ដាវជប៉ុនចំនួន ១ លានដែលគេចាត់ទុកជាកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យនៃ​វិញ្ញាណ​របស់​សាមូរ៉ៃរសាត់អណ្តែតក្រោមបាតសមុទ្រ

ដាវជាកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យនៃវិញ្ញាណរបស់សាមូរ៉ៃ តើអ្នកមានអារម្មណ៍​យ៉ាង​ណាពេលដឹងថាដាវ​ជប៉ុនចំនួន ១ លាន​កំពុង​នៅ​ក្រោម​បាតសមុទ្រ?

ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា ជប៉ុន​ជា​ប្រទេស​ដែល​ចាញ់​ក្នុង​សង្គ្រាម​លោក​លើក​ទី ២ ។

បន្ទាប់មកជប៉ុនត្រូវកងកម្លាំងសម្ព័ន្ធមិត្តកាន់កាប់ពោលគឺសហរដ្ឋអាមេរិក។ ចំពោះ​យោធា​អាមេរិក ជនជាតិជប៉ុន​ទាំង​នេះ​ជា​មនុស្ស​ឆ្កួត ហ៊ានលះបង់ជីវិតព្រោះតែសង្គ្រាម។

​ដោយ​សារ​តែ​ភ័យខ្លាចគំនិត​ឆ្កួត​លីលា​នេះ ទើប​សហរដ្ឋ​អាមេរិក​សម្រេច​ចិត្ត​ដកហូត និង​បំផ្លាញ​ដាវ​ជប៉ុន។ 日本刀 (Nihontō) ក្រៅ​ពី​ជា​អាវុធ​ ក៏​ជា​ស្នាដៃ​សិល្បៈ​ដែល​អាច​ទិញ​លក់បាន​ក្នុង​តម្លៃ​ខ្ពស់។

សរុបទៅវត្តមានរបស់ដាវជប៉ុនមិនត្រឹម​តែជាអាវុធប៉ុណ្ណោះទេ។

យ៉ាងណាជាក់ស្តែងក្នុងសមរភូមិ ដាវជប៉ុនមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតនោះទេ ចំណែកជនរងគ្រោះដែលស្លាប់ដោយ​សារ​ព្រួញ​ច្រើន​ជាង។ ប៉ុន្តែហេតុ​អ្វីបានជាដាវជប៉ុនមានលក្ខណៈពិសេសនេះ?

ដាវជប៉ុនត្រូវបានគេគោរពបូជានៅ Jinja (ប្រាសាទ Shinto) ក្លាយជាកន្លែងទុកព្រលឹងសាមូរ៉ៃ ដែលជាបេះដូងនៃប្រទេស​ជប៉ុន។

ចំពោះជនជាតិជប៉ុន ការបំផ្លាញដាវជប៉ុនគឺបំផ្លាញព្រលឹងសាមូរ៉ៃ បំផ្លាញបេះដូងប្រទេសជប៉ុន និងលុបបំបាត់គ្រោះ​ថ្នាក់​របស់​មនុស្សទាំងនេះ។

ជា​ការ​ពិត​ណាស់ រដ្ឋាភិបាល​ជប៉ុន​ប្រឆាំង​យ៉ាង​ខ្លាំង ប៉ុន្តែ​គ្មាន​សិទ្ធិ​បញ្ចេញ​មតិ។ ពួកគេព្យាយាមគេចពីបញ្ជានេះ ដោយ​លើក​ហេតុ​​ផល​ថាដាវជប៉ុន​គ្រាន់​តែ​មាន​តម្លៃសោភ័ណភាព មិនមែនជាអាវុធនោះទេ។

ដំបូងឡើយ កម្លាំងកាន់កាប់ព្រមលើកលែង ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតពួកគេនៅតែសម្រេចចិត្តដកហូតដាវជប៉ុនទាំងអស់ ហើយ​វាយ​តម្លៃ​ថា​វា​គ្មាន​តម្លៃ​សិល្បៈ។

ក្នុងចំណោមនោះមាន​វរសេនីយ៍ឯក​អាមេរិក​ម្នាក់​ស្តាប់ទឡ្ហីករណ៍របស់ជប៉ុន ហើយស្នើឱ្យផ្លាស់ប្តូរបញ្ជា ដូច្នេះលទ្ធផល​ប្រមាណ ៨ ម៉ឺនដាវជប៉ុន រួមទាំងដាវជាច្រើនដែលមានតម្លៃប្រវត្តិសាស្រ្ត និងសាសនាមិនត្រូវរឹបអូស។ អាច​និយាយ​បាន​ថា​នេះ​ជា​ដាវ Okanehira (大包平) ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាសម្បត្តិជាតិ។

សមាគម​អភិរក្ស​ដាវ​ជប៉ុន​ក៏​ត្រូវ​បាន​បង្កើត​ឡើង​ក្រោម​ការ​ប្រឹក្សាយោបល់​របស់​វរសេនីយ៍ឯក​អាមេរិក​ម្នាក់​នេះ​ដែរ។

តើដាវចំនួន ១ លានដែលត្រូវរឹបអូសនឹងទៅជាយ៉ាងណា? ដាវទាំងអស់ត្រូវបោះចូលបាតសមុទ្រ។

បច្ចុប្បន្ននេះ នៅកន្លែងណាមួយក្រោមបាតសមុទ្រជ្រៅ ព្រលឹងវិញ្ញាណសាមូរ៉ៃជាច្រើននាក់កំពុងនៅយ៉ាងស្ងប់សុខ។

ខ្ញុំគិតថាក្នុងសង្គ្រាម ឈ្នះចាញ់ជារឿងធម្មតា យ៉ាងណាមិនគួរបំផ្លាញស្មារតីវប្បធម៌ប្រទេសចាញ់សង្គ្រាមនោះទេ។

Kengo Abe