រស់នៅ​ជា​មួយ​គ្នា​រយៈ​ពេល ៦០ ឆ្នាំ គន្លឹះ​របស់​ប្តី​ប្រពន្ធ​ចំណាស់​​ក្នុង​ការ​រក្សា “សុភ​មង្គល” គ្រួសារ

ជីវិតពេលចាស់ទៅរបស់លោកតា Shuichi និងលោកយាយ Eiko ជាផ្លែផ្កានៃជីវិតរបស់ពួកគាត់។

លោកតា Shuichi Tsubata និងលោកយាយ Eiko Tsubata

មនុស្សជាច្រើនតែងនិយាយថា៖ “ធ្វើការនៅទីក្រុងហត់ពេកហើយ គ្មានសុភមង្គល ចាំពេលមានលុយទៅនៅតំបន់​ជន​បទ​ដែល​ពោរ​ពេញ​ដោយ​ធម្ម​ជាតិ រីក​រាយ​នឹង​ជីវិតចូលនិវត្តន៍សុខសាន្ត” ។

ជីវិតពិតជាខ្លីណាស់ នៅថ្ងៃណាមួយយើងនឹងចាស់ទៅ ដោយគ្រាន់តែសង្ឃឹមថាអាចនៅជាមួយមនុស្សដែលយើង​ស្រលាញ់ ស្រដៀង​នឹង​ប្តី​ប្រពន្ធ​ជន​ជាតិ​ជប៉ុន​ចំណាស់​ខាង​ក្រោម​នេះ។

លោកតា Shuichi Tsubata និងលោកយាយ Eiko Tsubata

លោកតា Shuichi Tsubata មានអាយុ ៩០ ឆ្នាំ ចំណែកលោកយាយ Eiko Tsubata អាយុ ៨៧ ឆ្នាំ។

កាលពីជាង ៤០ ឆ្នាំមុន ពួកគាត់បានទិញដីមួយកន្លែង ហើយសាងសង់ផ្ទះឈើតូចមួយនៅតំបន់ជាយក្រុង Nagoya ប្រទេស​ជប៉ុន។ នៅជុំវិញមានបន្លែមើមជាង ៧០ ប្រភេទ និងដើមឈើហូបផ្លែ ៥០ ប្រភេទ។ ពួកគាត់ទាំងពីរ​ដាំ និង​ផ្គត់​ផ្គង់ដោយខ្លួនឯង។

ជីវិតមានភាពសាមញ្ញ ពោរពេញដោយធម្មជាតិ។

ជារៀងរាល់ព្រឹក លោកតា​ Shuichi និងលោកយាយ Eiko ចេញទៅសួនជីកដី ដកស្មៅ បោសស្លឹកឈើជ្រុះ និងថែទាំចម្ការបន្លែ។ ក្នុងចម្ការមានផ្លែក្រូច ល្វា ជម្ពូ ឆឺរី ។ល។ ជាម្លប់បាំងប្តីប្រពន្ធចំណាស់ពីពន្លឺព្រះអាទិត្យ។

Cây anh đào trong sân đã 40 năm tuổi, được trồng kể từ khi ông Shuichi cùng bà Eiko bắt đầu đến sống tại nơi đây. Mỗi mùa quả chín, họ có thể hái đầy một rổ trái anh đào đỏ mọng.

ដើមឆឺរីមានអាយុ ៤០ ឆ្នាំមកហើយ ដោយដាំតាំងពីពេលដែល​លោក​តា Shuichi និងលោកយាយ Eiko ចាប់ផ្តើម​មក​រស់​នៅទី​នេះ។ ជា​រៀង​រាល់​រដូវ​ផ្លែ​ទុំ ពួកគាត់អាចបេះផ្លែឆឺរីពេញកន្ត្រក។

Mỗi buổi sáng, bà Eiko sẽ nấu hai phần đồ ăn khác nhau. Bà Eiko thích ăn bánh mì sandwich với mứt, ông Shuichi lại thích ăn cơm. Vợ chồng chỉ cần dành cho nhau cái tâm và sự thấu hiểu thì khác biệt đến mấy cũng có thể hòa hợp.

រៀងរាល់ព្រឹក លោកយាយ Eiko ចម្អិនអាហារពីរចំណែកខុសគ្នា។ លោកយាយ Eiko ចូលចិត្តហូបសាំងវិចជាមួយតំណាប់ ចំណែកលោកតា Shuichi ចូលចិត្តហូបបាយ។ ប្តីប្រពន្ធគ្រាន់តែយកចិត្តទុកដាក់ និង​យោគយល់​គ្នា​ទៅ​វិញ​​ទៅ​​មក មិន​ថា​ខុស​គ្នា​យ៉ាង​ណា​ក៏​អាចចុះសម្រុង​នឹង​គ្នា​ដែរ។

Buổi chiều rảnh rỗi, ông Shuichi mỗi ngày đều viết thư, ghi chép những khoảnh khắc đã xảy ra trong cuốn nhật ký, thậm chí ông còn minh họa những món vợ nấu bằng hình ảnh rất dễ thương.

ពេលល្ងាចទំនេរ លោកតា Shuichi តែងតែសរសេរសំបុត្រ កត់ត្រាពេលវេលាដែលបានកើតឡើងក្នុងកំណត់ហេតុប្រចាំ​ថ្ងៃ ហើយ​ថែម​ទាំង​បង្ហាញ​ពី​មុខ​ម្ហូប​ដែល​ប្រពន្ធចម្អិនជាមួយនឹងរូបភាពគួរឲ្យ​ស្រលាញ់។

លោកតា Shuichi បាននិយាយថា៖ “កត់ត្រាពេលវេលដែលមានតម្លៃ ថែរក្សាពេលវេលានោះ អ្នកនឹងឃើញថាជីវិតពិត​ជា​ស្រស់​ស្អាត​ខ្លាំង​ណាស់” ។

លោកយាយ Eiko ជាស្រ្តីម្នាក់ដែលស្លូតបូត និងយល់ពីចិត្តអ្នកដទៃ។

Ngoài 3 bữa một ngày, bà Eiko còn làm tất cả các loại nước trái cây, mứt, sữa chua, bánh ngọt...

ក្រៅពីអាហារ ៣ ពេលក្នុង ១ ថ្ងៃ លោកយាយ Eiko ថែមទាំងធ្វើទឹកផ្លែឈើគ្រប់មុខ តំណាប់ ទឹកដោះគោជូរ និង​នំ។

អាហារឆ្ងាញ់ត្រូវតែតុបតែងឲ្យ​បានស្អាត ថ្វីត្បិតគ្រាន់តែជាអាហារប្រចាំថ្ងៃធម្មតា យ៉ាងណាលោកយាយតែងតែធ្វើឲ្យ​មនុស្សនៅជុំវិញសរសើរ។

លោកយាយ Eiko ញញឹម ហើយនិយាយថា៖ “ទទួលទានអាហារជារឿងសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិត គួរបរិភោគអាហារតាម​រដូវ គ្រឿង​ផ្សំ​ខ្លះ​អាច​បរិភោគបានតែ ១ ទៅ ២ ដងក្នុងមួយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែរសជាតិធ្វើឲ្យ​យើងចេះតែចង់​ហូប” ។

ជីវិតរស់នៅតាមរដូវកាល ពេលខ្លះរវល់ ពេលខ្លះទំនេរ។ ឧទាហរណ៍រដូវក្តៅងាយនឹងចាញ់ថ្ងៃ ដូច្នេះប្តីប្រពន្ធចំណាស់ក្រោក​ពី​ម៉ោង ៤ ទៀប​ភ្លឺ ហូបចេក ហើយចេញទៅសួនធ្វើរហូតដល់ម៉ោង ៥ ព្រឹក។ នៅពេលធ្វើហើយទទួលទានអាហារ​ពេល​ព្រឹក បន្ទាប់​មក​គេង​ថ្ងៃ​រហូត​ដល់​ល្ងាច។

ដើមឈើហូបផ្លែជាង ១៨០ ដើមនៅជុំវិញផ្ទះ ថែទាំដើមទាំងនេះមិនមែនជារឿងងាយនោះទេ។ ប៉ុន្តែដើមឈើទាំងនេះបានការពារលោកតា Shuichi និងលោកយាយ Eiko ជាង ៤០ ឆ្នាំមកហើយ។ នៅនិទាឃរដូវ ផ្ការីកជាមួយនឹងស្លឹកឈើបៃតង រដូវក្តៅជាម្លប់ការពារកម្តៅព្រះអាទិត្យ រដូវស្លឹកឈើជ្រុះសួនពោរពេញទៅដោយស្លឹកឈើក្រហម រដូវ​រងា​ស្លឹក​ឈើ​ធ្លាក់​ពេញ​លើ​ដី។

អំឡុងពេល ៦០ ឆ្នាំមិនធ្លាប់ឈ្លោះប្រកែកគ្នា ស្នេហាដូចជាទឹកហូរស្ងប់ស្ងាត់។

លោកតា Shuichi និងលោកយាយ Eiko កាន់ដៃគ្នាអស់រយៈពេលជាង ៦០ ឆ្នាំមកហើយ ប៉ុន្តែ​កម្រ​នឹង​មាន​ជម្លោះណាស់។ គន្លឹះ​សំខាន់​ត្រូវ​​ចេះ​​លើក​​ទឹក​​ចិត្ត និងសរសើរគ្នាទៅវិញទៅមក ទន់ភ្លន់ និង​ក្តីស្រលាញ់។

ក្នុងបទសម្ភាសន៍មួយ លោកតា Shuichi និយាយថា៖ “យាយជាមនុស្សស្រីដែលល្អបំផុតសម្រាប់ខ្ញុំ” ។

លោកយាយ Eiko ដែលអង្គុយក្បែរនោះញញឹមយ៉ាងទន់ភ្លន់។ សក់របស់ពួកគាត់ទាំងពីរប្រែទៅជាសអស់ហើយ ប៉ុន្តែស្នាមញញឹមរបស់ពួកគាត់ទាំងពីរធ្វើ​ឱ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា ស្នេហានៅតែដូចដើម។

រាល់ពេលហូបម្ហូបដែលលោកយាយ Eiko ចម្អិន លោកតា Shuichi តែងតែសរសើរថាឆ្ងាញ់ ហើយសម្រាប់លោក​យាយ Eiko ការ​សរសើរ​ជា​​អំ​ណោយ​​ដ៏​​ធំ​​បំផុត​ដែល​ស្វាមី​ផ្តល់​ឱ្យ​ភរិយា។

លោកយាយ Eiko និយាយថា៖ “គាត់មិនដែលជ្រៀតជ្រែកសេរីភាពរបស់ខ្ញុំឡើយ ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីក៏ធ្វើនោះ ទិញអ្វីក៏​បាន។ គាត់​តែងតែ​គាំទ្រ​ខ្ញុំ ចំណុចនេះពិតជាគួរអោយគោរពណាស់” ។

ចំណែកលោកតា Shuichi តែងតែពិគ្រោះជាមួយលោកយាយ Eiko មុនពេលសម្រេចចិត្ត ឬធ្វើអ្វីម្យ៉ាង។

ភាព​អត់ឱន និងជួយគ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មកជាចំណងជួយឱ្យ​ទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ​កាន់តែ​រឹងមាំ។

Bà Eiko thường quên tên của các loại cây trong vườn, ông Shuichi liền dùng ván gỗ nhỏ màu vàng làm "bảng tên" cho hoa quả rau củ. Ông Shuichi còn làm nhiều tấm bảng ghi chú khác như “Đang nấu nước nóng”, “Đừng quên tắt gas nhé”... để vợ luôn nhớ mà cẩn thận làm theo.

លោកយាយ Eiko តែងតែភ្លេចឈ្មោះប្រភេទដើមឈើក្នុងសួន លោកតា Shuichi ស្រាប់តែប្រើក្តារបន្ទះ​ឈើ​ពណ៌​លឿង​តូច​ធ្វើ​ជា “ផ្លាក​ឈ្មោះ” សម្រាប់​​បន្លែ និង​​ផ្លែ​​ឈើ។ លោកតា Shuichi ក៏បានធ្វើផ្ទាំងចំណាំជាច្រើនទៀតដូច​ជា “កំពុង​ដាំ​ទឹក​ក្ដៅ” “កុំ​ភ្លេច​បិទ​ហ្គាស” ដើម្បី​អោយ​ប្រពន្ធ​ចាំ និងប្រុងប្រយ័ត្ន។

បង្វែរបញ្ហាតូចៗក្នុងជីវិតទៅ “ការសន្ទនាដោយពាក្យសំដី” ។ នេះជាវិធីមួយសម្រាប់ប្តីប្រពន្ធចំណាស់​កាត់​បន្ថយការយល់ច្រឡំ និងធានាថាអាចយកចិត្តទុកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។

ដូច្នេះ តើសុភមង្គលជាអ្វី? សុភមង្គល​ស្ថិតក្នុងរឿងដែលតូចតាចបំផុត ជាភាពស្រុះស្រួលគ្នា និងរីករាយរស់​នៅ​ជា​មួយ​​គ្នា​​ក្រោម​​ដំបូល​​ផ្ទះ​តែ​មួយ។

អំឡុងពេលចុងក្រោយជាផ្លែផ្កានៃជីវិតផ្អែមល្ហែម។

ជាង ៦០ ឆ្នាំរៀបការ លោកតា Shuichi និងលោកយាយ Eiko ដូចជាមនុស្សពីរនាក់មាន​ចិត្ត​តែ​មួយ។ ស្នេហាដែលស្អាតបំផុត​មិន​មែន​ជា​យុវវ័យ​ដែល​រស់​​អស់​ពីចិត្តនោះទេ ប៉ុន្តែជាដៃគូយូរអង្វែងដូចជាទឹកហូរអស់​មួយ​ជីវិត។

ពេលមកដល់អាយុនេះ យ៉ាងហោចណាស់ក៏យល់ពាក្យថា “កើតចាស់ឈឺស្លាប់” ហើយក៏កាន់តែច្បាស់ដែរថា អ្វីសំខាន់​គួរ​ថែ​រក្សា។

ប្តីប្រពន្ធចំណាស់កម្រនិយាយពាក្យផ្អែមល្ហែមដាក់គ្នាណាស់ ប៉ុន្តែការយកចិត្តទុកដាក់ និងក្តីស្រលាញ់ដែលពួកគាត់​ទាំង​ពីរ​បង្ហាញ​តាម​រយៈ​ជីវិតប្រចាំថ្ងៃ។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺក្រសែភ្នែកពោរពេញ​ដោយ​ក្ដី​ស្រឡាញ់ពេលពួកគាត់​សម្លឹង​​មើល​​គ្នា។ យូរ​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ រឿងដែល​រ៉ូមែនទិក​បំផុត​គឺចាស់ទៅជា​មួយ​នឹងមនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់។

ទោះជាយ៉ាងណា ថ្ងៃដែលឃ្លាតឆ្ងាយគ្នានឹងមកដល់។

លោកតា Shuichi បានចាកចេញទៅពេលសំរានថ្ងៃដូចរាល់ដង។

ថ្វីត្បិតែដឹងថា នៅថ្ងៃណាមួយត្រូវនិយាយពាក្យលា ប៉ុន្តែលោកយាយ Eiko នៅតែទប់អារម្មណ៍ឈឺចាប់មិនបាន ហើយ​យំ។

មុនពេលចាកចេញ លោកតា Shuichi បាននិយាយថា៖ “កាលនៅក្មេង ធ្វើជាស្ថាបត្យករ​មាន​មោទនភាព​​ណាស់ សប្បាយ​​ចិត្ត​​ណាស់។ ពេល​ចាស់​ទៅ ដាំ​បន្លែ​នៅ​លើ​ដី​របស់ខ្លួនក៏ជាប្រភេទសុភមង្គលមួយដែរ” ។

ដោយជឿថាអាចជួបគ្នាឡើងវិញ លោកយាយ Eiko បន្តរស់នៅដូចមុន ដោយធ្វើម្ហូបឆ្ងាញ់ៗ និងមើលថែសួន។

“ផ្ទះជាអំណោយដ៏មានតម្លៃក្នុងជីវិត” នេះជា​ប្រយោគ​ដែល​លោកតា Shuichi ចូលចិត្តបំផុត ហើយក៏ជាទស្សនៈជីវិត​ដែល​​លោក​​យាយ Eiko កំពុង​តស៊ូ​ផង​ដែរ។

ថ្មីៗនេះលោកយាយ Eiko ក៏បានទទួលមរណៈភាពក្នុងអាយុ ៩០ ឆ្នាំ។ មុនពេលចាកចេញ គាត់តែងតែប្រាប់កូនស្រី​ថា៖ “ម៉ាក់​មិន​អាច​ទុក​អោយ​ឪពុក​កូន​ចាំ​យូរ​ពេក​នោះ​ទេ” ។

ជីវិតដែលស្រស់ស្អាតគ្រាន់តែជាផ្ទះមួយដែលមានមនុស្សពីរនាក់ អាហារ ៣ ពេល ៤ រដូវកាល។ ជីវិតប្រចាំថ្ងៃដ៏កក់ក្តៅរបស់លោកតា Shuichi និងលោកយាយ Eiko ត្រូវ​បាន​កត់ត្រា​ក្នុង​ភាព​យន្ត​ឯកសារ “ផ្លែ​ផ្កា​ផ្អែម​ល្ហែម​​នៃ​ជីវិតមនុស្ស” ។

“ខ្យល់បក់ ស្លឹកឈើស្ងួតធ្លាក់ ធ្វើឱ្យដីមានជីជាតិ ផ្លែផ្ការីកពេញមែក។ ការខិតខំមិនឈប់ឈរ មិនលឿន មិនយឺត ផ្លែផ្កាផ្អែមល្ហែមនៃជីវិតមនុស្ស” ។ ជីវិត​ពេល​ចាស់​ទៅ​របស់​លោក​តា Shuichi និង​លោក​យាយ Eiko ជា​ផ្លែ​ផ្កា​នៃជីវិត​របស់​ពួក​គាត់។

ប្រភព៖ Zhihu

មើលព័ត៏មានដែលទាក់ទង ដ៏គួរអោយចាប់អារម្មណ៏បន្ថែមទៀត។
មើលបន្ថែម: