Miso – ផលិតផលដែលបង្ហាញពីស្មារតីស្មើភាពរបស់សាមូរ៉ៃ

សុភាសិតជប៉ុនពោល “ផ្ញើអំបិលឲ្យសត្រូវ” សរុបទៅសុភាសិតនេះមានន័យថា ជួយសត្រូវមិនទុកឲ្យពួកគេធ្លាក់ក្នុងស្ថានភាពពិបាក ថែមទាំង​ជួយ​ឲ្យ​ពួក​គេ​ទទួល​បានផលប្រយោជន៍។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រភពដើមនៃសុភាសិតនេះមាន​ភាព​ខុស​គ្នា​បន្តិច។

ប្រយោគ “ផ្ញើអំបិលឲ្យសត្រូវ” គឺជាពាក្យដែលតំណាងឲ្យស្មារតីក្លាហាន និងភាពស្មោះត្រង់របស់សាមូរ៉ៃ។ ក្នុង​អត្ថបទ​ខ្ញុំ​នឹង​ពន្យល់​លម្អិត​ចំពោះ​សុភាសិត​នេះ។

នៅសម័យរដ្ឋសង្រ្គាម ប្រទេសជប៉ុនត្រូវបែងចែកទៅជាខេត្តតូចៗជាច្រើន ហើយសាមូរ៉ៃត្រូវប្រយុទ្ធមិនឈប់ដើម្បីបង្រួប​បង្រួម​ជប៉ុន។ បុគ្គលដែលមានអំណាច និងឥទ្ធិពលខ្លាំង ដែលប្រទេសទាំងមូលចាប់អារម្មណ៍នោះ​គឺលោកមេទ័ព Takeda Shingen ។

មូលដ្ឋានរបស់លោកមេទ័ព Takeda Shingen នាពេលនោះស្ថិតនៅខេត្ត Kai ។ សូមក្រឡេកមើលផែនទីខាងក្រោម។ តំបន់​​ដែល​មាន​ពណ៌​​​ផ្កា​​ឈូក​​​គឺ​​ខេត្ត Kai ដែលសព្វថ្ងៃគឺខេត្ត Yamanashi ។

បើក្រឡេកមើលផែនទី ឃើញថាតំបន់នេះមិនជាប់សមុទ្រនោះទេ។ អំបិលគឺជាសារធាតុចិញ្ចឹមដែលសំខាន់សម្រាប់មនុស្ស។

ដូច្នេះហើយ បានជាសាមូរ៉ៃមួយចំនួនសមគំនិតចង់កាត់ផ្តាច់ប្រភពផ្គត់ផ្គង់អំបិល ហើយរារាំង Takeda Shingen ចូលរួមសង្គ្រាម។ បើគិតទៅការសម្រេចចិត្តនេះគឺត្រឹមត្រូវ ប្រសិនបើមិនធ្វើដូច្នេះ នោះផ្លូវឆ្ពោះទៅរកភាពជោគ​ជ័យ​របស់​លោក Takeda Shingen មិន​អាច​បញ្ឈប់​បាន​ទេ។ 

ជាដំបូង តំបន់ភាគខាងត្បូងខេត្ត Kai បានដាក់ចេញការហាមឃាត់លក់អំបិល។ បន្ទាប់មក សាមូរ៉ៃទាំងនេះបានស្នើឲ្យលោកមេទ័ព Uesugi Kenshin ដែលជាអ្នកនាំមុខតំបន់ភាគខាងជើងចូលរួមគម្រោងរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែ Uesugi Kenshin បាន​បដិសេធ ហើយ​និយាយ​ប្រាប់ Takeda Shingen ដូច​ខាង​ក្រោម៖

“សង្គ្រាមពឹងផ្អែកលើកងទ័ព យើងមិនឈប់លក់អំបិលនោះទេ ដូច្នេះចូរទិញពីយើងឲ្យបានច្រើនតាមដែលអ្នកចង់។ យើង​នឹងចេញបញ្ជា​យ៉ាង​ច្បាស់​លាស់​ដល់ពាណិជ្ជករ ដើម្បីធានាថាតម្លៃមិនឡើងខ្ពស់។ ពួក​យើង​មិន​ជូន​ដូច​ជា​អំណោយ​​នោះ​​ទេ ហើយក៏មិនចាំបាច់លក់​ក្នុង​តម្លៃ​ខ្ពស់​ដើម្បី​រក​ប្រាក់​ចំណេញ​ដែរ គ្រាន់តែជាការ​ជួញដូរ​ធម្មតា​ប៉ុណ្ណោះ​” ។

Uesugi Kenshin ជាបុគ្គលដែលមិនប្រើល្បិចអាក្រក់ដើម្បីយកឈ្នះសត្រូវ ពិតជាល្អខ្លាំងណាស់។

ចំពោះរឿងនេះ Takeda Shingen បានរួចផុតពីស្ថានភាពពិបាក យ៉ាងណាមិញ លោកគិតថា ការដែលពឹងផ្អែកលើអំបិលនៅតំបន់ផ្សេងទៀតពិតជាគ្រោះថ្នាក់ណាស់ ហើយចាប់ផ្តើមផ្តោតលើការផលិត Miso ។

Miso សម្បូរទៅដោយអំបិល ជាពិសេសប្រភេទ “Miso Shinshu” ហើយតំបន់នេះនៅតែរក្សាកេរ្តិ៍ឈ្មោះផលិត Miso របស់​ខ្លួន​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ។

ក្រៅពីនេះ វិធីរក្សាទុកក៏​ជា​លក្ខណៈ​វប្បធម៌​ពិសេស​មួយ​ផង​ដែ។ Miso នឹងលែងស្រស់ប្រសិនបើយកតាមធម្មតា។ ដូច្នេះ​ហើយ ពួកគេបានហាលឲ្យស្ងួតរុំត្រាវ ត្រាំ​ជាមួយ​ Miso និងស្រា sake រួចយកទៅហាលឲ្យស្ងួត។ មុខម្ហូបនេះគេ​ហៅ​ថា “Imogaranawa” សម្រាប់ពាក់ដូចជាខ្សែធម្មតាអំឡុងពេលសង្គ្រាម។

នៅពេលដែលដល់ម៉ោងបាយ សាមូរ៉ៃ និងទាហានគ្រាន់តែស្រាយខ្សែ ហើយស្ងោរឲ្យឆ្អិននឹងមាន Miso ក្តៅមួយចាន ទន្ទឹម​នឹងនេះអាចផ្គត់ផ្គង់បន្ថែមសារធាតុអំបិល។ មិនត្រឹម​តែប៉ុណ្ណឹង ពួកគេថែមទាំងអាចធ្វើ Miso ក្នុងពេលធ្វើដំណើរ​ផង​ដែរ។

យោងតាមការរៀបរាប់ ប្រសិនបើកិនសណ្តែកដែលឆ្អិន លាយជាមួយ Fu ហើយចងលើខ្សែចង្កេះមុនពេលចេញទៅធ្វើសង្គ្រាម ដូច្នេះអាចធ្វើ Miso ពេលទៅដល់សមរភូមិ។ Fu ជាអាហារដែលផលិតចេញពីម្សៅមីលាយជាមួយនឹងទឹក ដែល​ជា​ទូទៅ​ប្រើ​ក្នុង​ស៊ុប Miso និងមុខម្ហូបដូចជាស៊ុបឆ្នាំងដី។

Takeda Shingen និង Uesugi Kenshin បានប្រឈមមុខគ្នាក្នុងសមរភូមិធំៗចំនួនប្រាំ។ ពួក​គេ​ជា​គូ​ប្រកួត​ដ៏​ល្អ​ឥតខ្ចោះ ​ប្រកួត​ប្រជែង​គ្នា ប៉ុន្តែ​ក៏​ចេះ​គោរព​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មកដែរ។

លោកទាំងពីរសុទ្ធតែមានស្មារតីប្រយុទ្ធខ្ពស់ ពួកគេមិនចង់កម្ចាត់​គូប្រកួត​ដោយល្បិតអាក្រក់នោះទេ ប៉ុន្តែចង់​យក​ឈ្នះ​នៅ​លើ​​សមរភូមិ​​ដោយ​​យុត្តិធម៌។

រឿងរ៉ាវសាមូរ៉ៃ និងការវិវត្តន៍ដែលមិនគួរឲ្យជឿរបស់ Miso ក៏ចាប់ផ្តើមតាំងពីពេលនោះផងដែរ។ តើអ្នកគិតថានេះជា​រឿង​បែប​ជប៉ុន​ដែរទេ?

នៅសម័យសព្វថ្ងៃនេះ សមរភូមិលែងជាកន្លែងប្រយុទ្ធប្រដាប់អាវុធទៀតហើយ ប៉ុន្តែជាកន្លែងប្រកួតប្រជែងពាណិជ្ជកម្ម​យ៉ាង​ខ្លាំង។ ដូច្នេះហើយ សម្រាប់អាជីវកម្មខ្ញុំសង្ឃឹមថា អ្នកនឹងប្រយុទ្ធដោយស្មារតី “ផ្ញើអំបិលឲ្យសត្រូវ” ហើយ​យក​ឈ្នះ។

Abe Kengo