រឿងសត្វឆ្កែនៅមណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់ជូនដំណើរអ្នកស្លាប់ទៅដោយសុខសាន្ត

នៅមណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់ដែលមានឈ្មោះថា “Sakura no Satoyamashina” មនុស្សចាស់នឹងរស់នៅជាមួយឆ្កែ ឆ្មា​ដ៏​គួរ​ឱ្យ​ស្រឡាញ់។ Bunpuku ពីមុនជាឆ្កែការពារ មានអាយុប្រមាណពី ១២-១៣ ឆ្នាំ បច្ចុប្បន្នកំពុងធ្វើជាអ្នក “ថែ​ទាំ” នៅ​ទី​នេះ។

“Sakura no Satoyamashina” ជាមណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់ពិសេស។ អគារនីមួយៗចែកជាតំបន់មាន ១០ កន្លែង (ដាច់ដោយឡែកពីគ្នា) រួមមានបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ បន្ទប់ទទួលទានអាហារ បន្ទប់ទឹកចំនួន ៣ បន្ទប់ងូតទឹក និងបន្ទប់ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់។ ក្រៅពីនេះមានមានទ្វារខាងមុខ ដូច្នេះមើល​ទៅ​ដូច​ជា​ខុនដូ។ មណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់អាចផ្ទុកមនុស្ស ១២០ នាក់ សរុប ១២ ល្វែង និង ៤ ល្វែងដាក់នៅជាន់នីមួយៗ ចាប់ពីជាន់ទី ២ ដល់​ជាន់​ទី ៤ នៃអគារ។ ក្នុង​ចំណោម​នោះ ពីរល្វែងនៅជាន់ទី ២ គឺល្វែង​ដែល​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​រស់នៅ​ជាមួយ​ឆ្កែ និងល្វែងពីរទៀតសម្រាប់​ឆ្មា។

ឆ្កែ ឆ្មាដើរដោយសេរីក្នុងបរិវេណ ដូចជាសត្វចិញ្ចឹមក្នុងគ្រួសារ។ មណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់ត្រូវបានរចនាឡើងដោយគ្មានរនាំង ទ្វារបន្ទប់ក៏ជាទ្វាររអិល ដូច្នេះឆ្កែ Bunpuku អាចបើកទ្វារបន្ទប់ដោយសេរី ឬចូលបន្ទប់ផ្សេងទៀតទាំងមិនទាន់មានការអនុញ្ញាត។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកដែលរស់នៅក្នុងមណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់សុទ្ធតែស្រលាញ់ឆ្កែ មិនត្រឹម​តែ​មិន​មាន​បញ្ហា ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគាត់សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់។

ប្រសិនបើមាននរណាម្នាក់មិនចូលចិត្តសត្វ ឬអាឡែស៊ី នឹងបញ្ជូនទៅជាន់ទី ៣ និង ៤ ។ ជាន់ទាំងនេះមិនអនុញ្ញាត​​អោយ​នាំ​សត្វ​ចិញ្ចឹម​តាមនោះទេ។

ទោះបីជា Bunpuku រស់នៅដោយសេរីក្នុងមណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់ ឆ្កែមិនទទូចចូលបន្ទប់ណាមួយឡើយ បើមិន​មែន​ជា​ករណី​ពិសេស។ ជាពេលដែលវាដឹង​ថា​អ្នក​រស់​នៅ​ក្នុង​បន្ទប់​នោះ​ជិត​ស្លាប់។

មនុស្សចាស់ជិត ៤០ នាក់ទទួលមរណភាពនៅ “Sakura no Satoyamashina” ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ នេះជាតួលេខធម្មតានៅមណ្ឌល​ថែទាំមនុស្សចាស់ ជាកន្លែងប្រមូលផ្តុំមនុស្សចាស់ជរា ឬឈឺ​ធ្ងន់​មិន​ចង់​រំខានគ្រួសារ។

ជាទូទៅមនុស្សចាស់ទៅសមត្ថភាពស្រូបយកអាហារ និងទឹកថយចុះជាលំដាប់ ហើយក្រៀមស្វិតដូចជាមែកឈើតាមច្បាប់ធម្មជាតិ។ ក្នុងដំណាក់កាលនេះបើស្នាក់នៅមណ្ឌល ហើយព្យួរសឺរ៉ូមអាចពន្យារអាយុជីវិត។ ប៉ុន្តែនៅ “Sakura no Satoyamashina” ភាគច្រើនអ្នកស្រុកគ្មានបំណងរស់នៅយូរ​នោះទេ។ ពួកគាត់ចង់ទទួល​យក​សេចក្តី​ស្លាប់​ដោយស្ងប់ស្ងាត់ ដូច្នេះការ​ថែទាំ​ដោយ​យកចិត្តទុកដាក់ (ថែទាំ​ដំណាក់កាលចុងក្រោយ) នឹងចាប់ផ្តើមក្នុង​រយៈ​ពេល​ខ្លីមុនពេលពួកគាត់ទទួលមរណភាព។

លោកយាយ Takako Yasui ចាប់ផ្តើមទទួលការថែទាំយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងខែនេះ។ ៣ ថ្ងៃក្រោយបន្ទាប់ពីទទួល​ការ​ថែ​ទាំ Bunpuku មកអង្គុយមុខបន្ទប់របស់លោកយាយ។ លោកយាយ Yasui មិនអាចបរិភោគ ឬផឹកអ្វីបាន​ទៀត​ឡើយ ប៉ុន្តែស្ថានភាពនៅតែនឹងនរ ដូច្នេះអ្នកថែទាំមើលរំលងសកម្មភាពនេះ។

ប៉ុន្មានម៉ោងក្រោយមក Bunpuku ចូលបន្ទប់រួចដេកនៅជិតលោកយាយ Yasui ដែលកំពុងគេងលើគ្រែ។ ថ្វីត្បិត​តែ Bunpuku តែងតែចូលបន្ទប់អ្នកស្នាក់នៅទីនេះដេកជាមួយពួកគេ ប៉ុន្តែបរិយាកាសពេលនេះខុសគ្នា។ ជាទូទៅ Bunpuku មើលទៅធម្មតា ប៉ុន្តែម្តងនេះវាស្ងាត់ជាងមុន។ នៅ​ពេល​នេះអ្នកថែទាំបាន​កត់​សម្គាល់​ឃើញ​ថា​លោក​យាយ Yasui មាន​ទឹក​មុខ​ចម្លែក។

លោកយាយ Yasui ស្ទើរតែមិនដឹងខ្លួនពីរ​បី​ថ្ងៃ​មក​ហើយ ប៉ុន្តែនៅពេលដែល Bunpuku ចូលទៅជិត គាត់បានរំកិល​ដៃ ហើយ​អង្អែល​ក្បាល​របស់​វា។ អ្នកថែទាំបាននិយាយថា “មើលទៅដូចជាគាត់កំពុងញញឹម” ។

អ្នកថែទាំភ្លាមៗបានទាក់ទងទៅគ្រួសាររបស់លោកយាយ Yasui ដើម្បីរាយការណ៍ពីសកម្មភាពរបស់សត្វឆ្កែ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្តី គាត់មិនបានប្រាប់ថាលោកយាយ Yasui ជិតចាកចេញនោះទេ គ្រាន់តែថាលោកយាយស្និទ្ធស្នាលនឹង Bunpuku ណាស់ ហើយ​ទុកឱ្យគ្រួសារសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង។

លោកយាយ Takako Yasui ស្នាក់នៅមណ្ឌលថែទាំមនុស្សរយៈពេល ៣ ឆ្នាំ ហើយក្រុមគ្រួសារក៏ដឹងពីសកម្មភាពរបស់ Bunpuku បន្តិចបន្តួចដែរ។ ភ្លាមៗនោះក្រុមគ្រួសារហៅទូរស័ព្ទកាន់អ្នកស្គាល់គ្នា ហើយទៅកាន់មណ្ឌលថែទាំមនុស្សចាស់។ នៅព្រឹកបន្ទាប់ លោកយាយ Yasui ទទួលមរណភាព ក្រុមគ្រួសារបានមកជួបគាត់ទាន់ពេល។

មិនប្រាកដទេថា Bunpuku អាចដឹងមុនការស្លាប់របស់អ្នកស្នាក់នៅមណ្ឌលថែទាំមែនឬអត់ទេ ប្រហែលជាវាអាច​ហិត​ក្លិន អ្វី​ដែល​វិទ្យាសាស្ត្រមិនទាន់បញ្ជាក់បាន។ ទោះជាយ៉ាងណាសាច់​ញាតិ​របស់​លោកយាយអាចមកជូនដំណើរទាន់​ពេល​វេលា​ដោយសារទង្វើនេះ ហើយសម្រាប់លោកយាយ Yasui ផ្ទាល់ ដែលជា​អ្នកស្រឡាញ់​សត្វ​កាល​នៅ​រស់ អាចចាក​ចេញ​ទៅដោយសុខសាន្ត ជាមួយនឹងការឱបដោយក្តីស្រលាញ់ពីសត្វឆ្កែនៅមណ្ឌលថែទាំមនុស្ស។

ជាចុង​ក្រោយ​នេះ​ជាការងារដែល Bunpuku ជ្រើសយកដោយស្ម័គ្រ​ចិត្ត មិនមានអ្នកបង្វឹកឡើយ។ អ្នកថែទាំនៅមណ្ឌល​ជឿ​ថា​ឆ្កែ​ក៏មានមោទនភាពចំពោះអ្វីដែលវាបានធ្វើ។

Sacchan