាំខ្លួនជានិពន្ធនាយកនៃទស្សនាវដ្ដីនេះ ហើយចាប់ដៃរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំងើបឈរហើយចាប់ដៃរបស់គាត់ដោយ​ភាព​គួរ​សម។

បន្ទាប់​ពី​បាន​សួរសុខទុក្ខ​គ្នា យើង​បាន​សន្ទនា​គ្នា​យ៉ាង​យូរ ហើយ​យល់ឃើញថា ​មាន​ឧត្តមគតិស្រដៀងគ្នាច្រើនក្នុងជីវិត។ ក្រោយ​ពេល​ជួប​គ្នា ពួកយើងចាប់ផ្តើមបង្កើតមិត្តភាព។

ការសន្ទនារបស់យើងភាគច្រើនគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ រហូតដល់ពេលដែលលោកបានត្អូញត្អែរនិយាយពីចំណុចខ្វះខាត និងបញ្ហាក្នុងការងារ ក៏ដូចជាការរស់នៅ​ក្នុង​​ប្រទេស​វៀតណាម ដោយបញ្ហាចម្បងស្ថិតលើភាសា។ សំណាងល្អ ជា​មួយ​នឹងជំនាញភាសាបរទេសរបស់ខ្លួន ខ្ញុំបានជួយគាត់ដោះស្រាយបញ្ហាយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាព ហើយចាប់ពីពេល​នោះក៏ទទួលបានការជឿទុកចិត្ត។ យើងចាប់ផ្តើមធ្វើការជាមួយគ្នាខាងផ្នែកប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ កម្សាន្ត ហើយលទ្ធផល​ការ​ងារ ១០០% សុទ្ធ​តែ​បញ្ចប់​យ៉ាង​ល្អ។

ទោះជាយ៉ាងណា ក្រៅពីសមិទ្ធិផលក្នុងការងារ បុរសដ៏ពូកែម្នាក់នេះហាក់បីដូចជានៅមានកង្វល់ដែលមិនទាន់អាច​ដោះ​ស្រាយ​បាន ការ​បារម្ភ​ចំពោះ JAPO ដែលប្រៀបដូចជាកូនខាងផ្នែកស្មារតីរបស់លោក។

បន្ទាប់ពីជជែកគ្នារយៈពេលយូរ ខ្ញុំ​បាន​យល់​ច្បាស់​ពី​អត្ថន័យ​របស់​ទស្សនាវដ្ដី JAPO ។ នៅពេលដែលយល់រឿងនេះ ខ្ញុំពិតជារំភើបណាស់។ នៅពេលនោះ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្ត​ធ្វើ​ការ​ងារ​យូរអង្វែងជាមួយនឹងលោក ហើយខ្ញុំបានទទួល​យក​ការ​​អញ្ជើង​ដោយធ្វើ​ជា​អ្នក​បក​ប្រែ​របស់ JAPO និង​សហអ្នកនិពន្ធ។

នៅទីនេះ យើងចែករំលែករឿងរ៉ាវមនុស្សធម៌ បង្កើតទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្ស និង​មនុស្ស ដោយ​មានបំណង​ចង់បង្កើត​ពិភព​លោក​មួយ​ដែល​ពោរ​ពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ដ៏កក់ក្តៅ និងសន្តិភាពជារៀងរហូត។

JAPO ប្រៀបដូចជាផ្ទះទីពីរបស់ខ្ញុំ ជាកន្លែងដែលផ្តល់ឲ្យខ្ញុំនូវទំនុកចិត្ត ហើយក៏ជួយឲ្យខ្ញុំរកឃើញខ្លួនឯងបន្ទាប់ពីបាត់​បង់​ទិស​ដៅ​ក្នុង​ជីវិត​ផង​ដែរ។

Le Phuong Ky