បុគ្គលដែលផ្តួចផ្តើមបង្កើតប្រព័ន្ធរូបិយវត្ថុដែលកំពុងដំណើរការ​​សកល

តើអ្នកមានប្រាក់ប៉ុន្មាន? តើអ្នកធ្លាប់គិតអំពីតម្លៃពិត ហើយពិចារណាថាតើប្រាក់ដែលអ្នកកំពុងមាននោះស្មើនឹង​តម្លៃ​របស់វាដែរទេ?

ប្រាក់ដែលយើងប្រើសព្វថ្ងៃគឺជា “ច្បាប់ទូទៅ” ដែលត្រូវបានទទួលស្គាល់យ៉ាងទូលំទូលាយ ហើយផលិតដោយវត្ថុធាតុដើមក្រដាស និងប្លាស្ទិក។

កាលពីមុនប្រាក់មើលទៅដូចនេះ។

ប្រាក់កាក់ភ្លឺចែងចាំងធ្វើពីលោហធាតុដូចជាមាស ប្រាក់ និងទង់ដែង។ ត្រូវហើយ ប្រាក់កាក់កាលពីសម័យមុន ទោះ​ដុត​យក​មកប្រើក៏នៅតែមានតម្លៃ​របស់​វាដែរ។

តាមពិតទៅអ្នកកំពុងយកប្រាក់ដែលផលិតពីលោហធាតុមានតម្លៃ ១ ម៉ឺនយ៉េនប្តូរវត្ថុមានតម្លៃ ១ ម៉ឺនយ៉េន។ សរុប​ទៅ​ជាទម្រង់ដោះដូរទំនិញដូចកាលមិនទាន់មានប្រាក់ គ្រាន់តែប្រើប្រភេទទំនិញដូចគ្នាសម្រាប់ដោះដូរ។

មនុស្សមានទេពកោសល្យ​ម្នាក់​ជួយសង្គ្រោះប្រទេសជប៉ុនទាំងមូលដោយបែងចែកតម្លៃពិត និងតម្លៃមិនពិត។ បង្កើត​ទៅ​ជារូបិយប័ណ្ណរួមដែលយើងប្រើសព្វ​ថ្ងៃ​នេះ។

ម្នាក់នោះមានឈ្មោះថា Ogiwara Shigehide អត្ថបទថ្ងៃនេះនឹងបង្ហាញអំពីការពិសោធន៍ដំបូងលើពិភពលោករបស់បុគ្គលរូបនេះ។

លោក Ogiwara Shigehide រស់នៅសម័យ Edo ដែលជាយុគសម័យចុងក្រោយរបស់សាមូរ៉ៃ។

នៅពេលនោះត្រកូល Tokugawa កំពុងគ្រប់គ្រងប្រទេសជប៉ុន ប៉ុន្តែយូរៗទៅឃ្លាំងស្តុកទុកថយចុះបន្តិចម្តងៗ។ គ្រួសារនៃជំនាន់ទី ៣ ជីវ​ភាព​ល្អខ្លាំងណាស់ រហូតដល់ជំនាន់ទី ៥ លែងសល់អ្វីទាំងអស់។

មូលហេតុមិនមែនត្រកូល Tokugawa ចាយខ្ជះខ្ជាយពេកទេ ប៉ុន្តែដោយសារការផលិតមាស និងប្រាក់ធ្លាក់ចុះ។ រ៉ែដែលអាចជីកបានដោយដៃសុទ្ធតែត្រូវជីកទាំងអស់ ដូច្នេះបរិមាណមាស និងប្រាក់សម្រាប់ដុតប្រាក់នៅសល់មិនច្រើន​។

នៅពេលដែលស្ថានភាពហិរញ្ញវត្ថុកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺន ត្រកូល Tokugawa ជួលមនុស្សចំនួន ៣២ នាក់ដោះស្រាយបញ្ហានេះ។ ម្នាក់ក្នុងចំណោមនោះគឺជាតួអង្គសំខាន់ Ogiwara ។

ទីប្រឹក្សា​បាន​សាកល្បងវិធីសាស្រ្តខុសគ្នាជាច្រើន ប៉ុន្តែ​ស្ទើរតែ​គ្មាន​វិធី​ណាអាច​ប្រើ​បានទូលំទូលាយឡើយ។

យុទ្ធសាស្ត្រចុងក្រោយគឺផ្លាស់ប្តូរប្រាក់កាក់។

នៅពេលនោះបរិមាណមាសក្នុងប្រាក់កាក់គឺ ៨៥% ហើយសម្រេចកាត់បន្ថយមកត្រឹម ៥៧,៣៦% ។ ផ្ទុយទៅវិញបរិមាណ​ប្រាក់​កើនឡើង ហើយតម្លៃនៃការផលិតប្រាក់កាក់ក៏ថយចុះផងដែរ។

ដោយឡែកតម្លៃប្រាក់កាក់នៅតែរក្សាដដែល។ ពួកគេក៏ពិចារណាប្រមូលប្រាក់កាក់ចាស់ ដើម្បីផលិតប្រាក់កាក់ថ្មី ដូច​ជាប្រាក់កាក់ចាស់ ២ អាចផលិតបានប្រាក់កាក់ថ្មី ៣ ។

នេះជា​ផែនការដោះស្រាយវិបត្តិ​ដែល​ Ogiwara លើកឡើង។

ហើយនេះក៏ជាលើកដំបូងនៅលើពិភពលោកដែល​រូបិយប័ណ្ណ​មាន​តម្លៃ​ពិត និងតម្លៃមិនពិតត្រូវបានបែងចែកដាច់​​ដោយ​​ឡែក។

Ogiwara ធ្លាប់និយាយបែបនេះ៖

“ទោះវាគ្រាន់តែជាកម្ទេចប្រាក់ ប្រសិនបើត្រូវបាន​រដ្ឋាភិបាល​ការពារ និង​បោះពុម្ព បន្ទាប់មកអនុញ្ញាតឲ្យ​ប្រើប្រាស់ វា​នឹង​ក្លាយទៅជាប្រាក់” ។

នេះគឺជាប្រព័ន្ធរូបិយប័ណ្ណដែលកំពុងដំណើរការនៅជុំវិញពិភពលោក ហើយអ្នកដែលបានផ្តួចផ្តើមគំនិតដំបូងគឺ Ogiwara ។

តើនរណាជាអ្នកខាតបង់ចំពោះយុទ្ធសាស្ត្រនេះ? ចម្លើយគឺវណ្ណៈអភិជន។

សម្រាប់​អ្នក​មាន​ប្រាក់​ចំណូល​មធ្យម អ្វីដែល​ផ្លាស់​ប្តូរ​គ្រាន់តែជាការរចនាប្រាក់កាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើចាយអស់ស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ គ្មានប្រាក់សន្សំ ដូច្នេះការផ្លាស់ប្តូរនេះគ្មានន័យអ្វីឡើយ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកមានវិញ ពួកគេមានប្រាក់​​សន្សំ​​ច្រើន បើត្រូវប្តូរប្រាក់កាក់ចាស់យកប្រាកកាក់ថ្មី ប្រៀបដូចជាបរិមាណមាសក្នុងស្តុកត្រូវកាត់បន្ថយ។

ថ្វីត្បិតតែ តម្លៃមិនប្រែប្រួល មិនថាអ្នកមាន ឬអ្នកក្រ ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃមិនប៉ះពាល់ច្រើនឡើយ​។ រដ្ឋាភិបាលពេលនោះ (ភាគីធានាតម្លៃរូបិយប័ណ្ណ) ដួលរលំ គ្មាននរណាម្នាក់អាចធានាតម្លៃរូបិយប័ណ្ណនោះបន្តទៀត ហើយបន្ទាប់​មក​មាន​វិធី​តែមួយគត់គឺវាយតម្លៃរូបិយប័ណ្ណដោយផ្អែកលើលោហៈធាតុ។

ក្រោមស្ថានភាពនោះជាការភ្នាល់ដែលខាតបង់។

ពិភពលោកសព្វថ្ងៃក៏ដំណើរការតាមរបៀបដូចគ្នា។

តម្លៃនៃការផលិតក្រដាសប្រាក់ ១ ម៉ឺនយ៉េនចាប់ពី ២២-២៤ យ៉េនប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែអ្នកប្រើក្រដាសនេះប្តូរទំនិញ ១ ម៉ឺនយ៉េនព្រោះតែរដ្ឋាភិបាលធានា។

លើសពីនេះទៅទៀត ១ ម៉ឺនយ៉េនអ្នក​អាច​ប្តូរ​បាន​ប្រហែល ១០០ ដុល្លារ​ទៅ ១១០ ដុល្លារ​ ចំណុចនេះក៏អាស្រ័យលើតុល្យ​ភាព​ទំនាក់​ទំនង​រវាងបណ្តាប្រទេស។

ប្រព័ន្ធរូបិយវត្ថុដែលបង្កើតឡើងដោយ Ogiwara ក៏ជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ប្រព័ន្ធរូបិយវត្ថុសម័យទំនើបផងដែរ។

បច្ចុប្បន្ន​កំពុងឆ្ពោះទៅមុខ នាពេលអនាគតប្រហែលជាមិនចាំបាច់បោះពុម្ពក្រដាសប្រាក់ទៀតទេ ប៉ុន្តែប្តូរទៅជាទម្រង់​ឌីជីថល។

ទោះជាយ៉ាងណា ភាពងាយស្រួលក៏ធ្វើឲ្យ​ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភបន្តិចដែរ។ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ​បាន​ជា​សព្វ​ថ្ងៃ​មាសត្រូវគេ​ចាត់​ទុក​ដូចជាវត្ថុសម្រាប់​​សន្សំ ស្តុក​ទុក។

Kengo Abe