អ្នកទោសប្រហារជីវិតដាក់ពាក្យប្តឹងទម្រង់ផ្តន្ទាទោសព្យួរក​នៅ​​ជប៉ុន​​ព្រោះ​​តែ​​យល់​ថា​ជា​អំពើឃោរឃៅ

អ្នកទោសប្រហារជីវិត ៣ នាក់បានដាក់សំណើទៅកាន់តុលាការខណ្ឌជំទាស់នឹងរដ្ឋាភិបាលកណ្តាលកាលពីថ្ងៃទី ២៩ ខែ​វិច្ឆិកា ដោយ​សុំ​កុំ​ឱ្យ​ប្រហារ​ជីវិត​តាម​ទម្រង់​ព្យួរក។

ពួក​គេ​បាន​លើក​ឡើង​ថា ការ​ស្លាប់​ដោយ​ព្យួរកជាទម្រង់ប្រហារជីវិតដែលឈឺចាប់ និងប្រមាថ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ ការអនុវត្ត​នេះ​​បំពាន​​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ជប៉ុន​​ដែល​ហាម​ឃាត់​ការ​ដាក់ទណ្ឌកម្មយ៉ាងឃោរឃៅ។

ច្បាប់​ព្រហ្មទណ្ឌ​ចែង​ថាករណីប្រហារ​ជីវិតថ្នាក់ជាតិនៅ​ប្រទេស​ជប៉ុនធ្វើ​ឡើង​ដោយ​ព្យួរក ដែលជាការអនុវត្តតាំងពីសម័យ Meiji (១៨៦៨-១៩១២)។ ប៉ុន្តែ​ដើម​បណ្តឹង​អះអាង​ថា សាធារណជន​មិន​ដឹងអ្វីដែលបានកើតឡើងជាក់ស្តែង​​ពេល​​អ្នក​​ទោស​​ប្រហារ​​ជីវិត​​ត្រូវ​​ព្យួរ​​ក​នោះ​ទេ។

ពាក្យ​បណ្ដឹង​បានបង្ហាញថា ប្រសិន​បើ​រដ្ឋាភិបាលអះអាងថាការដាក់​ទណ្ឌកម្ម​មិន​ឃោរឃៅ ដូច្នេះពួកគេគួរតែបញ្ជាក់​​នៅ​​មុខ​​តុលា​ការ។

ដើមបណ្តឹងដែលកំពុងត្រូវឃុំខ្លួននៅពន្ធនាគារ Osaka បាននិយាយថា ក្រោយពេលត្រូវព្យួរក អ្នកទោសនៅតែដឹងខ្លួន ហើយបន្តមានអារម្មណ៍ឈឺចាប់ និងភ័យខ្លាចប៉ុន្មាននាទី។ ពួក​គេ​ក៏​បាន​អះអាង​ដែរ​ថា ទម្រង់ដាក់ទោសព្យួរ​ក​ធ្វើ​​ឱ្យ​​ប៉ះ​ពាល់​​ដល់​​សេចក្តី​​ថ្លៃថ្នូររបស់ពួកគេ ដោយ​បង្ក​ឱ្យ​មាន​គ្រោះ​ថ្នាក់​​ធ្ងន់​ធ្ងរ​​ដល់​​រាង​កាយរបស់ពួកគេ។

ដើមបណ្តឹងបានលើកយកមាត្រា ៣៦ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ ក្នុងនោះចែងច្បាស់ថា “ហាមដាច់ខាតការធ្វើទារុណកម្ម និងការផ្តន្ទាទោសយ៉ាងឃោរឃៅ” ។

តុលាការកំពូលបានសម្រេចក្នុងឆ្នាំ ១៩៤៨ ថាការអនុវត្តទោសស្របតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។

សេចក្តីសម្រេចបានបង្ហាញថា៖ “ការប្រហារជីវិតមិនមែនជាទម្រង់ផ្តន្ទាទោសឃោរឃៅដែលត្រូវហាមឃាត់​តាម​មាត្រា ៣៦ នៃ​​រដ្ឋធម្មនុញ្ញ​ទេ លុះត្រាតែវាត្រូវគេចាត់ទុកថាជាអំពើឃោរឃៅជាពិសេសសម្រាប់ហេតុផលមនុស្សធម៌ អាស្រ័យលើពេលវេលា ឬកាលៈទេសៈ” ។ តុលាការកំពូលក៏សម្រេចក្នុងឆ្នាំ ១៩៥៥ ថា គ្មានហេតុផលអ្វីដែលត្រូវពិចារណា​លើ​ការ​ប្រហារ​ជីវិត​ដោយ​ការព្យួរកជាអំពើឃោរឃៅជាពិសេសដោយផ្អែកលើមូលដ្ឋានមនុស្សធម៌នោះទេ។

ក្នុង​ករណី​ស្រដៀង​គ្នានេះ អ្នក​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​ពីរ​នាក់​ផ្សេង​ទៀត​បាន​ប្តឹង​រដ្ឋាភិបាលចំពោះការអនុវត្ត​ទោស​ប្រហារ​ជីវិត​នៅថ្ងៃ​តែ​មួយ​ដែលអ្នកទោសទទួលបានដំណឹង។ ដើម​បណ្តឹង​បានដាក់ពាក្យប្តឹងទៅកាន់តុលា​ការ​​ខណ្ឌ Osaka កាល​​ពី​​ខែ​​វិច្ឆិកា​​ឆ្នាំ​មុន ដោយ​ទាមទារ​សំណង​ចំនួន ២២ លាន​យ៉េន។

ពួកគេយល់ថា ការជូនដំណឹងដល់ចុងចោទចំពោះការប្រហារជីវិតនៅព្រឹកថ្ងៃដដែលនោះមិនបានផ្តល់ពេលគ្រប់គ្រាន់​ដល់​អ្នក​ទោស​ទាក់​ទង​ទៅ​មេធាវី​ដើម្បី​ប្តឹង​ឧទ្ធរណ៍​ប្រឆាំងនឹងដីកាប្រតិបត្តិនោះទេ។

ពួក​គេ​បាន​លើក​ឡើង​ថា ទង្វើបំពានលើមាត្រា ៣១ នៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញក្នុងនោះចែងថា៖ “គ្មាន​នរណា​ម្នាក់​ត្រូវដកហូតជីវិត ឬសេរីភាពឡើយ ក៏ដូចជាមិន​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ព្រហ្មទណ្ឌ​ផ្សេង​ទៀត​ដែរ លុះត្រាតែស្របតាមនីតិវិធីដែលកំណត់​​ដោយ​​ច្បាប់” ។

Sacchan

មើលព័ត៏មានដែលទាក់ទង ដ៏គួរអោយចាប់អារម្មណ៏បន្ថែមទៀត។
មើលបន្ថែម: