ប្រជាជនជប៉ុនប្រយុទ្ធនឹងជំងឺដែលបង្កឡើងដោយ “ដង្កូវតេនញ៉ា” ជិត ១០០ ឆ្នាំ

吸血鬼 (kyuuketsuki) – បិសាចជញ្ជក់ឈាមតែងតែបង្ហាញខ្លួនក្នុងខ្សែភាពយន្ត។ ជាទូទៅបិសាចជញ្ជក់ឈាមមាន​រូប​រាង​ជា​បុរសសង្ហា ឬនារី​ដែលមានភាពទាក់ទាញ។

ក្នុងជីវិតជាក់ស្តែង “បិសាចជញ្ជក់ឈាម” ជា​ព្រឹត្តិការណ៍​​ជំងឺ​ចម្លែក​មួយដែល​បាន​រីក​រាល​ដាល​នៅ​ Nagano ប្រទេស​​ជប៉ុន។

តាមពិតទៅមិនមែន “បិសាចជញ្ជក់ឈាម” នោះទេ ប៉ុន្តែគឺជា “ដង្កូវតេនញ៉ា” ។

តេនញ៉ាជប៉ុនតាមឈ្មោះវិទ្យាសាស្រ្តហៅថា Schistosoma japonicum ជាប្រភេទតេនញ៉ាដែលមានគ្រោះថ្នាក់បំផុត អាច​ចូល​​ក្នុង​សរសៃ​ឈាម​មនុស្ស និងបង្កជាជំងឺរហូតដល់ស្លាប់។ ប្រភពជំងឺនៅក្នុងទន្លេ ឬវាលស្រែ។

https://mag.japaaan.com/archives/172072

រោគសញ្ញាបន្ទាប់ពីត្រូវដង្កូវតេនញ៉ាចូលក្នុងខ្លួនមានដូចជា កន្ទួលរមាស់នៅលើដៃ ជើង គ្រុនក្តៅ រាគ លាមកមាន​​ឈាម ទឹកនោមមានឈាម។ល។ រោគសញ្ញាទាំងនេះកើតមានម្តងហើយម្តងទៀត ស្នាមរលាកហើមប៉ោង ដៃ និង​​ជើង​​មិន​​អាច​​កម្រើក​បាន ហើយនៅទីបំផុតគឺស្លាប់។

នៅក្រៅប្រទេសរហូតមកដល់ពេលនេះនៅតែមានករណីឆ្លងជំងឺមួយចំនួន ប៉ុន្តែជំងឺនេះត្រូវបានលុបចោលទាំង​ស្រុង​នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​ជប៉ុន។ ទោះជា​យ៉ាង​ណា ដំណើរការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងជំងឺនេះត្រូវចំណាយពេល ១០០ ឆ្នាំ។

Junsaku Yoshioka ជាវេជ្ជបណ្ឌិតនៅសម័យ Meiji បានធ្វើការស្រាវជ្រាវ និងពន្យល់ចំពោះជំងឺចម្លែកនេះដោយផ្អែក​លើ​ចំណេះ​ដឹងផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រសព្វថ្ងៃ។ ជាដំបូងគាត់បន្តប្រមូលព័ត៌មាន។

គាត់បានរកឃើញថាមានករណីឆ្លងជាច្រើនបន្ទាប់ពីទៅចាប់សត្វអំពិលអំពែកនៅពេលយប់ ដូច្នេះហើយគាត់សន្និដ្ឋាន​ថា​ជំងឺ​អាចបណ្តាលមកពីទន្លេ។

ដើម្បី​ស្វែងយល់​កាន់តែច្បាប់ពីមូលហេតុ​ ត្រូវធ្វើកោសល្យវិច័យសាកសពជនរងគ្រោះ។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅសម័យនោះដំណើរការធ្វើកោសល្យវិច័យមិនងាយឡើយ ហើយក៏មិនមានអ្នក​ដែល​មាន​សមត្ថភាព​ច្រើនដែរ។ ជាងនេះទៅ​ទៀត ទោះបីជាទទួលមរណៈភាព ប៉ុន្តែការសុំអនុញ្ញាតពីក្រុម​គ្រួសារ​ដើម្បីធ្វើកោសល្យវិច័យសពមិនមែនជារឿង​​ងាយ​​នោះ​​ទេ ហើយ​ក៏មិនអាចបង្ខំបានដែរ។

ក្នុងឆ្នាំ ១៨៩៧ នៅពេលដែលគាត់ហាក់ដូចជាអស់សង្ឃឹម មានកសិករអាយុ ៥០ ឆ្នាំម្នាក់យល់ព្រមជួយលោកគ្រូពេទ្យ។ កសិករ​​រូប​នេះ​បាន​ឆ្លង​ជំងឺ រាងកាយ​ទាំងមូលហើម ជិតស្លាប់។ គាត់មានបំណង​បរិច្ចាគ​សាកសព​អោយលោក​វេជ្ជបណ្ឌិត​វះ​កាត់ ស្រាវ​ជ្រាវ។

លទ្ធផល​ធ្វើ​កោសល្យវិច័យ​បាន​បង្ហាញ​ថា ​ក្នុង​ថ្លើម​កសិករ​មាន​ពង​ប៉ារ៉ាស៊ីត​ដែលមិនអាចកំណត់សម្គាល់។ ប្រភេទ​ប៉ារ៉ាស៊ីត​​​នេះ​​​ត្រូវ​​​បាន​​គេដាក់ឈ្មោះថាតេនញ៉ាជប៉ុន។

ភាគច្រើនប៉ារ៉ាស៊ីតរស់ក្នុងពោះវៀន ប៉ុន្តែប្រភេទប៉ារ៉ាស៊ីតចម្លែកនេះបែរជានៅក្នុងថ្លើម។

បន្ទាប់មក លោកគ្រូពេទ្យ​បាន​សន្និដ្ឋានថា ត្រូវកាត់ផ្តាច់ប្រភពចម្លងប៉ារ៉ាស៊ីតនេះ។ ជាដំបូង ជំងឺអាចបណ្តាល​​មក​​ពី​​ប្រភព​ទឹកប្រើប្រាស់ ដូច្នេះលោកស្នើឱ្យដាំ​ទឹកមុន​ពេល​ផឹក។ ត្រង់ចំណុចនេះមានន័យថានៅតែមានប្រភពចម្លងផ្សេងទៀត។

នៅពេលដែលប្រភេទប៉ារ៉ាស៊ីតនេះស្ថិតក្រោមទម្រង់ជាដង្កូវចូលទៅក្នុងខ្លួនតាមរយៈស្បែក បន្ទាប់មកពេលលូតលាស់បង្កើត​ពង​ក្នុង​​ថ្លើម​​មនុស្ស។

តើប្រភេទប៉ារ៉ាស៊ីតដើមនេះមុនពេលចូលក្នុងខ្លួនមនុស្សជាអ្វី? បន្ទាប់ពីបានស្រាវជ្រាវជាច្រើនដង លទ្ធផលត្រូវបាន​​​កំណត់​ជា​​ប្រភេទ​​សត្វ​មានសំបក​ហៅ​ថា Miriya-gai ។ ដើម្បីកម្ចាត់ប្រភពជំងឺនេះ ត្រូវកម្ចាត់វា។

ជំងឺនេះផ្ទុះឡើងនៅឆ្នាំ ១៨៧៨ ហើយត្រូវបានគ្រប់គ្រងទាំងស្រុងនៅឆ្នាំ ១៩៩៦ ជិត ១០០ ឆ្នាំមនុស្សរងទុក្ខព្រោះជំងឺ​​នេះ ហើយ​នៅ​ទី​បំផុត​មនុស្ស​ជាតិ​បានយកឈ្នះ។

Kengo Abe