សិល្បករ Taikomochi សំដៅលើបុរសដែលមានទេពកោសល្យ និងជំនាញសម្តែងរបាំ
Taikomochi សំដៅលើសិល្បករដែលមានទេពកោសល្យច្រើន វ័យក្មេង សង្ហា និងមានជំនាញសម្តែងរបាំសម្រាប់អភិជន។
អំឡុងពេលមួយសកម្មភាពច្រៀងរាំ (Kabuki) និងការសម្តែងសិល្បៈពិធីតែ (Sado) ឬតុបតែងផ្កា (Ikebana) របស់ជប៉ុនសុទ្ធតែត្រូវបានសម្តែងដោយបុរស។ ពួកគេត្រូវបានគេហៅថា Taikomochi ដែលជាអ្នកវាយស្គរ ឬ Hokan (អ្នកនិទានរឿងកំប្លែង) ។
សរុបទៅ Taikomochi រួមមានសិល្បករវ័យក្មេង និងមានទេពកោសល្យច្រើនក្នុងការសម្តែងរបាំសម្រាប់អភិជន ចាប់ផ្តើមអភិវឌ្ឍនៅទីនេះនាសតវត្សទី ១៣ ហើយបន្ទាប់មកកម្រឃើញនៅសតវត្សទី ១៩ ។
ដូចជា Geisha ស្រស់ស្អាត ពួកគេស្លៀកពាក់ឆើតឆាយ ហ៉ឺហា។ គ្រប់គ្នាផាត់មុខស បបូរមាត់ក្រហម ពាក់សក់ក្លែងក្លាយ និង kimono ចម្រុះពណ៌។
ដំណើរ និងសំឡេងទន់ភ្លន់ ក្នុងនោះមានកាយវិការរបស់មនុស្សស្រីមួយចំនួនដូចជាយកដៃបាំងមាត់ សើចតិចៗ ឬគ្រវីដៃ និងឱនគោរព ទាក់ទាញភ្ញៀវអោយមកម្តងទៀត។
គ្រប់ពិធីជប់លៀង ខួបកំណើត ពិធីបើកសម្ភោធ ឡើងកាន់តំណែង ។ល។ សុទ្ធតែមានវត្តមានរបស់ពួកគេ។ មួយផ្នែកដោយសារពួកគេពូកែឆុងតែ ទទួលភ្ញៀវ តុបតែងផ្កា ធ្វើនំ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណឹងអ្នកខ្លះថែមទាំងចេះលេងភ្លេង ខ្លុយ ស្គរ របាំផ្លិត សម្តែងល្ខោន ហើយជាពិសេសចេះច្រៀងបទចម្រៀងប្រពៃណី។
ក្រៅពីសំឡេងផ្អែមល្ហែម ក្រសែភ្នែកទាក់ទាញ កាយវិការទន់ភ្លន់របស់ Taikomochi តែងតែដក់ជាប់ក្នុងចិត្តមហាជន។ អាចនិយាយបានថា ពួកគេជា Geisha ប្រុសដំបូងគេ ខណៈដែល Geisha ស្រីមិនទាន់មាន។
នៅសតវត្សទី ១៣ ជាសម័យកាលដែលជប៉ុន និងតំបន់ទាំងមូលជួបប្រទះនឹងសង្គ្រាមច្រើន ដូច្នេះពួកអភិជន និងយោធា (Samurai) ត្រូវការការកម្សាន្តយ៉ាងខ្លាំង ជាពិសេសសិល្បៈកម្សាន្ត។ នៅសតវត្សទី ១៣ អក្សរសិល្ប៍ សិល្បៈ តន្ត្រី និងល្ខោនសុទ្ធតែរីកចម្រើនខ្លាំង ហើយបុរសតែងតែនាំមុខខាងវិស័យនេះ។
ក្រៅពីសិក្សាធម្មតាដូចជាតួអង្គអក្សរសាស្ត្រ មនុស្សជាច្រើនថែមទាំងសម្តែងឱ្យគ្នាមើលទៅវិញទៅមក និងមួយចំណែកធំជ្រើសរើសសម្តែង នាំមកនូវភាពរីករាយជូនមន្ត្រី អ្នកមានដើម្បីរកប្រាក់។ សូម្បីតែអ្នកដែលមើលដោយសារភាពទាក់ទាញ និងអត្ថប្រយោជន៍នៃការច្រៀង បានទុកចោលប្រពន្ធកូនដើម្បីទៅរៀន និងធ្វើជា Taikomochi ផងដែរ។
យូរៗទៅ ពួកគេត្រូវបានចិញ្ចឹមដោយអភិជន និងស្តេចក្រាញ់ក្នុងតំបន់។ អ្នកមានទាំងនេះប្រមូលផ្តុំក្រុម Taikomochi ក្នុងផ្ទះទុកសម្រាប់ពេលចង់មើលការសម្តែង។ មួយចំនួនទៀតឆ្លៀតឳកាសមានព្រឹត្តិការណ៍សំខាន់អញ្ជើញ Taikomochi មកសម្ដែង កំប្លុកកំប្លែង ដើម្បីបន្ធូរអារម្មណ៍ពេលនឿយហត់ ជាពិសេសស្តេចក្រាញ់តែងតែរៀបចំកម្មវិធីជប់លៀងសប្បាយ។
ដូច្នេះហើយ Taikomochi បានក្លាយជាមិត្តភក្តិ អ្នកបម្រើ អ្នកជជែករឿងមិនសប្បាយចិត្ត ឬអ្នកប្រឹក្សាគ្រួសារអភិជន ជួយម្ចាស់រកវិធានការទប់ទល់ យុទ្ធសាស្ត្រ និងរួមដំណើរក្នុងសមរភូមិប្រយុទ្ធ។
រួមចំណែករយៈពេល ៣០០ ឆ្នាំ រហូតដល់សតវត្សទី ១៧ នៅពេលដែលប្រទេសជប៉ុនស្ថិតក្នុងសម័យកាលសន្តិភាពបំផុត Taikomochi ស្រាប់តែប្តូរតួនាទី ដោយគ្រាន់តែសម្តែងជាជាងធ្វើការងារជាច្រើន ជាពិសេសមនុស្សមួយចំនួនធ្វើតែ Otogishu ឬ Hanashishu អ្នកសម្តែងរឿងកំប្លែង ប្រមូលផ្តុំរឿងដែលអស់សំណើចសម្រាប់និទាន។
ពួកគេជាអ្នកបង្កើតសិល្បៈនិទានរឿងជប៉ុន ដែលអ្នកនិទានរឿងអង្គុយរាប់ម៉ោងលើខ្នើយគ ឬកន្ទេល ប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ងាយៗដូចជាផ្លិតដើម្បីនិទានរឿងគ្រប់យ៉ាង។
ការរួមចំណែកធំដល់ Taikomochi ព្រះសង្ឃនៃនិកាយ Anrakuan Sakuden ពេលគាត់និពន្ធរឿង Seisuisho (សើចភ្លេចគេង) ដែលភាគច្រើនអ្នកសម្តែងប្រុសយកទៅប្រើ។
ទោះជាយ៉ាងណា នៅសតវត្សទី ១៦ – ១៧ ក្នុងសង្គមឃើញមានវត្តមានក្រុមស្រ្តីដែលទទួលបានការអប់រំ និងមានទេពកោសល្យ ហើយដោយសារចាប់អារម្មណ៍ការសម្តែងលើឆាក ក្រោយមកបង្កើតបានឈ្មោះ Geisha (នៅ Kyoto គឺ Geiko) ។
ដោយសារភាពស្រស់ស្អាត ប៉ិនប្រសប់របស់មនុស្សស្រី អ្នកសម្តែងស្រីជំនួសបុរស ហើយទទួលបានតំណែងខ្ពស់ខាងវិស័យកម្សាន្ត។ ធ្លាប់មាន Taikomochi ជាង ៦០០ នាក់ក្នុងសតវត្សទី ១៧ ប៉ុន្តែរហូតដល់សតវត្សទី ១៩ សល់ត្រឹមតែ ៤៥ នាក់ និងឥឡូវនេះមានប្រហែល ៥ នាក់ ក្នុងនោះមាន ៤ នាក់នៅ Tokyo និងម្នាក់នៅ Kyoto ។
នៅពេលដែលវត្តមានរបស់ Taikomochi លែងមានទើបគេដឹងថា សិល្បៈសម្តែង និយាយរឿងកំប្លែង បម្រើតែ ស្រាពិតជាតឹងរ៉ឹង រើសមនុស្ស មិនមែននរណាក៏អាចធ្វើបាននោះទេ ជាពិសេសឥឡូវនេះលែងមានអ្នកចូលចិត្តបុរសកំដរស្រាទៀតហើយ។
លើសពីនេះ ដើម្បីក្លាយជា Geisha ស្រ្តីទាំងនោះត្រូវរៀនរាំ ច្រៀង និងដំណើរតាំងពីក្មេង ជាទូទៅចាប់ពីអាយុ ៨ ឬ ៩ ឆ្នាំ។ គ្រប់គ្នាត្រូវចេះឧបករណ៍ភ្លេងជនជាតិមួយប្រភេទ និងចេះលេងបទចម្រៀងបុរាណកាន់តែល្អ។ ដោយសារទទួលភ្ញៀវ ដូច្នេះត្រូវចេះឆុងតែ និងផឹកស្រាពូកែ។
ក្រៅពីនេះ ត្រូវមានចំណេះដឹង វប្បធម៌ ទើបអាចនិយាយឆ្លើយឆ្លង ឆ្លើយសំណួរ ធ្វើអោយគ្រប់គ្នាស្រលាញ់ចូលចិត្ត រីករាយ។ ស្រ្តី Geisha ពិបាក បុរស Geisha កាន់តែពិបាក ដោយសារទស្សនៈរបស់មនុស្សនៅជុំវិញ។
យ៉ាងណាក៏ដោយ សព្វថ្ងៃនៅតែទទួលយក កត់សម្គាល់រឿងល្អៗជាច្រើនពី Taikomochi ជាពិសេសនិទានរឿងកំប្លែងដែលទាក់ទាញអ្នកស្តាប់វិទ្យុ និងទូរទស្សន៍ជាច្រើន។
ប្រភព៖ Japan Bullet