តើ​អ្នក​ដឹង​ទេ​ថា នៅ​ជប៉ុនកន្លែង​ណា​​អាច​និយាយ​ជា​មួយ​អ្នក​​ស្លាប់បាន?

តើអ្នកដឹងទេ នៅប្រទេសជប៉ុនមានកន្លែងមួយដែលអ្នកអាចហៅព្រលឹង ហើយនិយាយជាមួយព្រលឹងអ្នកស្លាប់​ដែរ​ទេ?

នៅខេត្ត Aomori នៃប្រទេសជប៉ុន មានស្រ្តីពិការភ្នែកដែលគេហៅថា Itako ដោយគេចាត់ទុកស្រ្តីទាំងនោះអាច​ហៅ​​ព្រលឹង​​អ្នក​​ស្លាប់ ហើយ​ជួយ​ឲ្យ​វិញ្ញាណអាច​និយាយ​ជាមួយសាច់ញាតិរបស់ខ្លួន។

តើអ្នកជឿថានេះជារឿងពិតដែរទេ? យ៉ាងណាមិញ ជាដំបូង ខ្ញុំសូមពន្យល់អំពីវប្បធម៌ Itako ដ៏ចម្លែករបស់ជន​ជាតិ​​ជប៉ុន។

ទស្សនៈរបស់ជនជាតិជប៉ុនចំពោះសាសនា

ក្រៅពីព្រះពុទ្ធសាសនា ជប៉ុន​នៅ​មាន​សាសនាមួយផ្សេងទៀត ដែលគេហៅថា Shinto ។ ប្រជាជនជប៉ុនជាច្រើនគិតថា ពួកគេមិនកាន់តាមសាសនាណាមួយឡើយ ព្រោះពួក​គេ​មិន​គិត​ថា ​ខ្លួន​​កំពុង​​គោរព​​តាម​​សាសនា។

ប៉ុន្តែជាក់ស្តែង ជប៉ុនជាប្រទេសដែលមានជំនឿរឹងមាំ។ ពួកគេជឿថា ទេវតាមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង និងកំពុងតាម​មើល​ពួក​គេ។ ដូច្នេះហើយ នៅជប៉ុនការអប់រំសីលធម៌មិនអនុញ្ញាតឲ្យ​ប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ដោយផ្អែកលើការបង្រៀន​របស់​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា និង Shinto ។

នៅពេលដែលប្រជាជនជប៉ុនទទួលទានអាហារ ពួកគេតែងតែនិយាយថា “itadakimasu” ចំណុចនេះមកពីវិប្បដិសារី​របស់​ខ្លួន​ចំពោះ​ការ​សម្លាប់ និងបរិភោគសត្វមានជីវិត។ វប្បធម៌ និងភាសាជប៉ុនក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយផ្អែកលើការបង្រៀនមូលដ្ឋានរបស់សាសនាផងដែរ។

គោរពដូនតា និងនិយាយជាមួយជីដូនជីតា

ជប៉ុន​ជា​ប្រទេស​ដែល​មាន​វប្បធម៌ឲ្យ​តម្លៃគ្រួសារ ពួកគេក៏យកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះបុព្វបុរស ដែលជាអ្នកបង្កើតគ្រួសាររបស់ពួកគេផងដែរ។ ដូច្នេះហើយ ពួកគេតែងតែដាក់ថ្នូររបស់សមាជិកគ្រួសារនៅកន្លែងតែមួយ ដើម្បីងាយស្រួលមកបោសសម្អាត និងជជែកជាមួយដូនតាឲ្យ​បាន​ញឹក​ញាប់។

ចំពោះ Itako ដែលហៅព្រលឹងរបស់អ្នកស្លាប់

ខេត្ត Aomori ស្ថិតនៅភាគខាងជើង ខាងក្រោមកោះហុកកៃដូមានភ្នំមួយឈ្មោះថា Osorezan ។ នៅទីនេះ Itako មានកម្លាំងវិញ្ញាណខុសៗគ្នា តួនាទីរបស់ពួកគេដូចជាអ្នកប្រឹក្សានៅសម័យសព្វថ្ងៃ ប៉ុន្តែបញ្ហាដែលពួកគេប្រឹក្សាមនុស្ស​ធម្មតា​បែរជាមិនអាចដឹង។

ក្នុងចំណោមនោះមានដូចជា “Kuchiyose” ហៅវិញ្ញាណរបស់អ្នកស្លាប់ ដើម្បីឲ្យ​ពួកគេអាចនិយាយជាមួយសាច់ញាតិ​របស់​ខ្លួន។ អ្នកអាចប្រដូចទៅនឹងអ្នករបាំស្រីនៅប្រាសាទជប៉ុនអាច​ប្រាស្រ័យ​ទាក់ទងជាមួយទេវតាបាន។

ជាទូទៅ Itako ជាស្រ្តីដែលពិការភ្នែក ម្យ៉ាងវិញទៀត Itako បន្តពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយទៀត។ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃនេះ Itako កាន់តែតិចទៅៗ ព្រោះតែគ្មានអ្នកស្នងតំណែង។ អ្នកដែលចង់ក្លាយទៅជា Itako កំពុងថយចុះ និងចំនួនកុមារ​ពិការ​ភ្នែក​ក៏​ថយ​ចុះច្រើនណាស់ដែរ។ នៅសម័យដែលមានច្រើនបំផុត ជប៉ុនមានប្រហែល ៣០០ Itako ប៉ុន្តែសព្វ​ថ្ងៃ​នៅ​សល់​តែ ៦ នាក់​ប៉ុណ្ណោះ។

ពិធីហៅព្រលឹង

កាលនៅរៀនវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបាននិយាយថា ខ្លួនមិនចង់បន្តគ្រប់គ្រង​អាជីវកម្ម​កសិកម្ម​របស់គ្រួសារនោះទេ។ ចាប់​តាំង​ពី​ពេល​នោះ​មក ឪពុករបស់ខ្ញុំមិនសូវនិយាយស្តីទេ សូម្បីតែក្រោយពេលដែលខ្ញុំរៀបការ មានកូន ហើយត្រឡប់​មក​ផ្ទះ​វិញ គាត់​នៅ​តែ​មិន​និយាយ​អ្វីទាល់តែសោះ។

ដោយ​សារ​តែចរិត​រឹងរូស​របស់ខ្លួន ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យ​ឪពុក​កូនឃ្លាតឆ្ងាយគ្នា ហើយនៅទីបំផុតគាត់ក៏​ទទួល​មរណភាព។ ក្នុងចិត្តខ្ញុំតែងតែសោកស្តាយ ព្រោះទោះបីជាយ៉ាងណា គាត់នៅតែជាឪពុករបស់ខ្ញុំ ដូច្នេះខ្ញុំ​គួរ​តែ​អង្គុយ​ចុះនិយាយជា​មួយ​គាត់​ឲ្យ​បាន​ច្បាស់​លាស់។ លើកនេះ ខ្ញុំបានពឹងអ្នកស្រី Niwata ធ្វើពិធីហៅព្រលឹង។

អ្នកស្រី Niwata ចាប់ផ្តើមសូត្រមន្តក្នុងបន្ទប់ដែលស្ងប់ស្ងាត់ នោះប្រហែលជាភាសារបស់ Itako ដូច្នេះហើយ មិនថាខ្ញុំប្រឹងស្តាប់យ៉ាងណា ក៏​មិន​យល់​អ្វី​ដែល​គាត់​កំពុង​សូត្រ​ដែរ។

ប្រហែល ១៥ នាទីកន្លង​ផុតទៅ អ្នកស្រីងាកមក ហើយបន្លឺសំឡេងនិយាយ “ចា ឪពុកដែលស្លាប់ទៅរបស់នាងបានត្រឡប់មកវិញហើយ” ។

“មានរឿងអ្វីសប្បាយឬ ហេតុ​អ្វីបានជាគ្រប់គ្នាប្រមូលផ្តុំបែបនេះ?” ព្រលឹងរបស់លោកឪពុកចូលសន្ធិត ហើយចាប់ផ្តើម​និយាយ​តាម​រយៈ​អ្នក​ស្រី Niwata ។ ការសន្ទនានាពេលនោះមានរយៈពេលប្រហែល ២០ នាទី។

ខ្ញុំស្រាប់តែយំពេលឮគាត់និយាយថា គាត់មិនដែលគិតថា ចៅប្រុសរបស់ខ្លួនមិនគួរឲ្យ​ស្រឡាញ់ ហើយរើសអើងវានោះ​ទេ។

តើមានពិភពក្រោយពេលស្លាប់ដែរទេ?

Itako សន្លប់ និងមិនចាំអ្វីទាំងអស់នៅពេលដែលព្រលឹងរបស់អ្នកស្លាប់សន្ធិតចូលរាងកាយរបស់ខ្លួន។ នៅពេលដែល Itako ដឹងខ្លួនវិញ ខ្ញុំសួរគាត់ថា តើមានពិភពបន្ទាប់ពីស្លាប់ដែរទេ? (ថ្វីត្បិតតែកាលពីមុនខ្ញុំមិនដែលគិតដល់រឿង​នេះ​ក៏​ដោយ) ។

គាត់ឆ្លើយថា “ខ្ញុំគិតថាមាន…”

ការហ្វឹកហាត់ក្នុងកម្រិតខ្ពស់

អ្នកស្រី Niwata ពិការភ្នែកកាលអាយុ ៣ ឆ្នាំ ហើយតាម Itako រៀនវិជ្ជាកាលអាយុ ១៣ ឆ្នាំ។ គាត់រស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ Itako និង​ត្រូវ​បាន​បណ្តុះ​បណ្តាលអស់រយៈពេល ១០ ឆ្នាំ។

ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះ គាត់ត្រូវធ្វើរឿងមួយចំនួន ដើម្បីលុបលាងបាប ដូចជាហូបបួស និងងូតទឹកក្រោមអាកាសធាតុ​ត្រជាក់។ ក្រៅពីនេះ គាត់ត្រូវរៀនសូត្រធម៌ប្រហែល ១០០ ប្រភេទ ដោយ​ស្តាប់​តាម​ត្រចៀក​។

Itako ចុងក្រោយ

បច្ចុប្បន្ននេះ នៅជប៉ុនសល់ Itako ៦ រូបទៀតប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងនោះ Itako ដែលក្មេងជាងគេឈ្មោះ Matsuda (អាយុ ៤៤ ឆ្នាំ) ។ កាលនៅជាសិស្សវិទ្យាល័យ អ្នកស្រី Matsuda ធ្លាប់រំភើបចិត្ត ព្រោះតែ Itako បានព្យាបាលជំងឺ ដែលសូម្បី​តែ​គ្រូពេទ្យ​ក៏​មិន​អាច​ព្យាបាល​បាន។ ចាប់ពីពេលនោះមក គាត់ក៏សម្រេចចិត្តតាមរៀនដើម្បីក្លាយទៅជា Itako មួយ​រូប។

ទោះជាយ៉ាងណា Itako ដែលជាផ្នែកមួយនៃវប្បធម៌ជប៉ុនកំពុងបាត់បន្តិចម្តងៗ។ ដោយសារមនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងៗ មិន​ជឿ​លើ​អ្វី​ដែល​មើល​មិន​ឃើញ ឬអ្វីដែលវិទ្យាសាស្ត្រមិនអាចបញ្ជាក់បាន Itako កំពុងក្លាយជាអាជីពមួយដែល​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​សង្ស័យ។

មិនថាពិតឬយ៉ាងណា ខ្ញុំអាចរំដោះខ្លួនចេញពីភាពសោកស្តាយ និងអារម្មណ៍ឈឺចាប់បន្ទាប់ពីបាននិយាយជាមួយ​ឳពុក​របស់​ខ្លួន។ អ្វី​ដែល​សំខាន់​គឺ​ថា អ្នកអាចពឹងលើ Itako បន្ធូរអរម្មណ៍របស់ខ្លួន។

ម្យ៉ាងវិញទៀត តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ទេ បើនោះជាព្រលឹងរបស់ជនបរទេស តើគេប្រើភាសាអ្វី?

ធ្លាប់មានរឿងព្រេងនិយាយពីការចាប់ជាតិឡើងវិញ ក្នុងចំណោមនោះគេចាត់ទុកថា ក្រោយពេលមនុស្សស្លាប់នឹងបំភ្លេច​ភាសា​ពី​មុន​របស់​ខ្លួន។ ដូច្នេះគេសន្មត់ថា ព្រលឹងប្រាស្រ័យទាក់ទងដោយប្រើចិត្ត។

ការដែលអោយព្រលឹងខ្ចីរាងកាយដើម្បីនិយាយភាសាជប៉ុន ក៏ជាផ្នែកមួយនៃកម្លាំងរបស់ Itako ផងដែរ។ ក្រៅពីនេះ Itako ត្រឹម​តែអាចហៅព្រលឹងរបស់អ្នកដែលស្គាល់គ្នាប៉ុណ្ណោះ ដូច្នេះហើយ ចំពោះការហៅព្រលឹងតួអង្គក្នុងប្រវត្តិ​សាស្រ្ត​មិន​អាច​ទៅ​រួច​នោះ​ទេ។

Abe Kengo