ការយល់ឃើញចំពោះសោភ័ណភាពរបស់ប្រជាជនជប៉ុន រួមទាំងចំណុចដែលតូចតាចបំផុត
ជនបរទេសតែងតែមិនយល់ចំពោះអារម្មណ៍ និងបទពិសោធន៍នៃភាពស្រស់ស្អាតរបស់ប្រជាជនជប៉ុន។ ក្នុងអត្តបទនេះ ខ្ញុំនឹងរៀបរាប់ចំណុចខុសគ្នាទាក់ទងនឹងទស្សនៈសោភ័ណភាពរបស់ជនជាតិជប៉ុន។
“ទទួលយកអារម្មណ៍គ្រប់យ៉ាងដោយរឿងដែលតូចតាចបំផុត”
ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា ជប៉ុនជាប្រទេសដែលល្បីដោយសារសមត្ថភាពបង្រួមតូចគ្រប់យ៉ាង។ ប្រហែលនៅឆ្នាំ ២០០០ ជប៉ុនបានធ្វើឲ្យពិភពលោកភ្ញាក់ផ្អើល ដោយការបង្រួមកុំព្យូទ័រធំទៅជាកុំព្យូទ័រតូច។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ជប៉ុនក៏ជោគជ័យខាងផ្នែកផលិតរថយន្តខ្នាតតូចផងដែរ។
យ៉ាងណាមិញ វាមិនត្រឹមតែជាការបង្រួមទំហំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែអត្តន័យនៅពីក្រោយនោះគឺជាគំនិតដែលផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ទាំងអស់លើចំណុចនីមួយៗ ដែលបង្ហាញពីចំណុចទាំងមូល។
Ichigo Ichie (一期一会 – រយៈពេលមួយ ការជួបជុំមួយ)
តើអ្នកស្គាល់សំនួនវោហារស័ព្ទដែលល្បីនេះដែរទេ?
នេះជាពាក្យរំលឹកដែលមានអត្តន័យឲ្យតម្លៃគ្រប់ពេលជួបគ្នា មិនថានោះជាលើកដំបូង និងតែម្តង។ កុំគិតពីអនាគត ចូរបន្ធូរអារម្មណ៍នឹងពេលវេលាបច្ចុប្បន្ន។
កុំប្រញាប់សួរសំណួរទាក់ទងនឹងទំនាក់ទំនងបន្ទាប់ ឬគិតអំពីអត្ថប្រយោជន៍ដែលអាចទទួលបានបើសិនជាបន្តទំនាក់ទំនងនេះ។ សូមទុកឲ្យបេះដូងនាំមុខ បើកចិត្តទទួលយក និងឲ្យតម្លៃគ្រប់ពេលជួបគ្នា ទោះបីជាមួយភ្លែតក៏ដោយ។
សួនច្បារជប៉ុន
ប្រជាជនជប៉ុនតែងតែបង្កើតគំរូតូចៗដូចជាភ្នំ ទន្លេ និងទឹកធ្លាក់នៅកន្លែងតូចមួយ។ ចំណុចនេះនាំយកអារម្មណ៍នៃធម្មជាតិដ៏ធំ រួមទាំងសកលលោក បញ្ចូលទៅក្នុងសួនច្បារតូចមួយ។ នៅនិទាឃរដូវ ផ្ការីកស្គុះស្គាយ ហើយនៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះ ស្លឹកឈើពណ៌ក្រហមបន្ថែមភាពស្រស់ស្អាតដល់សួនច្បារ។
សួនច្បារជប៉ុនត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បីឲ្យយើងយល់ឃើញថា មានបរិយាកាស និងពេលវេលានៅកន្លែងតូចមួយ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ មើលឃើញពីវត្តមានរបស់មនុស្សពេលរស់នៅជាមួយធម្មជាតិ។
នៅពេលដែលមើលពីខាងក្នុងផ្ទះចេញក្រៅ សួនច្បារជប៉ុនមិនត្រឹមតែមានសួនប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមើលឃើញទេសភាពភ្នំពីចម្ងាយ ផ្ទៃមេឃ ព្រះច័ន្ទ និងផ្កាយ សម្រាប់បង្កើតបរិយាកាសរួមជាមួយនឹងសកលលោក។ នេះជាគំនិតនៃសួនច្បារជប៉ុន។
អារម្មណ៍នេះមានលក្ខណៈពិសេសត្រង់ថា ចំពោះអារម្មណ៍ទូទៅដូចជាចក្ខុវិញ្ញាណ ជីវ្ហាវិញ្ញាណ កាយវិញ្ញាណ សោតវិញ្ញាណតាមរយៈការមើលឃើញ ភ្លក់ ប៉ះ និងស្តាប់ យើងមិនអាចទទួលយកអារម្មណ៍ទាំងអស់បានឡើយ “ទទួលយកអារម្មណ៍ដោយរូបកាយទាំងមូល” គឺជាការរួមបញ្ចូលញ្ញាណទាំងអស់ ជួយឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ដឹងគ្រប់យ៉ាង និងស៊ីជម្រៅ។
ផ្ទះបុរាណជប៉ុនក៏មានលក្ខណៈស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ ថ្វីត្បិតតែ មានចំណុចដូចនឹងប្រទេសផ្សេងទៀតដូចជាសសរ និងដំបូល ប៉ុន្តែការដែលប្រើរបាំងតិចបែបនេះកម្រណាស់។
នៅខាងក្នុងផ្ទះ របាំង ឬគេហៅថាទ្វាររុញ “Fusuma” ប្រើសម្រាប់បែងចែកបរិយាកាស ចំណែករបាំង “Shoji” ប្រើសម្រាប់ខណ្ឌនឹងផ្នែកខាងក្រៅ។ នេះជាលក្ខណៈពិសេសនៃស្ថាបត្យកម្មផ្ទះបុរាណជប៉ុន – រចនាប័ទ្មស្ថាបត្យកម្មដោយគ្មានជញ្ជាំង។
មានមតិមួយចំនួននិយាយថា ការរចនាផ្ទះបុរាណជប៉ុនត្រូវបានបំផុសគំនិតដោយដើមឈើ។ ជាក់ស្តែង ដើមឈើធំតំណាងឲ្យសសរផ្ទះ ស្លឹកឈើធំគ្របពីលើដំបូលផ្ទះ។ ដើមឈើមិនមានការបែងចែកនោះទេ ដូច្នេះផ្ទះបុរាណជប៉ុនត្រូវបានរចនាដោយមិនមានរបាំងច្រើន ដែលជួយឲ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍ថាមានការប្រែប្រួលអាកាសធាតុខាងក្រៅ។
ពេលខ្លះគេនិយាយថា ជនជាតិជប៉ុនមិនសូវចេះបង្ហាញពីអារម្មណ៍តាមរយៈពាក្យសម្តីនោះទេ ហើយចំណុចនេះធ្វើឲ្យពួកគេមិនសមនឹងបរិយាកាសអន្តរជាតិ ជាកន្លែងប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយផ្ទាល់ និងច្បាស់ណាស់ត្រូវបានលើកកម្ពស់ ប៉ុន្តែដោយសារពួកគេយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះ “អារម្មណ៍នៃបរិយាកាស” ជាជាងការបង្ហាញពីអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនមែនទេ?
ទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្ស និងមនុស្សក៏ស្រដៀងគ្នាដែរ មនុស្សមិនរស់នៅម្នាក់ឯងនោះទេ ប៉ុន្តែតែងតែភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងគ្នាដូចជា គ្រួសារ មិត្តភក្តិ សហគមន៍ និងមនុស្សជាតិ។
ដូច្នេះហើយ មិនអាចគិតតែពីខ្លួនឯងនោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវឆ្ពោះទៅរកគោលដៅរស់នៅ និងអភិវឌ្ឍរួមគ្នា។ នេះជាមូលហេតុដែលគំនិត “រស់នៅ និងអភិវឌ្ឍរួមគ្នា” លេចឡើង។ នៅពេលដែលយើងចាត់ទុកភាគីដូចជាផ្នែកមួយរបស់ខ្លួន យើងនឹងរកចំណុចដែលល្អបំផុតសម្រាប់ពួកគេ។
ការប្រាស្រ័យទាក់ទងមិនល្អ និងវប្បធម៌ទទួលស្វាគមន៍ភ្ញៀវ Omotenashi គឺជាកត្តាពីរដែលផ្សារភ្ជាប់គ្នា។ ការប្រាស្រ័យទាក់ទងមិនល្អអាចធ្វើឲ្យមានការយល់ច្រឡំ និងបណ្តាលឲ្យការអនុវត្ត Omotenashi គ្មានប្រសិទ្ធភាព។
ខ្ញុំសង្ឃឹមថា តាមរយៈចំណេះដឹងទាំងនេះ អ្នកអាចយល់កាន់តែច្បាស់ចំពោះវប្បធម៌ជប៉ុន និងទទួលយកបទពិសោធដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ពេលប្រាស្រ័យទាក់ទងនឹងប្រជាជនជប៉ុន។ ទន្ទឹមនឹងនេះ អ្នកក៏អាចយល់ពីប្រជាជនជប៉ុនកាន់តែច្រើនផងដែរ។
យ៉ាងណាមិញ ហាក់បីដូចជាអារម្មណ៍នេះកំពុងបាត់បង់បន្តិចម្តងៗនៅក្នុងសង្គមជប៉ុនសព្វថ្ងៃនេះ។
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកស្ដាយដែលអត្តសញ្ញាណជាតិរបស់ជប៉ុនហាក់បីដូចជាកំពុងបាត់បង់បន្តិចម្តងៗ ដោយសារអន្តរភាវូបនីយកម្មរបស់ជនជាតិជប៉ុន។ តើអ្នកយល់យ៉ាងណាដែរចំពោះរឿងនេះ? សូមកុំភ្លេចបង្ហាញពីមតិយោបល់របស់អ្នកខាងក្រោម។
Abe Kengo