គ្រោងឆ្អឹង​ក្មេង​ស្រី​អាយុ ៧ ឆ្នាំដែលបានបាត់ខ្លួនត្រូវគេរកឃើញ​ក្រោយ​រយៈ​ពេល ៤ ឆ្នាំ

ប៉ូលីសបានបញ្ជាក់ពីការស្លាប់របស់ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលបានបាត់ខ្លួននៅកន្លែងបោះជំរុំក្នុងខេត្ត Yamanashi ភាគកណ្តាល​ប្រទេស​ជប៉ុនកាលពីខែកញ្ញា ឆ្នាំ ២០១៩ ដោយរកមិនឃើញដានរហូតដល់បួនឆ្នាំក្រោយមក។

ក្មេងស្រីឈ្មោះ Misaki Ogura អាយុ ៧ ឆ្នាំ បានបាត់ខ្លួនភ្លាមៗបន្ទាប់ពីទៅដល់ទីតាំង Doshi ដែលជាភូមិមួយស្ថិតនៅ​ក្នុង​ខេត្ត Yamanashi ប្រទេសជប៉ុន ដើម្បីបោះជំរុំជាមួយគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិ។

នៅថ្ងៃទី ២៣ ខែមេសា អ្នកស្ម័គ្រចិត្តម្នាក់អំឡុងពេលកំពុងស្វែងរក Misaki Ogura បានរកឃើញបំណែកប្រអប់មួយ​នៅ​ចម្ងាយ ៦០០ គីឡូម៉ែត្រនៅភាគខាងកើតកន្លែងបោះជំរុំ។

នៅ​ថ្ងៃ​ទី ​៤ ឧសភា ក្រុមអ្នកស៊ើបអង្កេត និងក្រុមស្រាវជ្រាវបន្តរកឃើញវត្ថុដូចជាឆ្អឹង។ រហូតដល់ថ្ងៃទី ១០ ខែឧសភា ប៉ូលីសបាននិយាយថា វត្ថុនោះត្រូវបានគេកំណត់ថាជាឆ្អឹងស្មារបស់មនុស្ស និងធ្វើការស៊ើបអង្កេតដើម្បីបញ្ជាក់​អាយុ និង​ព័ត៌មាន​ផ្សេងទៀត។

ប៉ូលីសកំពុងធ្វើការកំណត់អត្តសញ្ញាណបុគ្គលនេះតាមរយៈការធ្វើតេស្ត DNA ។

នេះជាតំបន់កើតមានករណីបាត់ខ្លួនរបស់ Misaki Ogura ហេតុ​នេះ​អ្នករាល់គ្នាសង្ស័យ​​អត្តសញ្ញាណ​បំណែក​ឆ្អឹង​ជា​របស់ប្អូន។ ប៉ូលីសបាន​និយាយ​ថា អាវ ស្បែកជើង និងរបស់របរផ្សេងទៀត ស្រដៀងនឹងអ្វីដែល Misaki Ogura ពាក់​ពេល​បាត់​ខ្លួន ក៏ត្រូវបានរកឃើញផងដែរ។

នៅទីបំផុតបំណែក​ឆ្អឹង​នេះ​ត្រូវ​បាន​កំណត់​ថា​ដូច​នឹង DNA ម្តាយ​របស់ Misaki Ogura ។

ក្រោយរយៈពេល ៤ ឆ្នាំ គ្រួសាររបស់ Misaki Ogura នៅតែមិនបោះបង់សង្ឃឹមស្វែងរកកូនស្រីរបស់ខ្លួន ប៉ុន្តែការ​ជួប​​ជុំ​​នេះ​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់​នោះ​ទេ។

ម្តាយរបស់ Misaki អ្នកស្រី Tomoko Ogura រស់នៅ Narita ខេត្ត Chiba បានទៅមើលតំបន់នោះកាលពីថ្ងៃទី ២៨ ខែមេសា ជា​កន្លែង​ដែលបំណែក​ឆ្អឹង​ត្រូវ​បានរកឃើញ។

អ្នកស្រីសម្លឹងមើលទេសភាពព្រៃភ្នំប្រហែលបីនាទី ហើយនិយាយថា “ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ក្រៀមក្រំ​ពេលគិតដល់ស្នាមញញឹម​របស់ Misaki” ។

អ្នកស្រី Ogura បាននិយាយថា ប៉ូលីសជូនដំណឹងដល់អ្នកស្រីពីការរកឃើញគ្រោងឆ្អឹងនៅល្ងាចថ្ងៃទី ២៥ ខែមេសា។

អ្នកស្រីនិយាយប្រាប់អ្នក​យក​ព័ត៌មានខណៈពេលកាន់តុក្កតាពណ៌​ស​ថា “ឆ្អឹងម្នាក់នេះមិនមែនជារបស់ Misaki ទេ” ។

តុក្កតាជា​របស់​លេង​សំណព្វ​ចិត្ត​របស់​កូន​ស្រីអ្នកស្រី រហូតដល់ថ្នាក់ក្មេងស្រីយកទៅកន្លែងបោះជំរុំ។

អ្នកស្រី Ogura និយាយថា “ខ្ញុំមកដល់ទីនេះ ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​គ្រាន់​តែ​ចង់​ធ្វើ​ឱ្យ​ប្រាកដ​ថា​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​គិតគឺត្រឹមត្រូវ” ។

អ្នកស្រីបាននិយាយថា អ្នកស្រីបាន​បន្ត​ស្វែង​រក​តំបន់​នេះ​ជា​ច្រើន​ដង​ក្នុង​រយៈ​ពេល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំកន្លងមក។

អ្នកស្រីនិយាយខណៈពេលសម្លឹង​មើល​ជម្រាលភ្នំចោត “ខ្ញុំមិនដឹងថា តើកូនស្រីដែលមានជើងតូចរបស់ខ្ញុំអាចដើរ​ឆ្ងាយ​ដល់​ថ្នាក់​នឹង​ ខណៈដែលមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចឬអត់ទេ” ។

“ប៉ុន្តែពិតជាមានឆ្អឹងមនុស្សនៅទីនេះ” អ្នកស្រី​​និយាយ​ដោយ​បង្ហាញ​ពី​អារម្មណ៍ដំណើរស្វែង​រក​រយៈពេលយូរ​ឈាន​​ដល់​​​ទី​​បញ្ចប់។

yuk