របប​អាហារ​របស់​សាមូរ៉ៃ និង​តំណម​មួយ​ចំនួន​ដែល​ត្រូវ​ប្រកាន់​ខ្ជាប់

ក្នុងការប្រយុទ្ធ ពង្រឹងកម្លាំងកាយជារឿងដែលសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ដូច្នេះហើយ អាហារដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់សម្រាប់​សម្រេច​បាន​គោល​ដៅ​នេះ។

មនុស្សជាច្រើនប្រហែលជាគិតថា អ្នកចម្បាំងសាមូរ៉ៃជាបុគ្គលដែលទទួលបន្ទុកប្រយុទ្ធប្រាកដជាផ្តោតសំខាន់លើ​ការ​បរិភោគ​អាហារ​មាន​គុណ​ភាព​ខ្ពស់។

ទោះជាយ៉ាងណា តាមពិតទៅគឺខុសគ្នាទាំងស្រុង។ របបអាហាររបស់អ្នកចម្បាំងសាមូរ៉ៃសាមញ្ញ ប៉ុន្តែពួកគេបែរជាមាន​​មាឌ​​ធំ និង​ស្មារតី​រឹង​មាំ ចំណុច​នេះ​ពិត​ជា​អស្ចារ្យណាស់។

ដើម្បីយល់កាន់តែច្បាស់ ចូរយើងមកស្វែងយល់ពីរបបអាហាររបស់សាមូរ៉ៃតាមរយៈអត្ថបទនេះ។

ទំនោរនៃអ្នកដែល “ចូលចិត្តបរិភោគ” ផ្ទុះឡើង ប៉ុន្តែ…

នៅចុង​សម័យ​សាមូរ៉ៃ​ដែល​កំពុង​ស្ថិត​លើ​កំពូល​អំណោច – សម័យ Edo ជប៉ុនឆ្លងកាត់រយៈពេលសន្តិភាពយូរអង្វែង គ្មាន​ការប្រយុទ្ធច្រើននោះទេ។

សេដ្ឋកិច្ច និងវប្បធម៌ក្នុងពេលដំណាលគ្នាមានការវិវឌ្ឍន៍យ៉ាងខ្លាំង ដែលសម្គាល់ដល់ការលេចឡើងនៃទំនោរម្ហូបអាហារ។ យ៉ាងណាមិញ សាមូរ៉ៃមួយផ្នែកតូចប៉ុណ្ណោះ ដែលបានបរិភោគអាហារលំដាប់ខ្ពស់។ សាមូរ៉ៃធម្មតាបរិភោគលក្ខណៈ​សាមញ្ញ សន្សំ​សំចៃ។

គោលការណ៍មូលដ្ឋាននៃរបបអាហាររបស់សាមូរ៉ៃធម្មតាម្នាក់គឺ “一汁一菜” (Ichiju issai) ដែលមានន័យថា ស៊ុប និងម្ហូបមួយមុខ។ របបអាហារសាមញ្ញមានដូចជាបាយ ស៊ុបមីសូ និងជ្រក់ ទាំងនេះជាអ្វីដែលមានក្នុងមុខម្ហូបរបស់​សាមូរ៉ៃ។

ក្នុងរូបភាពគឺជាអាហារ Ichiju issai របស់សាមូរ៉ៃ។

ជាការពិតណាស់ មិនមាន gyudon, tempura ឬ ramen នោះទេ ហើយជាមូលដ្ឋានក៏គ្មាន sashimi ឬត្រីដុតដែរ។ តើ​របបអាហារបែបនេះ​អាច​ផ្តល់​កម្លាំង​ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែរទេ? ខ្ញុំវិញ ប្រាកដជាមិនអាចហូបតាមរបបអាហារនេះបានទេ។

មុខម្ហូបពិសេសសម្រាប់ថ្ងៃបុណ្យ

នៅ​ថ្ងៃ​ឈប់​សម្រាក សូម្បីតែគ្រួសាររបស់សាមូរ៉ៃក៏មិនភ្លេចបន្ថែមមុខម្ហូបផងដែរ។ មុខម្ហូបដែលគេជ្រើសរើសភាគច្រើនគឺត្រី បន្លែ​ស្ងោរ តៅហ៊ូ និង​ស៊ុត។ មិនមានសាច់គោ ឬអន្ទង់នោះទេ។

ជាការពិតណាស់ មានមុខម្ហូបមួយចំនួនមិនអាចរៀបនៅលើតុអាហាររបស់សាមូរ៉ៃបានទេ។ សាមូរ៉ៃមានបទប្បញ្ញត្តិតឹងរឹងមួយចំនួនចំពោះរបបអាហាររបស់ខ្លួន។ ពួកគេមិនអាចបរិភោគត្រី Konoshiro ត្រីក្រពត និងត្រីធូណាបានទេ។

មូលហេតុ​ព្រោះតែប្រភេទត្រី Konoshiro មានន័យថា “សុីទីក្រុងនេះ” នាំមកនូវប្ររផ្នូលអាក្រក់ ដូច្នេះត្រូវគេចាត់ទុកថាគ្មានសំណាង។ ត្រីក្រពតជាប្រភេទត្រីពុល ហើយបើតាមទស្សនៈរបស់ “សាមូរ៉ៃអាចស្លាប់នៅលើសមរភូមិ” ប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះពួកគេត្រូវជៀសវាងអាហារដែលមានគ្រោះថ្នាក់។ ត្រីធូណា​មាន​ឈ្មោះ​មួយ​ទៀត​ហៅ​ថា “shibi” ប៉ុន្តែដោយសារស្តាប់ទៅដូចជា “shinibi” ដែលមានន័យថាថ្ងៃស្លាប់ ដូច្នេះត្រូវគេចាត់ទុកថាអកុសល។ ពិតជាស្តាយណាស់ ព្រោះ​ត្រីធូណា​មិន​ត្រឹម​តែ​ឆ្ងាញ់ ថែមទាំងមានជីវជាតិច្រើនទៀតផង។

ចុះស៊ូស៊ីយ៉ាងម៉េចវិញ?

នៅសម័យ Edo គេដាក់លក់ស៊ូស៊ីតាមដងផ្លូវដូចជា fast food សព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ប្រជាជនហូបស៊ូសុីដោយអារម្មណ៍​រីក​រាយ ដូចជាកំពុងហូបនៅហាងតាមដងផ្លូវ ដែលជាទូទៅយើងតែងតែនិយាយថា “តោះចូលហាង McDonald’s ហូប​​បន្តិច” ។

ហាក់បីដូចជាសាមូរ៉ៃដែលមានឋានៈខ្ពស់ជាងមិនចូលចិត្តអាហារបែបនេះទេ ព្រោះពួកគេចាត់ទុកស៊ូសុីជា “អាហារសម្រាប់មនុស្សដែលមានឋានៈទាប” ។

អាហារសម្រាប់សាមូរ៉ៃ និង Shogun (លោកមេទ័ព)

តើអ្នកគិតថាមានមុខម្ហូបជាច្រើនរៀបនៅលើតុមែនទេ? ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ អាហារបស់ Shogun ក៏សាមញ្ញណាស់ដែរ។ ថ្វី​ត្បិត​តែ មិនមែនជាស៊ុប និងម្ហូបមួយមុខ យ៉ាងណាមិញ គ្រាន់តែមានម្ហូបពីរមុខទៀតប៉ុណ្ណោះ។

គេបាននិយាយថា ចាប់ពីពេលរៀបចំអាហាររហូតដល់ពេលដែល Shogun បរិភោគចំណាយពេលប្រហែល ២ ម៉ោង។ ចំណុចនេះដោយសារមានអ្នកពិនិត្យមើលសារធាតុពុលក្នុងមុខម្ហូប។ អ្នកបម្រើជាង ៥០ នាក់រៀបចំអាហារ ១០ ចំណែក ក្នុង​នោះមានមន្រ្តីប្រុសពីរនាក់ មានតួនាទីត្រួតពិនិត្យសារធាតុពុលក្នុងម្ហូប។

បន្ទាប់ពីធានាថាមិនមានបញ្ហាអ្វីទាំងអស់ ប្រាំបួនចំណែកដែលនៅសល់ត្រូវបានកំដៅឡើងវិញ លើក​នេះ​មន្ត្រី​ស្រីនឹង​ពិនិត្យ​សារធាតុ​ពុល។ បន្ទាប់មកទៀត ប្រាំបីចំណែកដែលនៅសល់ត្រូវឆ្លងកាត់ការត្រួតពិនិត្យ។

ជាចុងក្រោយ មនុស្សពីរនាក់ដែលគេហៅថា Kosho (អ្នកការពារ) ដែលឈរនៅក្បែរ Shogun ត្រូវពិនិត្យជាតិពុលក្នុង​ម្ហូប​មុន​ពេល​លោក​មេទ័ព​បរិភោគ។ ពិតជាគួរឲ្យអាណិតវាសនា​របស់​ពួកគេណាស់។

ចំណុចដែលគួរឲ្យយភ្ញាក់ផ្អើលមួយទៀតនោះគឺថា នៅថ្ងៃសែនរបស់អតីតលោកមេទ័ព ដែលគេហៅថាថ្ងៃតម (Kinichi) ហើយនៅក្នុងថ្ងៃនេះ លោកមេទ័ពបរិភោគតែអាហារបួស មានន័យថា មិនបរិភោគសាច់ ឬត្រី បរិភោគ​តែ​បន្លែ​ប៉ុណ្ណោះ។

យូរៗ​ទៅ ចំនួនលោកមេទ័ព​ដែល​ទទួល​មរណភាពកាន់តែច្រើនឡើង។ ដូច្នេះហើយ នៅចុងសម័យកាលនោះ ប្រហែល​កន្លះ​ខែ​ម្តង​គឺ​ដល់​ថ្ងៃ​តប​អាហារ ហើយលោកមេទ័ពត្រូវតបអាហារច្រើនថ្ងៃក្នុងមួយខែ។ ចំណុចនេះបង្ហាញ​ថា សូម្បីតែបុគ្គលដែលអស្ចារ្យក៏មានការលំបាកផ្ទាល់ខ្លួនដែរ។

សព្វថ្ងៃនេះដែរ បុគ្គលដែលអាចហូបឆ្ងាញ់ ហើយសប្បាយចិត្តបំផុត ជាអ្នកដែលមានឋានៈមធ្យម។ នៅពេលខ្លះ ភាព​អស្ចារ្យ​ក៏​អាច​នាំ​មក​នូវ​ការ​លំបាក​ផង​ដែរ។

Abe Kengo