ការអនុវត្តពិធីវះពោះធ្វើអត្តឃាត Seppuku ដ៏រន្ធត់បំផុត រហូតដល់ថ្នាក់ជនជាតិបារាំងត្រូវបង្ខំចិត្តបញ្ឈប់រឿងនេះ
នៅសម័យ Edo ជាសម័យកាលដែលសាមូរ៉ៃគ្រប់គ្រងប្រទេសជប៉ុន។
អំឡុងពេលនេះ ជប៉ុនអនុវត្តគោលនយោបាយផ្តាច់ខ្លួន លើកលែងតែកំពង់ផែពាណិជ្ជកម្មមួយចំនួននៅ Nagasaki ជប៉ុនស្ទើរតែដាច់ខ្លួនទាំងស្រុងពីពិភពខាងក្រៅ។
នៅឆ្នាំ ១៨៥៣ នាវាចម្បាំងអាមេរិកដែលបញ្ជាដោយអនុឧត្តមនាវីឯក Matthew Perry បានទៅដល់កំពង់ផែ Uraga ដោយបង្ខំឱ្យជប៉ុនត្រូវបើកច្រកពាណិជ្ជកម្មជាមួយបរទេស។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានកត់សម្គាល់ចំណុចដ៏សំខាន់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រជប៉ុន។ ចាប់តាំងពីពេលនោះ កប៉ាល់បរទេសជាច្រើនបានទៅកាន់ប្រទេសជប៉ុន។
ព្រឹត្តិការណ៍សោកនាដកម្មដែលទាក់ទងនឹងពិធី Seppuku បានកើតឡើងក្នុងបរិបទនេះ។ ចូរយើងស្វែងយល់អំពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ ដើម្បីដឹងពីការលំបាករបស់សាមូរ៉ៃជប៉ុន។
សម័យកាលដែលជនបរទេសជាច្រើន “បានទៅដល់ជប៉ុន ហើយធ្វើអ្វីក៏បាន”
នៅពេលនោះប្រជាជនជប៉ុនមានមាឌតូច ទើបពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះជនបរទេសដែលមិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមក។ យ៉ាងណាមិញ ជនបរទេសទាំងនេះហាក់បីដូចជាអាចធ្វើរឿងគ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេចង់។
កំហឹងរបស់សាមូរ៉ៃចំពោះទង្វើមិនសមរម្យរបស់ជនបរទេសបានបង្កឱ្យមានជម្លោះតូចធំជាច្រើន។
ក្នុងចំណោមនោះ អត្តបទថ្ងៃនេះនិយាយពីព្រឹត្តិការណ៍ Sakai ដែលកើតឡើងនៅខេត្ត Osaka សព្វថ្ងៃ។
ព្រឹត្តិការណ៍ Sakai
នៅឆ្នាំ ១៨៦៨ នាវាចម្បាំងរបស់បារាំងមួយបានចូលចតនៅកំពង់ផែ Sakai ស្ថិតនៅខេត្ត Osaka សព្វថ្ងៃ។
នៅពេលដែលកំពុងចុះចត នាវិកជនជាតិបារាំងចំនួន ៣០ នាក់បានឡើងលើច្រាំង ហើយដើរជុំវិញទីក្រុងបង្កឱ្យមានចលាចល។ សាមូរ៉ៃដែលដើរតួនាទីដូចជាប៉ូលីសនាសម័យនោះបានព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលពួកគេឱ្យត្រឡប់ទៅកប៉ាល់វិញ ប៉ុន្តែហាក់បីដូចជានាវិកជនជាតិបារាំងមើលងាយជនជាតិជប៉ុន ហើយមិនស្តាប់តាមដំបូន្មានរបស់សាមូរ៉ៃទាល់តែសោះ។
នៅពេលដែលសាមូរ៉ៃព្យាយាមឃាត់ខ្លួន ជនជាតិបារាំងបានវាយបក ហើយបាញ់ប្រហារគ្នា។
ក្នុងពេលរត់គេចខ្លួន និងទប់ទល់ ជនជាតិបារាំងត្រូវសាមូរ៉ៃបាញ់ចំទូក ហើយមនុស្ស ១១ នាក់បានស្លាប់បាត់បង់ជីវិត។
ថ្វីត្បិតតែ អាចនិយាយបានថា ការដែលបាញ់ជនជាតិបារាំងពេលពួកគេកំពុងរត់គេចខ្លួនគឺមិនចាំបាច់នោះទេ ប៉ុន្តែតាមទស្សនៈសព្វថ្ងៃ ការដែលជនជាតិបារាំងមិនគោរពតាមការណែនាំរបស់ប៉ូលិសមូលដ្ឋានគឺជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ។
ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលនោះ ជប៉ុនមិនទាន់មានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់តទល់នឹងបារាំងឡើយ។
ដូច្នេះហើយ ពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រឆាំងពីភាគីបារាំង។
កាត់ទោសប្រហារជីវិត
ក្នុងចំណោមសាមូរ៉ៃដែលពាក់ព័ន្ធនឹងករណីនេះ មនុស្ស ២៩ នាក់បានសារភាពថា បានបាញ់ប្រហារ។ មនុស្ស ២០ នាក់ក្នុងចំណោមនោះត្រូវកាត់ទោសប្រហារជីវិត។ មេបញ្ជាការចំនួន ៤ រូបក៏ត្រូវកាត់ទោសប្រហារជីវិតដែរ។
នៅពេលនោះរដ្ឋាភិបាលត្រូវបង្ខំចិត្តរើសយកមនុស្សចំនួន ១៦ នាក់ក្នុងចំណោមសាមូរ៉ៃ ២៥ រូបដែលបានចូលរួមករណីនេះ។ យ៉ាងណាមិញ ដោយសារពួកគេទាំងអស់គ្នាមានសកម្មភាពស្រដៀងគ្នា ដូច្នេះមិនអាចជ្រើសរើសបានទេ ហើយនៅទីបំផុតពួកគេត្រូវសម្រេចជ្រើសរើសតាមរយៈការចាប់ឆ្នោត។
ថ្វីត្បិតតែ នោះជាវិធីតែមួយគត់ ប៉ុន្តែនោះជាការសម្រេចចិត្តស្លាប់រស់ដ៏អស្ចរ្យមួយ។
កន្លែងប្រារព្ធពិធី Seppuku ដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចបំផុត
យោងទៅតាមបទប្បញ្ញត្តិនៅសម័យនោះ សាមូរ៉ៃមិនត្រូវប្រហារជីវិតនោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវអនុវត្តពិធី Seppuku (វះពោះធ្វើអត្តឃាត) ។ ជាការពិតណាស់ ក្នុងករណីនេះក៏ដូចគ្នាដែរ ពួកគេត្រូវធ្វើពិធី Seppuku ម្តងម្នាក់ៗ។
ទោះជាយ៉ាងណា មិនដូចជាពិធី Seppuku ធម្មតានោះទេ នេះជាពិធី Seppuku ដែលពេញទៅដោយកំហឹង និងភាពស្អប់ខ្ពើម ដូច្នេះហើយ កន្លែងប្រារព្ធពិធីមានភាពចលាចលណាស់។
សាមូរ៉ៃវះពោះខ្លួនឯង ធ្វើឱ្យពោះវៀនលៀនចេញមកក្រៅ ខ្ទាតនៅចំពោះមុខនាវិកជនជាតិបារាំងដែលមកមើលប្រៀបដូចជាការគំរាមកំហែង។ មិនថានរណាមើលឃើញទិដ្ឋភាពនេះសុទ្ធតែភ័យខ្លាច។
នៅទីបំផុត បន្ទាប់ពីមនុស្ស ១១ នាក់អនុវត្តពិធី Seppuku ដូចៗគ្នា ភាគីបារាំងមិនអាចបន្តមើលតទៅទៀត ហើយបង្ខំចិត្តលូកដៃ ដោយសុំឱ្យបញ្ឈប់។ ដូច្នេះទើបមនុស្ស ៩ នាក់ទៀតរួចជីវិត។
មិនយូរប៉ុន្មានករណីនេះត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយគ្រប់ទីកន្លែង ហើយមនុស្សជាច្រើនបានទៅមើលផ្នូរសាមូរ៉ៃដែលអនុវត្តពិធី Seppuku ។
ជាការពិតណាស់ ជនជាតិបារាំងដែលបានឃើញពិធី Seppuku ប្រាកដជាគិតថា ប្រជាជនជប៉ុនឆ្កួតលីលា ហើយមិនចង់ពាក់ព័ន្ធនឹងប្រទេសបែបនេះឡើយ។
ក្នុងភាសាជប៉ុនមានការប្រើប្រាស់ពាក្យដូចជា៖
腹を割って話す(Hara wo wattehanasu) ៖ និយាយដោយស្មោះត្រង់ (វះពោះដើម្បីនិយាយ) ។
腹の中を見せる (Hara no naka o miseru) ៖ បង្ហាញពីចិត្តគំនិត (បង្ហាញអ្នកដទៃនូវអ្វីដែលនៅក្នុងពោះ) ។
腹に溜める (Hara ni tameru) ៖ ទុកគ្រប់យ៉ាងក្នុងចិត្ត (ទុកក្នុងពោះ) ។
តាមរយៈការបង្ហាញទាំងបីនេះ យើងអាចមើលឃើញថា ពោះផ្ទុកនូវគំនិត និងអារម្មណ៍របស់យើង ហើយពិធី Seppuku (វះពោះធ្វើអត្តឃាត) បង្កប់អត្តន័យលាតត្រដាងរឿងទាំងអស់នោះ។
ព្រោះតែវីរបុរសដែលបានអនុវត្តពិធីនេះបានធ្វើឱ្យជនជាតិបារាំងភ័យខ្លាច ហើយបានការពារប្រទេសជប៉ុន។
ប្រជាជនជប៉ុនពិតជាគួរឱ្យខ្លាចណាស់នៅពេលដែលត្រូវគេធ្វើឱ្យខឹង។
កុំគិតថា ពួកគេតែងតែញញឹម ហើយអ្នកអាចធ្វើគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកចង់។ អ្នកអាចនឹងជួបបញ្ហាធំ។
យើងគួរតែនិយាយគ្នាដោយចិត្តស្មោះ។
Abe Kengo