សត្វឆ្មាទឹកជួយដល់អ្នកស្រាវជ្រាវជប៉ុនប្រមូលទិន្នន័យក្រោមផ្ទាំង​ទឹក​កក​នៅ​ប៉ូលខាងត្បូង

សត្វឆ្មាទឹក Weddell ដែលបំពាក់ឧបករណ៍តាមដានទម្ងន់ ៥៨០ ក្រាមលើក្បាល ជួយដល់ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវជប៉ុនស្ទាប​ស្ទង់ទឹកក្រោមផ្ទាំងទឹកកកក្រាស់នៅប៉ូលខាងត្បូង។

គម្រោងស្រាវជ្រាវចាប់ពីខែមីនា ដល់ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ជាអំឡុងពេលរដូវរងានៅអង់តាក់ទិក សត្វឆ្មាទឹក Weddell ត្រូវបានបំពាក់ឧបករណ៍ចាប់សញ្ញាជម្រៅ សីតុណ្ហភាព និងចរន្តកំដៅលើក្បាល ដែលអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកវិទ្យា​សាស្ត្រប្រមូលទិន្នន័យសង្កេតបានដូចជាកម្រិតទឹក និងកំហាប់អំបិលនៅតំបន់ដែលមានលក្ខខណ្ឌបរិស្ថានអាក្រក់។

Nobuo Kokubun បានអោយដឹងថាការស្រាវជ្រាវបែបនេះជួយអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រតាមដានដំណើរការ និងប្រព័ន្ធបរិស្ថាន​របស់​សត្វ។

Nobuo Kokubun បាន​និយាយ​ក្នុង​បទសម្ភាសន៍​មួយថា “នៅរដូវក្តៅ យើង​អាច​ទៅដល់​អង់តាក់ទិក​ដោយ​នាវា​បំបែក​ទឹកកក ដើម្បីធ្វើការស្រាវជ្រាវជាក់ស្តែង និងប្រមូលទិន្នន័យនៅទីនោះ។ ប៉ុន្តែនៅរដូវរងា មានកន្លែងជាច្រើនដែលមិនអាចបំពេញការងារបែបនេះបាន” ។

Nobuo Kokubun បានបន្ថែមថា “ទោះនៅក្រោមស្ថានភាពអាក្រក់ សត្វជាច្រើនដូចជាឆ្មាទឹកនៅតែរស់នៅតំបន់​​អង់តាក់ទិក ដូច្នេះខ្ញុំគិតថាយើងគួរតែទុកឱ្យវាប្រមូលទិន្នន័យ” ។

ការប្រមូលទិន្នន័យដោយជោគជ័យតាមរយៈឆ្មាទឹកចំនួន ៧ ក្បាលបានបង្ហាញថា មួយក្បាលក្នុងចំណោមពួកវាទៅឆ្ងាយរហូតដល់ ៦៣៣ គីឡូម៉ែត្រ ពីឆ្នេរសមុទ្រនៃស្ថានីយ៍ស្រាវជ្រាវ Showa របស់ជប៉ុននៅប៉ូលខាងត្បូង រីឯមួយក្បាល​ទៀត​ទៅដល់ជម្រៅ​ ៧០០ ​ម៉ែត្រ។

ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក៏ដឹងដែរថា ទឹកក្តៅនៅស្រទាប់ខាងលើនៃតំបន់ឈូង​សមុទ្រហូរទៅកាន់ប៉ូលខាងត្បូងតាំង​ពី​ខែ​មីនា ពេញមួយរដូវរងាក្នុងឆ្នាំដដែល។ ទឹកហូរក្រោមផ្ទាំងទឹកកក នាំយកសត្វសមុទ្រដូចជាប្រភេទសត្វមានសំបក​រឹង ហើយក៏ជា​ប្រភព​អាហារ​ចម្បង​សម្រាប់​ឆ្មាទឹកផងដែរ។

ជាមួយនឹងគោលដៅស្វែងយល់អំពីផលប៉ះពាល់នៃការឡើងកំដៅផែនដីនៅតំបន់ឆ្នេរប៉ូលខាងត្បូង Nobuo Kokubun សង្ឃឹម​ថា​អាចកែលម្អ​ឧបករណ៍​​តូច​សម​នឹង​ប្រភេទសត្វផ្សេងទៀត ដូចជាសត្វស្លាបភេនឃ្វីនជាដើម។

“អត្ថប្រយោជន៍របស់សត្វភេនឃ្វីនគឺថាពួកវាត្រឡប់មកកន្លែងដើមវិញ ហើយយើងអាចប្រមូលទិន្នន័យបានភ្លាម​ៗ។ ក្រៅ​ពី​នេះ​យើង​​ក៏​អាច​​ប្រើ​​ឧបករណ៍​​លើ​សត្វ​ភេនឃ្វីន​មួយ​ចំនួន​ធំ​ផង​ដែរ ដើម្បីគ្របដណ្តប់តំបន់ធំ” ។

AD