តើជនជាតិព័រទុយហ្គាល់បានបំពេញភាសាជប៉ុនយ៉ាងដូចម្ដេច?
ភាសាជប៉ុនបានឆ្លងកាត់ការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើន រហូតឈានដល់ទម្រង់ដូចសព្វថ្ងៃ។ អក្សរហានមិនមានក្នុងភាសាជប៉ុននោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវបាននាំចូលពីប្រទេសចិន។ តាំងពីពេលនោះទើបមានទម្រង់អក្សរ Hiragana និង Katakana ។
នេះជាប្រព័ន្ធភាសាដ៏ស្មុគស្មាញដែលបង្កើតឡើងដោយជនជាតិជប៉ុន ប៉ុន្តែតើអ្នកដឹងទេថា ជនជាតិព័រទុយហ្គាល់បានបង្កើតផ្នែកសំខាន់មួយក្នុងនោះ?
អក្សរជប៉ុនមានច្រើនដែលបង្កការលំបាកដល់អ្នករៀន យ៉ាងណាមិញ ភាសាជប៉ុនដើមកាន់តែពិបាកយល់ជាងនេះ។
ធ្លាប់មានចំណុច “ស្រពេចស្រពិល” ក្នុងភាសាជប៉ុន ដោយមិនមានភាពស៊ីសង្វាក់គ្នារវាងអក្សរ និងការបញ្ចេញសំឡេង។ ឧទាហរណ៍ដូចជាពាក្យ “ជប៉ុន” ត្រូវបានសរសេរថា “Nippon” ដោយអក្សរ Hiragana សព្វថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងភាសាជប៉ុនបុរាណ វាត្រូវបានគេសរសេរថា “Nihon” ហើយបញ្ចេញសំឡេងថា “Nippon” ។ ក្រៅពីនេះ ពាក្យ “រៀន” ត្រូវបានសរសេរថា “Manafu” ក្នុងភាសាជប៉ុនបុរាណ និងត្រូវបានគេអានថា Manabu ។
ក្នុងអក្សរ Hiragana សព្វថ្ងៃ មានតួអក្សរមូល ○ នៅជ្រុងខាងស្តាំអក្សរដូចជា papipupepo ឬអក្សរដែលមានអញ្ញសញ្ញាពីរ ” នៅជ្រុងខាងស្តាំខាងលើដូចជា gagigugego ។ ពីមុនអក្សរទាំងនេះមិនមានក្នុងភាសាជប៉ុននោះទេ។
ចំពោះការបញ្ចេញសំឡេងភាសាជប៉ុនបុរាណ ពិបាកនិយាយណាស់។ ដូច្នេះហើយ គេបញ្ចេញសំឡេងពាក្យ “រៀន” ទៅជា Manabu តាមអំពើចិត្ត។ កម្រមានអក្សរដែលស្រពេចស្រពិលរហូតដល់ថ្នាក់ គ្រប់គ្នាត្រូវវិនិច្ឆ័យដោយផ្អែកលើបរិបទ ប្រសិនបើបញ្ចេញសំឡេងបែបនេះ តើពិបាកនិយាយដែរទេ?
ដើម្បីកែតម្រូវភាសាដែលពិបាកដូចជាភាសាជប៉ុន ជនជាតិព័រទុយហ្គាល់ជាអ្នកបន្ថែមព្យញ្ជនៈទៅក្នុងនោះ។
អ្នកដែលផ្សព្វផ្សាយសាសនាមកដល់ជប៉ុនក្នុងសតវត្សទី ១៦ ពួកគេយល់ថាហត់នឹងចំណុចស្រពេចស្រពិលនៃភាសាជប៉ុន ដូច្នេះហើយ នៅទីបំផុត ពួកគេបានសម្រេចចិត្តបន្ថែមអក្សរ រៀបចំស្រៈ និងការបញ្ចេញសំឡេងឡើងវិញ។
“ភាពស្រពេចស្រពិល” មិនត្រឹមតែមានក្នុងភាសាប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងមានក្នុងទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សផងដែរ។ មិនថាចូលចិត្ត ឬអត់ ជនជាតិជប៉ុនមិននិយាយឲ្យច្បាស់ទេ គ្រាន់តែទុកឲ្យស្រពេចស្រពិលដូចនេះ។
រួមទាំងពណ៌ក៏ដូចគ្នា ការរចនាបែបជប៉ុនជារឿយៗប្រើពណ៌ស្រទន់ជាជាងពណ៌ភ្លឺ។ ចំពោះការថែសួនក៏ដូចគ្នា ផ្ទុយពីសួនច្បារបែបអង់គ្លេសដែលមានលក្ខណៈខុសគ្នា សួនច្បារបែបជប៉ុនត្រូវបានរចនាឡើងតាមបែបស្រពេច ស្រពិល អាស្រ័យលើទស្សនៈរបស់អ្នកមើលទេសភាពក៏ខុសគ្នាដែរ។
“ភាពស្រពេចស្រពិល” គឺជាមូលដ្ឋាននៃភាពស្រស់ស្អាតរបស់ជប៉ុន ប៉ុន្តែដោយសារចំណុចនេះ ដែលតែងតែបង្កការភ័ន្តច្រឡំចំពោះវប្បធម៌ជប៉ុន និងជនបរទេស។ តើអ្នកអាចទទួលយក “ភាពស្រពេចស្រពិល” ទាំងនេះរបស់ជនជាតិជប៉ុនដែរទេ?
Abe Kengo