ស្មារតី “ភក្តីភាព” ដែល​ប្រជាជន​ជប៉ុន​ឲ្យ​តម្លៃ​ជា​ជាង​សេចក្តី​ស្លាប់​ទៅ​ទៀត

ភក្ដីភាពគឺជាភាពស្មោះត្រង់ទាំងស្រុងចំពោះអង្គភាព ឬបុគ្គលដែលបានទទួលយកខ្លួន។ នៅក្នុងផ្នត់គំនិតរបស់​​សាមូរ៉ៃ ពួក​គេ​តែង​តែ​ចង់​ប្រកាន់​ភ្ជាប់​ភាព​​ស្មោះ​ត្រង់​រហូត​ដល់​ដង្ហើម​ចុងក្រោយ។

ចូរយើងក្រឡេកមើលស្មារតីរបស់សាមូរ៉ៃ និងស្វែងយល់អំពីទស្សនៈនេះ។

កងកម្លាំងការពារ Shinsengumi

នៅសម័យសាមូរ៉ៃ ប្រព័ន្ធវណ្ណៈក្នុងសង្គមមានភាពតឹងរ៉ឹងយ៉ាងខ្លាំង។ ដើម្បីក្លាយជាសាមូរ៉ៃ ជាទូទៅម្នាក់នោះត្រូវតែជាកូនរបស់សាមូរ៉ៃមួយរូប។ យ៉ាង​ណា​មិញ មាន​រឿង​រ៉ាវ​ជាច្រើននិយាយពីបុរសកសិករត្រូវបានជ្រើសរើសឲ្យក្លាយជាអ្នកប្រយុទ្ធដូចជាសាមូរ៉ៃ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេ​តែងតែ​ត្រៀមខ្លួន​លះបង់​ជីវិត​របស់ខ្លួន ដើម្បីរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះ​​ម្ចាស់​។

នៅពេលដែលសម័យកាលសាមូរ៉ៃបានបញ្ចប់ និងចាប់ផ្តើមឈានចូលយុគសម័យថ្មី សាមូរ៉ៃទាំងនោះនៅតែស្មោះត្រង់នឹងរដ្ឋាភិបាលចាស់ ព្រោះពួកគេមិនបានបំភ្លេចគុណអ្នកដែលផ្តល់ឱកាសឲ្យពួកគេក្លាយជាសាមូរ៉ៃ​នោះ​ទេ ដូច្នេះទើបសម្រេចចិត្តតស៊ូដើម្បីរដ្ឋាភិបាលចាស់រហូតដល់ស្លាប់។

សាមូរ៉ៃទាំងនេះត្រូវរដ្ឋាភិបាលថ្មីចាត់ទុកជាឧក្រិដ្ឋជន។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រសិន​បើចុះ​ចាញ់ ពួកគេនៅតែអាចកាន់​តំណែង​សំខាន់ៗ​ក្នុង​រដ្ឋាភិបាល​​ថ្មី ប៉ុន្តែ​អ្វី​ដែល​សាមូរ៉ៃ​ទាំង​នេះ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់គឺធ្វើយ៉ាងណាការពារ “ភក្ដី​ភាព” ដូច្នេះ​​លទ្ធផល​​ចុង​​ក្រោយ ពួក​គេ​សុទ្ធ​តែ​ត្រូវ​សម្លាប់ ឬធ្វើអត្តឃាត។

ព្រឹត្តិការណ៍ Ako Roshi

ព្រឹត្តិការណ៍នេះផ្តើមចេញពីម្ចាស់របស់សាមូរ៉ៃខឹងយ៉ាងខ្លាំងពេលមានមនុស្សម្នាក់សើចចំអកនៅប្រាសាទ Edo (ជាមជ្ឈមណ្ឌលរដ្ឋាភិបាលជប៉ុននាសម័យនោះ) ដូច្នេះគាត់បានវាយប្រហារអ្នកដែលបង្ករឿងនឹងខ្លួន។ បើតាមច្បាប់ជប៉ុន​នា​សម័យ​នោះ ការប្រយុទ្ធបែបនោះត្រូវគេចាត់ទុកថា “បង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ភាគីទាំងសងខាង” ប៉ុន្តែមានតែភាគី​ដែល​វាយ​ប្រហារ​មុន​ទើបត្រូវប្រហារជីវិត។

អ្នកក្រោមឱវាទរបស់បុរសនោះចំនួន ៤៧ នាក់ មិនទទួលយកការសម្រេចដែលអយុត្តិធម៌ ដូច្នេះបានសម្លាប់អ្នកដែលបង្ករឿងដើម្បីសងសឹកឲ្យម្ចាស់របស់ខ្លួន។ ក្រោយមកពួកគេបានយកក្បាលរបស់ជននោះមកដាក់មុខ​ផ្នូរ​របស់​ម្ចាស់។ បន្ទាប់ពីដឹង​ដំណឹង​នេះ រដ្ឋាភិបាលបានចាប់ខ្លួនសាមូរ៉ៃ​ចំនួន ៤៦ នាក់ ហើយបង្ខំឲ្យពួកគេធ្វើអត្តឃាត​វះ​ពោះ។ ចំណែកសាមូរ៉ៃម្នាក់បានរត់គេចខ្លួន ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងពីកន្លែងលាក់​ខ្លួន​របស់​ជន​នោះ​ឡើយ។

យើងអាចមើលឃើញពីភក្តីភាពរបស់សាមូរ៉ៃ ដោយប្រើសម្រាប់សងឲ្យកំហុសរបស់ម្ចាស់ខ្លួន មិនថាពួកគេត្រូវប្រឈមនឹងសេចក្តីស្លាប់ក៏ដោយ។ ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងពីរនេះក្រោយមកបានក្លាយជារឿងវីរភាពក្នុងប្រទេសជប៉ុន និងជាឧទាហរណ៍នៃភាពស្មោះត្រង់របស់សាមូរ៉ៃ។ គេថែមទាំងដកស្រង់រឿងនេះដើម្បីថតជាខ្សែភាពយន្ត ដែលធ្វើឲ្យក្លាយជារឿងល្បីនៅជប៉ុន។

ប្រហែលជាទស្សនៈនៃភាពស្មោះត្រង់របស់សាមូរ៉ៃមានភាពអវិជ្ជមាន និងខុស ព្រោះភាពស្មោះត្រង់ មិនមែន​មាន​ន័យ​ថា ត្រូវស្តាប់តាមបង្គាប់របស់ម្ចាស់ទាំងស្រុងនោះទេ។ ប្រសិនបើពួកគេគិតថា ទង្វើរបស់ម្ចាស់មិនត្រឹមត្រូវ ហើយ​គ្មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ម្ចាស់ ទោះ​ត្រូវ​ប្រើជីវិតរបស់ខ្លួន​ដើម្បី​និយាយ​ចេញ​ក៏​ល្អ​ដែរ។

មានតែដូច្នេះទេ ទើបជួយឲ្យម្ចាស់របស់ខ្លួនជៀសផុតពី “ទោសប្រហារជីវិត” ។ បើទោះបីជាមិនឲ្យតម្លៃជីវិតរបស់ខ្លួនក៏ដោយ យ៉ាងហោចណាស់គួរតែប្រើវាដើម្បីការពារជីវិតដ៏មានតម្លៃរបស់ម្ចាស់មែនទេ?

ក្រុមហ៊ុនជប៉ុនដែលមានស្មារតីនេះ ក៏តែងតែស្វែងរកភាពស្មោះត្រង់របស់បុគ្គលិកក្នុងក្រុមហ៊ុន។ នៅសម័យសព្វ​ថ្ងៃ ថ្វីត្បិតតែមិនចាំបាច់ប្រថុយជីវិតរបស់ខ្លួនដើម្បីការងារ ប៉ុន្តែគ្រប់គ្នានឹងឲ្យតម្លៃខ្ពស់ ប្រសិនបើអ្នកខំប្រឹងដើម្បី​ក្រុម​ហ៊ុន។

ដោយសារមនុស្សកាន់តែច្រើនមានទំនោរផ្លាស់ប្តូរការងារដោយសេរី ដូច្នេះប្រហែលជាពិបាកបង្ខំឲ្យពួកគេស្មោះត្រង់​ចំពោះ​ក្រុម​ហ៊ុន​ណា​មួយ​ណាស់។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើអ្នកពិចារណាបន្តិចចំពោះក្តីស្រលាញ់តាមទស្សនៈចិត្តគំនិតរបស់ប្រជាជនជប៉ុន អ្នកប្រហែលជាយល់ពី “ភាពស្មោះត្រង់” ដូចនឹងភាពស្មោះត្រង់ដែលអ្នកមានចំពោះ​មនុស្ស​ដែល​ខ្លួន​ស្រលាញ់។

Abe Kengo