វប្បធម៌ក្នុងការជជែក​វែក​ញែក​របស់​ប្រជាជន​ជប៉ុន នៅ​ពេល​ដែល​ពាក្យ​សម្តី​ក្លាយ​ទៅ​ជា​អាវុធ​វាយ​ប្រហារ

ក្នុងចំណោមភាសាទាំងអស់នៅលើពិភពលោក ភាសាជប៉ុនដូចជាត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាភាសាដែលមានពាក្យសម្តី​អាក្រក់​តិច​បំផុត។

ទោះបីជាយើងមិនដឹងច្បាស់ថា ចំណុចនេះមកពីប្រជាជនជប៉ុនចិត្តល្អដែរអត់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែខ្ញុំនឹងប្រាប់​អ្នក​ទាំងអស់​គ្នា​ពាក្យ​មួយ​ចំនួន​ដែល​មាន​លក្ខណៈ​វាយ​ប្រហារ​ខ្ពស់ ដែលភាគច្រើនជាពាក្យប្រើសម្រាប់ “វាយប្រហារ” ដោយពាក្យ​សម្តី។

សូមកុំទុកឲ្យប្រជាជនជប៉ុនយកឈ្នះអ្នក។

ហើយជាចុងក្រោយ ដើម្បីបន្ថែមចំណុចដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ ខ្ញុំនឹងណែនាំ “ពាក្យវេទមន្ត (Magic Word)” ដែលអាច​ជួយបញ្ចប់ការឈ្លោះប្រកែកគ្នា (?)

របៀបនិយាយដែលមើលងាយសមត្ថភាព​របស់​អ្នក​ដទៃ

ក្នុងភាសាជប៉ុនពាក្យ “baka” (ល្ងង់) “aho” (ឆោតល្ងង់) “boke” (ក្បាលដី) ត្រូវបានគេចាត់ទុកជាពាក្យទាំងបីដែល​ប្រើ​សម្រាប់សំដៅលើបញ្ញាទាប។

ការប្រើប្រាស់ពាក្យទាំងនេះតិចឬច្រើន និងមានភាពខុសគ្នាអាស្រ័យលើតំបន់ និងបុគ្គល។

ឧទាហរណ៍នៅតំបន់ Kanto គេតែងតែប្រើពាក្យ “baka” ចំណែកឯតំបន់ Kansai ពាក្យ “aho” បែរជា​ត្រូវ​បាន​គេប្រើ​ច្រើន​ជាង។

ក្រៅពីនេះ ពាក្យ “baka” ថែមទាំងត្រូវបានរួមបញ្ចូលនឹងពាក្យ “yarou” (អា, ឈ្មោះ) ដោយបង្កើតបានជាពាក្យ “Baka-yarou” (អាល្ងង់) ដែល​បង្កប់​អត្តន័យ​មើល​ងាយ​យ៉ាង​ខ្លាំង។ 

ចំណុចដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់ត្រង់ថា ថ្វីត្បិតតែពាក្យ “yarou” ប្រើសម្រាប់តែសំដៅលើបុរស ប៉ុន្តែជាក់ស្តែងពាក្យនេះ​ប្រើ​ជា​ទូទៅ​សម្រាប់​ទាំង​បុរស និង​ស្ត្រី។

ប្រៀបធៀបរូបរាងខាងក្រៅជាមួយសត្វ និងរបស់របរ

ការដែលប្រៀបធៀបមនុស្សជាមួយសត្វ ដូចជាស្វា និង gorrila ប្រៀបដូចជារឿងធម្មតា។ ឧទាហរណ៍ “zaru” (ស្វា) ប្រើសម្រាប់​សំដៅ​លើ​មនុស្ស​ដែល​មាន​មាឌ​តូច សកម្ម ឬ​រប៉ិលរប៉ូច។ ចំណែក​ឯពាក្យ “gorira” (gorilla) បែរជាប្រើសម្រាប់​សំដៅ​លើ​បុរស​ដែល​មាន​មាឌ​ធំ ឬ​ស្រ្តី​ដែល​រឹងមាំ។

ទន្ទឹមនឹងនោះ ការប្រើប្រាស់ពាក្យ “buta” (ជ្រូក) សម្រាប់សំដៅលើមនុស្សដែលធាត់ ដែលប្រៀបដូចជាបាតុភូត​ទូទៅ​នៅ​ទូទាំង​ពិភព​លោក។

បុគ្គលដែលមានគម្លាតភ្នែកឆ្ងាយពីគ្នា​ច្រើន​តែ​ត្រូវ​គេ​ចំអក​ថា មុខមាត់មើលទៅដូចត្រី ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះ​មក​មាន​​រហស្សនាម​​ថា “sakana-gao” (មុខ​​ដូច​​ត្រី) ។

ចំណែកឯអ្នកដែលមានបបូរមាត់ក្រាស់ត្រូវបានគេប្រៀបដូចជា “tarako-kuchibiru” (បបូរមាត់​ដូចពងត្រី caviar) ។

ចំណុចដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់ត្រង់ថា ការជ្រើសរើសប្រភេទសត្វ។ 

ប្រសិនបើគ្រាន់តែនិយាយថា នរណាម្នាក់ដូច “ឆ្មា” ឬ “ទន្សាយ” អ្នកស្តាប់នឹងគិតថា​ អ្នកកំពុងសរសើរពួកគេ ព្រោះ​សត្វ​ទាំង​នោះ​ត្រូវ​បាន​គេ​ចាត់​ទុក​ជា​ប្រភេទ​ដែល​គួរ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់។ 

ទោះជាយ៉ាងណា គ្រាន់តែបន្ថែមគុណនាមពីក្រោយ ប្រយោគនោះនឹងមានអត្ថន័យខុសគ្នាទាំងស្រុង ដោយក្លាយទៅ​ជា​ពាក្យ​ចំអក​ឡក​ឡឺយ។

ឧទាហរណ៍នៅពេលដែលយើងហៅស្ត្រីម្នាក់ថា “Dorobou neko” (ឆ្មាលួចសុីចំណី) យើងកំពុងចង់សំដៅលើនាងមាន​សកម្មភាពដូចជាឆ្មា​មួយក្បាលលួចលាក់ “ដណ្តើម” បុរសរបស់អ្នកដទៃ។

នេះជាឧទាហរណ៍ទូទៅមួយដែលប្រើរូបភាពរបស់សត្វដើម្បីបង្កើតបានជាពាក្យប្រមាថ និយាយបញ្ឆិតបញ្ឆៀង។

តើប្រយោគអាថ៌កំបាំងនោះគឺជា “ពាក្យវេទមន្ត” មែនទេ?

មានប្រយោគអាថ៌កំបាំងមួយដែលខ្ញុំតែងតែឮគេនិយាយកាលវ័យបឋមសិក្សា។ 

“Omae no kaachan, debeso!” (ម៉ែហែងលានផ្ចិត) ។

“Debeso” មានន័យថាផ្ចិតលានចេញមកក្រៅ។

ដោយមិនជេរចំៗនោះទេ គេបែរជានិយាយ “ដៀមដាម” ភាគីដោយរំលឹកដល់ម្តាយរបស់ម្នាក់នោះ។

គ្មាននរណាម្នាក់ស្មានដល់នោះទេ ពាក្យរិះគន់នេះបែរជាមានប្រភពតាំងពី ៥០០ ឆ្នាំមុន។

ដោយបន្តមកជាច្រើនឆ្នាំបែបនេះ យើងអាចចាត់ទុកនេះជាពាក្យបុរាណរបស់ជប៉ុន។

ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​យើងងាយនឹងខឹងនៅពេលដែលឮ​ពាក្យ​នេះ?

ព្រោះថាកាលពីតូច ម្តាយគឺជាគ្រប់យ៉ាង ជាមនុស្សដែលសំខាន់បំផុត។ ដូច្នេះ​ហើយ នៅពេលដែលម្តាយត្រូវប្រមាថ យើង​​នឹង​​មាន​​អារម្មណ៍​​ខឹង​​យ៉ាង​​ខ្លាំង។

យ៉ាងណាមិញ នៅពេលដែលធំដឹងក្តី យើងនឹងលែងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពាក្យទាំងនោះទៀតហើយ។ ទោះជាយ៉ាង​​ណា វា​​គ្រាន់​​តែ​​ជា​របៀប​បង្ហាញ​​ពី​​កំហឹង​​ក្នុង​ជីវិត​ប្រចាំ​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ។

សាកស្រមៃទៅមើល ប្រសិនបើជនបរទេសនិយាយប្រយោគនេះ ច្បាស់ជាក្លាយទៅជាស្ថានភាពគួរឲ្យអស់សំណើច។

អាចនិយាយបានថា “ម៉ែហែងលានផ្ចិត” ប្រៀបដូចជា “ពាក្យវេទមន្ត” សម្រាប់ពន្លត់ការ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា។

ប្រសិនបើការ​ឈ្លោះប្រកែកគ្នាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ… ខ្ញុំ​សូម​អភ័យទោស​ទុកជាមុន។

សរុបទៅអ្នកដែលប្រើប្រយោគនេះត្រូវតែទទួលខុសត្រូវដោយខ្លួនឯង។

ABE KENGO