ដាវជប៉ុនចំនួន ១ លានដែលគេចាត់ទុកជាកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យនៃវិញ្ញាណរបស់សាមូរ៉ៃរសាត់អណ្តែតក្រោមបាតសមុទ្រ
ដាវជាកន្លែងស្នាក់អាស្រ័យនៃវិញ្ញាណរបស់សាមូរ៉ៃ តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលដឹងថាដាវជប៉ុនចំនួន ១ លានកំពុងនៅក្រោមបាតសមុទ្រ?
ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា ជប៉ុនជាប្រទេសដែលចាញ់ក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ។
បន្ទាប់មកជប៉ុនត្រូវកងកម្លាំងសម្ព័ន្ធមិត្តកាន់កាប់ពោលគឺសហរដ្ឋអាមេរិក។ ចំពោះយោធាអាមេរិក ជនជាតិជប៉ុនទាំងនេះជាមនុស្សឆ្កួត ហ៊ានលះបង់ជីវិតព្រោះតែសង្គ្រាម។
ដោយសារតែភ័យខ្លាចគំនិតឆ្កួតលីលានេះ ទើបសហរដ្ឋអាមេរិកសម្រេចចិត្តដកហូត និងបំផ្លាញដាវជប៉ុន។ 日本刀 (Nihontō) ក្រៅពីជាអាវុធ ក៏ជាស្នាដៃសិល្បៈដែលអាចទិញលក់បានក្នុងតម្លៃខ្ពស់។
សរុបទៅវត្តមានរបស់ដាវជប៉ុនមិនត្រឹមតែជាអាវុធប៉ុណ្ណោះទេ។
យ៉ាងណាជាក់ស្តែងក្នុងសមរភូមិ ដាវជប៉ុនមិនបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតនោះទេ ចំណែកជនរងគ្រោះដែលស្លាប់ដោយសារព្រួញច្រើនជាង។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាដាវជប៉ុនមានលក្ខណៈពិសេសនេះ?
ដាវជប៉ុនត្រូវបានគេគោរពបូជានៅ Jinja (ប្រាសាទ Shinto) ក្លាយជាកន្លែងទុកព្រលឹងសាមូរ៉ៃ ដែលជាបេះដូងនៃប្រទេសជប៉ុន។
ចំពោះជនជាតិជប៉ុន ការបំផ្លាញដាវជប៉ុនគឺបំផ្លាញព្រលឹងសាមូរ៉ៃ បំផ្លាញបេះដូងប្រទេសជប៉ុន និងលុបបំបាត់គ្រោះថ្នាក់របស់មនុស្សទាំងនេះ។
ជាការពិតណាស់ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំង ប៉ុន្តែគ្មានសិទ្ធិបញ្ចេញមតិ។ ពួកគេព្យាយាមគេចពីបញ្ជានេះ ដោយលើកហេតុផលថាដាវជប៉ុនគ្រាន់តែមានតម្លៃសោភ័ណភាព មិនមែនជាអាវុធនោះទេ។
ដំបូងឡើយ កម្លាំងកាន់កាប់ព្រមលើកលែង ប៉ុន្តែនៅទីបំផុតពួកគេនៅតែសម្រេចចិត្តដកហូតដាវជប៉ុនទាំងអស់ ហើយវាយតម្លៃថាវាគ្មានតម្លៃសិល្បៈ។
ក្នុងចំណោមនោះមានវរសេនីយ៍ឯកអាមេរិកម្នាក់ស្តាប់ទឡ្ហីករណ៍របស់ជប៉ុន ហើយស្នើឱ្យផ្លាស់ប្តូរបញ្ជា ដូច្នេះលទ្ធផលប្រមាណ ៨ ម៉ឺនដាវជប៉ុន រួមទាំងដាវជាច្រើនដែលមានតម្លៃប្រវត្តិសាស្រ្ត និងសាសនាមិនត្រូវរឹបអូស។ អាចនិយាយបានថានេះជាដាវ Okanehira (大包平) ត្រូវបានទទួលស្គាល់ជាសម្បត្តិជាតិ។
សមាគមអភិរក្សដាវជប៉ុនក៏ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្រោមការប្រឹក្សាយោបល់របស់វរសេនីយ៍ឯកអាមេរិកម្នាក់នេះដែរ។
តើដាវចំនួន ១ លានដែលត្រូវរឹបអូសនឹងទៅជាយ៉ាងណា? ដាវទាំងអស់ត្រូវបោះចូលបាតសមុទ្រ។
បច្ចុប្បន្ននេះ នៅកន្លែងណាមួយក្រោមបាតសមុទ្រជ្រៅ ព្រលឹងវិញ្ញាណសាមូរ៉ៃជាច្រើននាក់កំពុងនៅយ៉ាងស្ងប់សុខ។
ខ្ញុំគិតថាក្នុងសង្គ្រាម ឈ្នះចាញ់ជារឿងធម្មតា យ៉ាងណាមិនគួរបំផ្លាញស្មារតីវប្បធម៌ប្រទេសចាញ់សង្គ្រាមនោះទេ។
Kengo Abe