អត្ថន័យពាក្យសម្តីរបស់អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីជប៉ុនមុនពេលត្រូវគេធ្វើឃាត
នៅពេលដែលយុគសម័យសាមូរ៉ៃបានបញ្ចប់ ប្រទេសជប៉ុនឈានចូលដំណាក់កាលទំនើបកម្ម។ បន្ទាប់មកដល់សម័យសង្គ្រាមលោក។ ក្នុងស្ថានភាពចលាចលនោះលោក Tsuyoshi Inukai បានក្លាយជានាយករដ្ឋមន្ត្រីជប៉ុនអាយុ ៧៦ ឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៣១ ។
គោលការណ៍ណែនាំរបស់លោកគឺប្រព័ន្ធនយោបាយរដ្ឋធម្មនុញ្ញ។ គំនិតអនុវត្តនយោបាយឲ្យបានត្រឹមត្រូវតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងច្បាប់ ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីពេលលោកឡើងកាន់តំណែង សេដ្ឋកិច្ចជប៉ុនធ្លាក់ចុះ។ ការសម្រេចចិត្តនយោបាយទាំងអស់ផ្តោតលើយោធា ហើយគំនិតស្តារសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញតាមរយៈសង្រ្គាមកាន់តែនិយម។
ដូច្នេះជប៉ុនត្រូវគ្រប់គ្រងដោយយោធា ចំណែកនយោបាយត្រូវអនុវត្តដោយមិនផ្អែកលើប្រព័ន្ធច្បាប់ណាមួយឡើយ។
លោក Tsuyoshi Inukai មិនចង់ឲ្យគ្រប់យ៉ាងលែងគ្រប់គ្រងបានឡើយ លោកចង់ឲ្យប្រជាជនជប៉ុនទាំងមូលយល់កាន់តែច្បាស់ពេលវេលាចាប់ផ្តើមសង្គ្រាម ខណៈពេលដែលកងទ័ពកំពុងជម្រុញការប្រយុទ្ធ។ ភ្លាមៗនោះ ការប៉ុនប៉ងធ្វើឃាតមួយបានកើតឡើង។
នៅថ្ងៃទី ១៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៣២ ។ ទាហានវ័យក្មេងប៉ុន្មាននាក់ក្នុងដៃកាន់កាំភ្លើងខ្លីចូលផ្ទះរបស់លោក Inukai ។ ថ្វីត្បិតតែ បានបាញ់កាំភ្លើង ប៉ុន្តែមិនដឹងហេតុអ្វីកាំភ្លើងមិនផ្ទុះ។
ក្រោមស្ថានភាពគ្រោះថ្នាក់បែបនេះ លោក Inukai នៅតែមិនអាចបំភ្លេចគំនិតនយោបាយរដ្ឋធម្មនុញ្ញរបស់ខ្លួន។ គាត់បានព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលទាហានវ័យក្មេងដោយលើកមូលហេតុថា “ចូរពិភាក្សា យើងអាចស្វែងយល់តាមរយៈការជជែកគ្នា” ។
ខណៈពេលដែលលោក Inukai ព្យាយាមពន្យល់ពីគំនិតរបស់ខ្លួន ទាហានម្នាក់បានវាយប្រហារ ហើយបាញ់គាត់។
ទោះបីជារងរបួសធ្ងន់ យ៉ាងណាលោក Inukai នៅតែនិយាយទាំងដង្ហើមចុងក្រោយថា “ខ្ញុំចង់និយាយជាមួយអ្នកដែលបានបាញ់កាំភ្លើង គ្រាន់តែយល់ព្រមនិយាយ អ្នកនឹងយល់” ។
ជាអកុសល មិនទាន់និយាយផង គាត់បានទទួលមរណភាព។
បន្ទាប់ពីព្រឹត្តិការណ៍នេះ អ្នកនយោបាយផ្សេងទៀតភ័យខ្លាចត្រូវសម្លាប់បើប្រឆាំងនឹងកងទ័ព ដូច្នេះសម្រេចចិត្តស្របតាមសង្គ្រាមប្រដាប់អាវុធ។
បច្ចុប្បន្ននេះ និន្នាការនយោបាយតាមរយៈការចរចាការទូត យោគយល់គ្នាទៅវិញទៅមក ព្យាយាមបញ្ចៀសសង្គ្រាម។ ជាឧត្តមគតិរបស់លោក Inukai ដែលបានស្លាប់ពេលកំពុងមានប្រសាសន៍ចង់បង្ហាញ។
ប្រសិនបើមានអ្នកនយោបាយបែបនេះច្រើន ប្រាកដជាមិនមានអ្នកស្លាប់ដោយអកុសលច្រើននៅទូទាំងពិភពលោកឡើយ។
ថ្វីត្បិតតែ អ្នករាល់គ្នាយល់ពីសារៈសំខាន់នៃការសន្ទនា ប៉ុន្តែពិភពលោកនៅតែស្ថិតក្នុងភាពចលាចល។ ប្រហែលជាសារជាតិមនុស្សមិនព្រមស្តាប់។
តើអ្នកស្អប់រុស្ស៊ី ស្អប់ជប៉ុន ស្អប់ចិនឬ? ពិតជាងាយស្រួលនិយាយពាក្យទាំងនេះ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាយើងប្រកាន់យកចិត្តស្អប់គ្នាទៅវិញទៅមកបែបនេះ? តើយើងស្គាល់ភាគីបានប៉ុន្មាន?
Kengo Abe