ប្រជាជនជប៉ុនត្រូវគេចាត់ទុកជាមនុស្ស “សោះ​កក្រោះ” តើ​អ្នក​មាន​អារម្មណ៍​បែប​នេះ​ទេ?

ខ្ញុំក៏ធ្លាប់ឮគេនិយាយថា ជនជាតិជប៉ុនជាមនុស្សមានភាពស្មោះត្រង់ និងចិត្តល្អ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងនេះក៏មានមតិជាច្រើននិយាយថា “ប្រជាជនជប៉ុនសោះកក្រោះ” ផង​ដែរ។

តើតាមពិតទៅយ៉ាងម៉េចវិញ?

អ្នកដែលកំពុងរស់នៅជប៉ុន ហើយ​មាន​មិត្តភក្តិជាជនជាតិជប៉ុន តើអ្នកយល់យ៉ាងណាចំពោះសំណួរនេះ?

ខ្ញុំ​គិត​ថា បរិស្ថាន​ជប៉ុនបុរាណពិបាក​ក្នុង​ការ​រស់នៅ​ណាស់ រដូវរងាត្រជាក់ខ្លាំង រដូវក្តៅស្អុះស្អាប់ អាប់អួរ។ មិនត្រឹម​តែប៉ុណ្ណឹង មានគ្រោះ​ធម្មជាតិ​ញឹកញាប់​ដូច​ជា​រញ្ជួយ​ដី ស៊ូណាមិ បន្ទុះភ្នំភ្លើង។

ដោយសារតែការបរបាញ់មិនអាចធានាស្ថិរភាពជីវិត ដូច្នេះជនជាតិជប៉ុនបុរាណផ្តោតលើការអភិវឌ្ឍកសិកម្ម។ ជប៉ុន​ជា​ប្រទេសដែលមានវាលទំនាបតិច​តួច ក្រៅពីនេះ ព្រិលធ្លាក់ ឬទឹកជំនន់កើតឡើងញឹកញាប់ ហេតុ​នេះ​មនុស្ស​​ត្រូវ​រៀន​រស់​នៅជាសហគមន៍ ដើម្បីទប់ទល់​នឹង​ធម្មជាតិ។ តាមរយៈរបៀបរស់នៅបែបសហគមន៍នេះ បង្កើត​​បាន​​ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះបុគ្គលិកលក្ខណៈប្រជាជនជប៉ុន។

​ពេលរស់នៅជាមួយគ្នាអ្វី​ដែល​សំខាន់​បំផុតគឺ​ជៀស​វាង​បញ្ហា​មិត្តភក្ដិ ទោះបីចង់​ចង្អុលបង្ហាញ​កំហុសរបស់នរណាម្នាក់ មិនអាចនិយាយចំៗនោះទេ ព្រោះ​ខ្លាច​ប៉ះពាល់​ដល់មិត្តភាព ហើយក៏មិនអាចធ្វើឲ្យ​ខ្លួនលេចធ្លោក្នុងក្រុមពេកដែរ។ 

នៅពេលដែលសហគមន៍រស់នៅជាមួយគ្នា ដើម្បីជម្នះការលំបាកជាមួយគ្នា មានន័យថាត្រូវពឹងពាក់ និងជួយគ្នាទៅ​វិញ​ទៅ​មក ដូច្នេះខ្ញុំ​គិត​ថាសហគមន៍​នេះ​ត្រូវ​បានហ៊ុំព័ទ្ធដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស។

ទោះជាយ៉ាងណា ឥឡូវនេះមានការផ្លាស់ប្តូរជាច្រើន មូលហេតុ​មួយ​ផ្នែកដោយ​សារ​ដង់ស៊ីតេ​​ប្រជាជនច្រើន ​ប្រមូលផ្តុំ​នៅតាមទីក្រុង។ កាលរស់នៅស្រុកកំណើត ជាកន្លែងដែលអ្នកធំដឹងក្តី នៅជុំវិញខ្លួនមានមនុស្សជាច្រើនរួមទាំងក្រុម​គ្រួ​សារ​ស្គាល់អ្នក ដូច្នេះទោះចង់ធ្វើរឿងអាត្មានិយមក៏ត្រូវគិតមុខគិតក្រោយដែរ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលអ្នកមក​ដល់​ទីក្រុងធំ ជុំវិញសុទ្ធតែជាមនុស្សដែលមិនស្គាល់ គំនិត និងសកម្មភាពរបស់អ្នកក៏មិនដូចគ្នា។ មនុស្សជាច្រើនគិត​ថា “ខ្ញុំកំពុងប្រយុទ្ធតែម្នាក់ឯង” តាំងពីពេលនោះពួកគេក៏មានអារម្មណ៍មិនខ្វល់ពីអ្នកដទៃ ទន្ទឹមនឹងនេះមិនចង់​ឲ្យ​នរណាជ្រៀតជ្រែករឿងរបស់ខ្លួន និងផ្ទុយមកវិញ។

នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន ជារឿងធម្មតាទេពេល​ក្មេង​ធ្វើ​អ្វី​ខុសនឹងធ្វើឲ្យ​មនុស្សធំនៅជុំវិញខឹង។ យ៉ាងណាមិញ ដោយ​សារ​តែ​​ឪពុក​ម្តាយមិនចង់ឲ្យ​គេលូកដៃរឿងគ្រួសារ ការពារកូនពេក រហូតដល់វាយប្រហារអ្នកជុំវិញខ្លួនដែលកំពុង​មាន​បំណង​ល្អ ហើយអ្នកផ្សេងទៀតក៏មិនអាចធ្វើអ្វីបានដែរ។

ប្រសិនបើត្រូវគេចាត់ទុកជាអ្នកក្រៅ សុខចិត្តនៅស្ងៀមតាំងពីដំបូងល្អជាង។

កុមារដែលត្រូវបានចិញ្ចឹមតាមរបៀបបែបនេះនឹងពិបាកធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹម​ត្រូវនៅពេលពេញវ័យណាស់ ហើយអាចនឹងក្លាយជាបុគ្គលពេញវ័យដែលអាត្មានិយម។ ហើយក្មេងម្នាក់នោះក៏ចិញ្ចឹមកូន​របស់ខ្លួនតាមរបៀបដូចគ្នា។

វាលវដ្តសង្សារនេះកំពុងក្លាយជាបញ្ហានៅក្នុងសង្គមជប៉ុនបច្ចុប្បន្ន។

ទោះជាយ៉ាងណា ខ្ញុំគិតថា នៅតែមានប្រជាជនជប៉ុនជាច្រើនជួយអ្នកខ្វះខាត ហើយក៏មានអ្នកខ្លះចង់ជួយ ប៉ុន្តែ​ខ្លាច​ជាប់ពាក់ព័ន្ធ។ ហេតុ​នេះពួកគេមិនព្រងើយកន្តើយចំពោះស្ថានភាពនោះទេ មិនមែនជាប្រភេទមនុស្ស “សោះ​កក្រោះ” ដូចដែលមនុស្សជាច្រើនបានវាយតម្លៃទេ។

ហេតុដូច្នេះបើអ្នករស់នៅប្រទេសជប៉ុន ហើយជួបបញ្ហាលំបាក សូមសុំជំនួយអ្នកនៅជុំវិញខ្លួន ប្រាកដជាមានជន​ជាតិ​ជប៉ុ​ន​ចិត្តល្អជួយអ្នកជាមិនខាន។

ស្ថានភាពមិនយល់ចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកកាន់តែអាក្រក់ឡើងៗ ជា​ពិសេស​នៅ​ទីក្រុង​តូក្យូ និង​តំបន់​ជុំវិញ។ នៅក្នុង​​ពិភពលោកដែលយើងទាំងអស់គ្នាកំពុងប្រយុទ្ធនឹងជំងឺរាតត្បាត ប្រសិនបើមនុស្សល្អមិនក្រោកឈរ ប្រទេស​ជប៉ុន​នឹង​មិន​មាន​អនាគត​ភ្លឺ​ស្វាង​នោះទេ។

មិន​ត្រឹម​តែ​នៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ ខ្ញុំគិត​ថា​ស្ថានភាព​ស្រដៀងគ្នានេះនៅ​ទីក្រុង​ធំៗ​ជុំវិញ​ពិភពលោក។

នៅ​ទីក្រុង​ដែល​អ្នកកំពុង​រស់​នៅ តើអ្នករាល់គ្នាគេយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកដែរទេ?

Kengo Abe