របបអាហាររបស់សាមូរ៉ៃនៅសម័យសង្គ្រាម

នៅសម័យអេដូចាប់ពីឆ្នាំ ១៦០៣ ជាសម័យសន្តិភាព។ នៅពេលនោះយុគសម័យសាមូរ៉ៃត្រូវបញ្ចប់ ហើយស្ទើរតែមិនមាន​សង្គ្រាមកើតឡើងក្នុងប្រទេស។

ទោះជាយ៉ាងណា មុននឹងឈានដល់ដំណាក់កាលនោះ ជប៉ុនត្រូវឆ្លងកាត់សម័យ Sengoku (រដ្ឋសង្គ្រាម) ជាសម័យ​សង្គ្រាម​​​ឥត​​ឈប់​​ឈរ ដើម្បីដណ្តើមអំណាចគ្រប់គ្រងប្រទេស។

អំឡុងពេលនោះ សាមូរ៉ៃជាតួអង្គសំខាន់ តើអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ទេថា ពួកគេបរិភោគអ្វីក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃ?

សាមូរ៉ៃត្រូវមានរាងកាយមាំមួនដើម្បីប្រយុទ្ធ ដូច្នេះរបបអាហារ និងការហ្វឹកហាត់មានសារៈសំខាន់ណាស់។ ក្នុងអត្ថបទ​នេះ Japo នឹងនិយាយពីរបបអាហាររបស់សាមូរ៉ៃអំឡុងសម័យ Sengoku ។

Ichijuu Issai – របបអាហារសាមញ្ញរួមមានស៊ុបមួយចាន បន្លែមួយចាន

រូបភាព https://ja.wikipedia.org/wiki/一汁一菜#/media/ファイル:Jisaku_Kaiseki_Ryori_09.jpg

របបអាហារ Ichijuu Issai (ស៊ុបមួយចាន បន្លែមួយចាន) មិនត្រឹមតែជារបៀបបរិភោគរបស់សាមូរ៉ៃប៉ុណ្ណោះទេ ថែម​ទាំង​ជារបបអាហាររបស់ប្រជាជនក្នុងសម័យ Sengoku ផងដែរ។

សូមកត់សម្គាល់នេះមិនមែនជារបបអាហាររបស់អ្នកក្រនោះទេ Ichijuu Issai អនុវត្តយ៉ាងទូលំទូលាយចំពោះប្រជា​ជន​ទាំង​អស់។

ចំពោះអាហារនេះប្រជាជនជប៉ុនមិនប្រើអង្ករសនោះ​ទេ ប៉ុន្តែច្រើនប្រើអង្ករសំរូបដែលមិនទាន់កិនរួចបន្ថែមធញ្ញ​ជាតិ​មួយ​ចំនួន។ របៀបដាំបាយមានពីរយ៉ាង ទីមួយដូចរបៀបដាំបាយសព្វថ្ងៃ និងរបៀបមួយទៀតគឺចំហុយ។ ក្នុង​របប​អាហារ​នេះ ក្រៅពីបាយ និងស៊ុប Miso នៅមានម្ហូបបន្ថែមទៀត។ សម្រាប់គ្រួសារអ្នកមានពេលខ្លះមានសាច់​មាន់ និងត្រី ទោះជាយ៉ាងណា នៅតែចាត់ទុកជាអាហារសាមញ្ញ។

អាហារពីរពេលក្នុងមួយថ្ងៃ មិនហូបពេលយប់

ចំពោះរបបអាហារនេះសាមូរ៉ៃបរិភោគអាហារពីរពេលក្នុងមួយថ្ងៃនៅម៉ោង ៨ ព្រឹក និងម៉ោង ២ រសៀល។ តើការទទួលទានបែបនោះមិនធ្វើឲ្យពួកគេដួលសន្លប់ព្រោះតែឃ្លាន? តាមពិតទៅពួកគេទទួលទានច្រើន។ នៅពេលដែល​ទទួល​​ទាន​មនុស្សម្នាក់ហូបប្រាំចានជារឿងធម្មតា។

បើប្រៀប​នឹងអង្ករស នោះអង្ករសំរូបដែលសាមូរ៉ៃបរិភោគឆ្អែតបានយូរ និងមានសារធាតុចិញ្ចឹមខ្ពស់។ អង្ករសំរូបត្រូវគេចាត់ទុកជាអា​ហារ​ល្អ ត្រឹមតែអង្ករមានផ្ទុកសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ទៅហើយ។

សព្វថ្ងៃអ្នកដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសុខភាពក៏បញ្ចូលអង្ករសំរូបក្នុងរបបអាហាររបស់ពួកគេផងដែរ។

អាហារមុនពេលចេញប្រយុទ្ធ

JAPO បានណែនាំដល់អ្នករាល់គ្នាអាហារប្រចាំថ្ងៃរបស់សាមូរ៉ៃ ដូច្នេះតើនៅពេលចេញទៅប្រយុទ្ធយ៉ាងម៉េចវិញ? ​ពេល​ចេញប្រយុទ្ធនៅសមរភូមិ សាមូរ៉ៃនឹងទទួលទានអាហារពិសេសបន្ថែមទៀត។

សូមក្រឡេកមកមើលអាហាររបស់សាមូរ៉ៃមុនពេលពួកគេចេញទៅប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវ។

អាហាររបស់ Nobunaga Oda – សាមូរ៉ៃមួយរូបដែលបានបង្រួបបង្រួមប្រទេសជប៉ុន

រូបភាព https://tyanbara.org/business/sengoku-history/2017062625016/

Oda Nobunaga គឺជាសាមូរ៉ៃល្បីមួយរូបក្នុងសម័យ Sengoku ដែលជាអ្នកមានគុណសម្បត្តិបង្រួបបង្រួមប្រទេស​ជប៉ុន។

Nobunaga ចូលចិត្តបរិភោគអាហារប្រៃ។ នៅខាងឆ្វេងរូបភាពជាមើម Misozuke នេះជាជ្រក់ដែលមានរស​ជាតិ​​ប្រៃ។ ផ្នែកខាងស្តាំគឺ Miso អាំង ទឹកជ្រលក់នេះស្រូបលើបាយពិតជាឆ្ងាញ់ណាស់។

Hideyoshi Toyotomi –  សាមូរ៉ៃដែលបញ្ចប់សម័យ Sengoku

Hideyoshi Toyotomi ជាកូនប្រុសរបស់កសិករម្នាក់។ បន្ទាប់ពីបានក្លាយជាអ្នកបន្តរបស់ Nobunaga Oda ដោយមានការប្តេជ្ញាចិត្ត និងថាមពល គាត់បានបន្តបង្រួបបង្រួមប្រទេសជប៉ុន។

ម្ហូបដែលគាត់ចូលចិត្តជាងគេគឺត្រីមឹកធំអាំងជាមួយ Miso (មិនមែន Takoyaki នោះទេ) ។

សាច់ត្រីមឹកធំមាន Taurine ដែលជាសារធាតុជួយស្តារកម្លាំង និងផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ដល់ខួរក្បាល។ ក្រៅពីនេះគាត់​ក៏​ហូប​សាច់​ខ្លាផងដែរ។ នៅជប៉ុនមិនមានសាច់ខ្លាទេ ដូច្នេះគាត់ត្រូវនាំចូលសាច់ខ្លា។

ដោយសារហេតុផលសាសនាជនជាតិជប៉ុនពេលនោះបរិភោគសាច់មាន់ម្តងម្កាល ហើយមិនបរិភោគសត្វផ្សេងទៀត​​ទេ។ ដោយមានការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការបង្រួបបង្រួមប្រទេស លោក Hideyoshi Toyotomi ប្រើអំណាច​របស់ខ្លួនទិញសាច់ខ្លាដើម្បីបម្រើដល់ការប្រយុទ្ធ។

អាហារបន្ទាន់ក្នុងស្ថានភាពអាសន្ន

ម្ហូបនេះមានឈ្មោះថា Imogaranawa (Imo មានន័យថាខ្សែ) មើលទៅមិនដូចអាហារទាល់តែសោះមែនទេ?

ដើម្បីធ្វើ Imogaranawa គេស្ងោរមែកត្រាវជាមួយនឹង Miso ស្រា Sake និងត្រីធូណាហាន់រួចហាលស្ងួត។

ដូចជាឈ្មោះមុខម្ហូបនេះត្រូវគេប្រើជាមធ្យោបាយអូសបន្លាយពេលវេលា ជាអាហារជំនួយពេលស្បៀងអស់។

នៅពេលដាក់ក្នុងទឹកក្តៅយើងនឹងបាន Miso មួយចានភ្លាមៗ។

គ្រាន់តែម្ហូបនេះទទួលទានឆ្ងាញ់ណាស់ទៅហើយ វាមានរសជាតិដូចស៊ុប Miso ។

នំហូបពេលឃ្លាន Hyorogan

នំនេះស្រដៀងឃុកឃីដែលត្រូវគេធ្វើដោយលាយអង្ករ ម្សៅ shiratama-ko ស្រូវសាឡី ម្សៅសណ្តែក គ្រាប់ល្ង និងស្រា sake ធ្វើជារាងមូលចំហុយរួចហាលថ្ងៃ។

ទទួលទាននំ ២-៣ ដងក្នុងមួយថ្ងៃជួយឲ្យ​បាត់ឃ្លាន និងអស់កម្លាំង។ នំស្ងួតដូច្នេះអាចយកតាមខ្លួនបានគ្រប់​ទី​កន្លែង។ នំនេះមើល​ទៅ​ល្អ​ជាង Imogaranawa ខាងលើ។

ក្រៅពីនេះមាននំស្រដៀងគ្នាមួយឈ្មោះ Misodama ។

ម្ហូបនេះត្រូវបានគេធ្វើឡើងដោយអាំង Miso ទៅជារាងមូល ម្ហូបនេះអាចធ្វើជាស៊ុប Miso ឬហូបទទេសុទ្ធតែឆ្ងាញ់​។

ទាំងនេះជាអាហារសាមញ្ញារបស់សាមូរ៉ៃ អ្នកដែលតែងតែប្រឈមនឹងការប្រយុទ្ធ។ ចូលដល់សម័យអេដូដែលជាសម័យ​​សន្តិភាព ជន​ជាតិ​ជប៉ុនបានបង្កើតវប្បធម៌ម្ហូបឆ្ងាញ់ដូចជាស៊ូស៊ី និងសូបា។ ការរួមបញ្ចូលរបបអាហារថ្មីនាំ​មក​នូវ​ជំងឺផ្សេងៗជាច្រើន ដូច្នេះឥឡូវនេះមនុស្សចាប់ផ្តើមត្រលប់ទៅរបបអាហារសាមញ្ញកាលពីមុនវិញ។

តើអ្នកកត់សម្គាល់ទេថា ក្នុងរបបអាហាររបស់ប្រជាជនជប៉ុនតែងប្រើ Miso ? Miso គឺជាអាថ៌កំបាំងសុខភាពដ៏សំបូរ​បែប​របស់ជនជាតិជប៉ុន។

Kengo Abe