ជីវិត និងទុក្ខវេទនារបស់ដូនជីម្នាក់ដែលមានសម្រស់ស្រស់ស្អាត តើ​នឹង​ទៅ​ជា​យ៉ាង​ណា?

មនុស្សជាច្រើនគិតថា សម្រាប់គឺជាអាទិភាព ប៉ុន្តែនោះ​ជា​ការ​យល់​ឃើញ​របស់​មនុស្ស​នៅជុំវិញ តើ​ស្រ្តី​​ឃើញ​​​ថា​សម្រស់​​​របស់​​​ខ្លួន​​ជា​​អាទិភាព​​ដែរ​​ទេ?

អ្នកដែលមានសម្រស់តែងតែត្រូវគេបំពាន មានអ្នកដើរតាមរំខាន ឈរលើគោលជំហររបស់ពួកគេ នោះមិន​មែនជា​អ្វី​ដែលគួរ​ឱ្យមាន​មោទនភាពឡើយ​។

ថ្ងៃនេះខ្ញុំនឹងនិយាយប្រាប់អ្នករឿងរបស់នារីស្រស់ស្អាតម្នាក់ ប៉ុន្តែបែរជាស្អប់ខ្ពើមពិភពលោកទាំងមូល ហើយនៅទីបំផុតជ្រកកោនក្រោមម្លប់ព្រះពុទ្ធសាសនា។

“អ្វីដែលអ្នកធ្វើដាក់ខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងសងទៅវិញលើសដើម” ។

នោះជាគោលជំហររបស់នាង ជាស្រ្តីម្នាក់ដែលរឹងមាំ។ ហេតុអ្វីបានជានាងជ្រើសដើរតាមផ្លូវព្រះពុទ្ធសាសនា?

រឿងនេះកើតឡើងនៅសម័យ Muromachi ដែលជាការចាប់ផ្តើមនៃយុគសម័យគ្រប់គ្រងដោយសាមូរ៉ៃ។ នាងកើតនៅតំបន់ដែលសព្វថ្ងៃគឺ Kanagawa បន្ទាប់មកបួសប្រើនាម Eshunni ។

ទោះបីឈ្មោះពីមុនរបស់នាងជាអាថ៌កំបាំងនៅឡើយ ប៉ុន្តែនាងមាននាមត្រកូល Fujiwara ដែលជាគ្រួសារអភិជន​នៅ​សម័យ​នោះ។

នាង​មាន​មុខ​មាត់​ស្រស់ស្អាតរហូតដល់ថ្នាក់ធ្វើ​ឱ្យអ្នក​រាល់​គ្នា​ភ្ញាក់​ផ្អើល មានពាក្យចចាមអារ៉ាមសម្រស់របស់នាងល្បីគ្រប់​ទិស​ទី។

ប្រឈមនឹងអាកប្បកិរិយារបស់មនុស្សនៅជុំវិញ​ មនុស្សមួយចំនួនផ្គាប់ចិត្ត អ្នកខ្លះច្រណែន នាងចាប់ផ្តើមស្អប់ខ្ពើម​ពិភព​លោកបន្តិចម្តងៗ។ លុះដល់អាយុ ៣០ ឆ្នាំនាងបានពិភាក្សារឿងទៅបួសជាមួយម្ចាស់បង។ បួសគឺជាការជ្រកកោនក្រោមម្លប់ព្រះពុទ្ធ កោរសក់ ហើយក្លាយជាដូនជី។ ចិត្តរបស់នាងចង់ដើរតាមព្រះពុទ្ធ ផ្តាច់ខ្លួនចេញពីពិភពដ៏​ច្របូក​ច្របល់នេះ។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា ម្ចាស់បងរបស់នាងបាន​ជំទាស់​យ៉ាង​ខ្លាំង។

“ថ្វីត្បិតតែអូនចង់ដើរតាមផ្លូវព្រះ ប៉ុន្តែក្នុងក្រសែភ្នែករបស់មនុស្សនៅជុំវិញ អូននៅតែជានារីដ៏ស្រស់ស្អាត ហើយពួកគេនឹងមិនទុកឱ្យអូនបានសុខនោះទេ។ ប្រសិនបើស្រស់ស្អាតយ៉ាងនេះហើយ ចូរនៅផ្ទះឱ្យស្ងាត់ស្ងៀម។ ប្រាកដ​ជាមានមនុស្សប្រុសល្អស័ក្តិសមនឹងអូនបង្ហាញខ្លួន” ។

នាងស្អាតដល់ថ្នាក់ណាទើបបងប្រុស​ពោល​ពាក្យ​បែប​នេះ ពិតជាមិននឹកស្មាននោះទេ។

តាំងពីពេលនោះគំនិតអាក្រក់ក្នុងចិត្តរបស់នាងទើបចាប់ផ្តើម នាងដុតចុងចង្កឹះក្នុងធ្យូងក្តៅរហូតដល់ប្រែជាក្រហម បន្ទាប់មកចាក់ចុងដែកក្តៅលើមុខខ្លួន​ឯង​ម្តង​ហើយម្តងទៀត។

នាងសុខចិត្តបំផ្លាញសម្រស់ មុខមាត់អាក្រក់គួរឱ្យខ្លាច ដើម្បី​កុំ​នរណាម្នាក់​ចូលមក​ជិត ឬ​ចែចង់​ទៀត។

ដោយមើលឃើញមុខមាត់របស់ប្អូនស្រី បុរសជាបងយល់ពីការតាំងចិត្តរបស់នាង ហើយបានអនុញ្ញាតឱ្យនាងទៅ​បួស។ តាំងពីពេលនោះមកនាងក្លាយទៅជាដូនជី Eshunni ។

នាង​ផ្តោតលើការបួស ហើយចូល​រួម​ចំណែក​យ៉ាង​សំខាន់​ក្នុង​ការ​ផ្សព្វផ្សាយ​ព្រះពុទ្ធសាសនា​ដល់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន។ ប៉ុន្តែរឿងព្រេងរបស់ដូនជីដ៏ស្រស់ស្អាតមិនបញ្ចប់ត្រឹម​នឹងទេ។

នៅថ្ងៃមួយ ព្រះសង្ឃមានតណ្ហាក្រាស់ ឆោតល្ងង់ឈរយាមនៅមុខប្រាសាទ Kamakura រង់ចាំដូនជី Eshunni បង្ហាញ​ខ្លួន។ នៅ​ចំពោះ​មុខ​ដូនជី ជននេះអាក្រាត ហើយ​អួត​ដោយ​មោទនភាព​ថា “វាវែងដល់ទៅ ៩០ សង់ទី​ម៉ែត្រ” ។ តើ​បុគ្គល​នេះ​សម​នឹង​ហៅ​ថា​​ព្រះសង្ឃ​ដែរឬ?

ដោយប្រឈមនឹងអាកប្បកិរិយាដ៏ឈ្លើយនេះ ដូនជី Eshunni មានការឆ្លើយតបលើសពីការគិត។

នាងក៏បានចង្អុលប្រដាប់ភេទរបស់ខ្លួន ហើយនិយាយថា “របស់ខ្ញុំគ្មានបាតទេ តែ ៩០ សង់ទីម៉ែត្រចង់មកបំភ័យយើងដែរ” ។

ព្រះសង្ឃរូបនោះភ័យ​​ស្លន់ស្លោរត់បាត់ស្រមោល។

មិនត្រឹម​តែប៉ុណ្ណឹង …

ថ្វីត្បិតតែមុខរបស់នាងមានស្នាមរលាកជាច្រើន ប៉ុន្តែសម្រស់នៅតែស្រស់ស្អាត Eshunni មិនអាចជៀសផុតវាសនា​ជា​ស្រី​ស្អាត ពាក្យចែចង់តាមនាងជាប់ជានិច្ច។

មាន​ព្រះសង្ឃ​មួយ​អង្គ​តែងតែមកល្បួង Eshunni ហើយប្រើពាក្យ​ពេចន៍​ផ្អែមល្ហែម​ថា “ប្រសិនបើនាងទទួលយកខ្ញុំ ទោះ​លំបាក​យ៉ាងណាក៏ខ្ញុំអាចជម្នះបានដែរ” ។

ដើម្បីឆ្លើយតបនឹង “ភាពស្មោះត្រង់” នេះ Eshunni ហៅព្រះសង្ឃចូលបន្ទប់ នៅពេលនោះនាងកំពុងអាក្រាត។

“ខ្ញុំបានណាត់ជួបជាមួយនឹងអ្នក ឥឡូវនេះ នៅទីនេះ ចូរធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់តាមបំណង” ។

ពេលកាន់ពុទ្ធសាសនា ព្រះសង្ឃត្រូវលះបង់តណ្ហា។ ប្រសិនបើប៉ះរាងកាយរបស់ Eshunni តាមចិត្តចង់ ពិតណាស់ព្រះសង្ឃខាងលើនឹងត្រូវបណ្តេញចេញ។ ពេលឮនាងគម្រាម “ដែលថារាល់បញ្ហាលំបាកសុទ្ធតែអាចជម្នះឬ?” ព្រះសង្ឃ​រូប​នោះ​ខ្លាច​ក៏រត់បាត់។

ជាមួយនឹងបុគ្គលិកលក្ខណៈរឹងមាំបែបនេះ ចុងបញ្ចប់របស់ Eshunni ក៏គួរអោយភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ។

នៅថ្ងៃទី ២៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ ១៤០៨ Eshunni ធ្វើ​ស៊ុម​ឈើ​ខាង​មុខ​ខ្លោង​ទ្វារ​ប្រាសាទ រួច​ចូល​ទៅ​​ក្នុង​ដុត​ភ្លើង។ រឿងនេះមិនត្រឹម​តែជាការដុតខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​ជា​ពិធី​ព្រះពុទ្ធសាសនាមានឈ្មោះថា 火定入滅 (Kajounyuumetsu) ។ ហើយនេះ​​ជា​ពិធី​ចុង​ក្រោយបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការបួស ​ដុត​ខ្លួនឯងដើម្បីបំផ្លាញការ​ជាប់​ជំពាក់​ក្នុង​លោក​ទាំង​អស់ ហើយ​បញ្ចប់​​ជីវិត។

ដោយ​ដឹង​ពី​ចេតនា​របស់ Eshunni មនុស្សនៅជុំវិញសួរថា “ធ្វើអញ្ចឹងមិនអីទេឬ? មិនក្តៅទេ?”

ដូនជីឆ្លើយថា “ក្តៅមិនក្តៅត្រូវសួរភ្លើង ភ្លើង​ក្តៅ​ឬ​ត្រជាក់ មនុស្ស​ដូច​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ទេ” ។

អដ្ឋិធាតុរបស់ដូនជីរូបនេះ អ្នកដែលបានចាកចេញពីផែនដីដោយអណ្តាតភ្លើង លះបង់វាសនាជាស្រីស្អាតដើម្បីរស់​នៅ​ជាខ្លួនឯង ត្រូវបានរក្សាទុក និងគោរពបូជានៅ​ក្នុង​ប្រាសាទ​មួយ​។

ក្នុងនាមជានារីម្នាក់ដែលមានសម្រស់ធ្វើឱ្យគ្រប់គ្នាមើលទៅជាប់ចិត្ត ប៉ុន្តែសម្រស់នោះប្រៀបដូចជាបណ្តាសាដ៏អាក្រក់ ធ្វើឱ្យនាងរងទុក្ខសោកដែលមានតែនាងទេទើបយល់។ ប៉ុន្តែ​ទុក្ខ​សោក​ទាំង​នោះ​បាន​ធ្វើ​ឱ្យនាង​រឹង​មាំ​​ប្រឈម​​​នឹង​​ជីវិត​តាមលក្ខណៈរបស់ខ្លួន។

មនុស្សជាច្រើនប្រាកដជាគិតថារឿងនេះមិនធម្មតាទេ ប៉ុន្តែប្រហែលជាយើងមិនមានសិទ្ធិវិនិច្ឆ័យភាពឃោរឃៅរបស់នាងចំពោះខ្លួនឯង ត្បិតយើងមិនអាចយល់ពីនាងទាំងស្រុង។

​ដោយផ្ទាល់ខ្ញុំពិតជាកោតសរសើរចំពោះភាពស្មោះត្រង់នឹងខ្លួនឯងរបស់តួអង្គនេះ។

Kengo Abe