កិច្ចសន្យតម្រូវឱ្យបង់ប្រាក់ចំនួន ៣ លានយ៉េនប្រសិនបើសិស្សបរទេសឈប់រៀន
កាលពីថ្ងៃទី ២៧ ខែកុម្ភៈ កាសែតអេឡិចត្រូនិកខេត្ត Miyagi បានចុះផ្សាយអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា “ប្រសនបើឈប់រៀនសាលាភាសាជប៉ុននឹងត្រូវពិន័យជាប្រាក់ ៣ លានយ៉េន” ។
ដោយសារឥទ្ធិពលជំងឺរាតត្បាតកូវីដ ១៩ សិស្សស្រីជនជាតិវៀតណាមម្នាក់ដែលកំពុងសិក្សានៅសាលាភាសាជប៉ុនទីក្រុង Sendai មិនអាចបង់ថ្លៃសិក្សា ដូច្នេះហើយស្នើសុំឈប់រៀន។
ក្រោយមក សាលាបានប្រាប់នាងថា ប្រសិនបើនាងមិនត្រឡប់ទៅប្រទេសវៀតណាមវិញ ហើយស្នាក់នៅប្រទេសជប៉ុនដើម្បីសុំការងារធ្វើ សាលានឹងយកប្រាក់សំណងចំនួន ៣ លានយ៉េន។
អត្ថបទដកស្រង់យោបល់របស់នាយកសាលា និងមេធាវីមកពីសាលាភាសាជប៉ុនផ្សេងទៀត ជាមួយគ្នានេះចោទប្រកាន់សាលាថា “ធ្វើហួសហេតុ” និង “រំលោភសិទ្ធិមនុស្ស” ។
ប្រាកដណាស់ សិស្សអន្តរជាតិមានសេរីភាពក្នុងការឈប់រៀន ឬស្វែងរកការងារធ្វើ។ ការទាមទារសំណង ៣ លានយ៉េនមិនសមហេតុផលទេ។
ភាគីសាលាដាក់សំណើទូទាត់ប្រាក់ចំនួន ៣ លានយ៉េនដោយផ្អែកលើ “កិច្ចសន្យា” ដែលសិស្សអន្តរជាតិបានចុះហត្ថលេខាពេលចូលរៀន។
ក្នុងកិច្ចសន្យាចែង ៧ ចំណុចដូចជា “មិនស្នាក់នៅខុសច្បាប់” “មិនទៅធ្វើការងារក្រៅម៉ោងដែលខុសច្បាប់” “មិនត្រូវយឺតពេល ឬអវត្តមានដោយគ្មានហេតុផល” “មិនអាចប្តូរពីទិដ្ឋាការសិស្សទៅទិដ្ឋាការផ្សេងទៀត ដូចជាទិដ្ឋាការការងារតាមអំពើចិត្តទេ” ។ល។
លើសពីនេះទៀត កិច្ចសន្យាមានលក្ខខណ្ឌ “ប្រសិនបើបំពានលក្ខខណ្ឌណាមួយក្នុងចំណោមនោះ បុគ្គលនោះត្រូវសងការខូចខាតសាលាចំនួន ៣ លានយ៉េន” ។
សាលាបានពន្យល់ប្រាប់កាសែតក្នុងស្រុកថា ដំណើរការអនុវត្តកិច្ចសន្យា “ដើម្បីការពារសិស្សអន្តរជាតិយកទិដ្ឋាការសិស្សទៅធ្វើការ ឬបោះបង់ការសិក្សា ដើម្បីទៅធ្វើការ” ។ ទោះជាយ៉ាងណា ប្រសិនបើសិស្សអន្តរជាតិទូទាត់ប្រាក់ចំនួន ៣ លានយ៉េនចំពោះករណី “យឺតពេល” ឬ “អវត្តមាន” ពួកគេអាចធ្វើអ្វីបានតាមចិត្ត។
ហេតុអ្វីបានជាសិស្សអន្តរជាតិចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចសន្យបែបនេះ? តើពួកគេពិតជាយល់កិច្ចសន្យាដែលខ្លួនបានចុះហត្ថលេខា?
ជាក់ស្តែង សាលាភាសាជប៉ុនដែលបានលើកឡើងខាងលើ ជាសាលាមួយក្នុងចំណោមសាលាដែលមានអត្រាចូលរៀនសកលវិទ្យាល័យជប៉ុនខ្ពស់ ល្បីក្នុងវិស័យអប់រំ។
AD