ជប៉ុនជាប្រទេស “ស្វ័យប្រវត្តិ” ប៉ុន្តែអាថ៌កំបាំងពិតប្រាកដស្ថិត​លើ​សិប្បករដែលធ្វើដោយដៃ

ខ្ញុំគិតថា មនុស្សភាគច្រើនធ្លាប់ភ្លក់ស្នាដៃធ្វើម្ហូបរបស់មេចុងភៅកំពូលនៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានស៊ូស៊ីជប៉ុន ក៏ដូចជាមើលស្នាដៃរបស់ជាងឈើ ជាងសិប្បកម្ម ឬអ្នកចម្អិន Soba ជាដើម សុទ្ធតែមានជំនាញខ្ពស់។ មិនត្រឹមតែមនុស្ស​ចាស់​ទើបមានបទពិសោធន៍ប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែសិប្បករ អ្នកចម្អិនម្ហូបវ័យក្មេងក៏ច្រើនណាស់ដែរ។ ទោះជា​យ៉ាង​ណា ដើម្បី​ឈាន​ដល់​កម្រិត​ជំនាញមិនមែនមកពីទេពកោសល្យពីកំណើតទេ ប៉ុន្តែ​ត្រូវចំណាយពេលហ្វឹកហាត់​រយៈ​ពេល​យូរ។​

រូបភាព https://www.hatalike.jp/more/article/197/

មិនមែនអោយតែចូលធ្វើការក្នុងភោជនីយដ្ឋានស៊ូស៊ីសុទ្ធតែក្លាយជាចុងភៅនោះទេ មនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវចាប់ផ្តើម​ពី​ការ​ងារ​ជូត​សម្អាត​សិន។ អំឡុងពេល ២ ឆ្នាំ អ្នកខ្លះត្រូវសម្អាតយូរជាងនេះ។ ជំហានបន្ទាប់ត្រូវរៀនចម្អិនបាយ និង​ឆុង​តែ ប៉ុន្តែក្នុងកំឡុងពេលនេះអ្នកមិនអាចដាំបាយទឹកខ្មះ ឬប៉ះត្រីឡើយ។ តាមបទពិសោធរបស់មនុស្សជាច្រើនចាប់ពីពេលដែលអ្នកត្រូវបានទទួលអោយចូលធ្វើការក្នុងភោជនីយដ្ឋានត្រូវចំណាយពេលពី ៥ ទៅ ១០ ឆ្នាំទើប​អាច​ធ្វើស៊ូស៊ី។ ជាការពិតណាស់ ភោជនីយដ្ឋានមួយចំនួនជ្រើស​រើស​មេចុងភៅពីសាលាបណ្តុះបណ្តាលជំនាញ និងអនុញ្ញាតអោយបុគ្គលិកថ្មីធ្វើស៊ូស៊ី ចំណែកមេចុងភៅនៅក្នុងភោជនីយដ្ឋានលំដាប់ខ្ពស់បន្តហ្វឹកហាត់ដើម្បីបង្កើនជំនាញរបស់ពួកគេជានិច្ច។

នៅហាង Bar មួយក្នុងតំបន់ Ginza ម្ចាស់ហាងឈ្មោះ Kishi ល្បី ព្រោះត្រូវគេចាត់ទុកដូចជា Bartender ពូកែបំផុត​លើពិភពលោកក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៦ ។ ហាងមានទំហំតូច មានតែកន្លែងលាយភេសជ្ជៈ និងកន្លែងសម្រាប់អង្គុយ ៣ កន្លែង​​ប៉ុណ្ណោះ។ នៅទីនេះមានបុគ្គលិកជា Bartender ពី ៥ ទៅ ៦ នាក់ដែលទទួលការបណ្តុះបណ្តាលត្រឹមត្រូវ។ ចំណែក​​ការ​ងារ​ដំបូង​របស់​ពួកគេនៅបារគឺខាត់កែវ បន្ទាប់ពីរយៈពេល ២ ឆ្នាំពួកគេអាចប៉ះទឹកកក​ ដែលធ្វើឲ្យ​ទឹក​​កក​​មាន​​រាង​​ស្អាត។

ជារៀងរាល់ថ្ងៃ បុគ្គលិកមកដល់ហាងដើម្បីហ្វឹកហាត់បន្ទាប់ពីរយៈពេល ៥-៦ ឆ្នាំអាចក្រឡុក Cocktail បាន។

នៅប្រទេសជប៉ុនដំណាក់កាលបណ្តុះបណ្តាល និងជ្រើសរើសបុគ្គលិកចំណាយពេលច្រើន។ អ្នកប្រហែលជាគិតថាគ្មាន​​ន័យ ប៉ុន្តែ​នេះ​ជាវិធីរក្សាអ្វីដែលគេហៅថា “គុណភាពរបស់ជប៉ុន” ។

តើអ្នកគិតថា ភ្ញៀវដែលចូលបារគ្រាន់តែដើម្បីផឹកស្រាឬ? ប្រសិនបើដូច្នេះគ្រាន់តែត្រូវការម៉ាស៊ីនឆុងដោយស្វ័យ​ប្រវត្តិជាការស្រេច។ ភ្ញៀវដែលមកដល់ទីនេះចង់ជជែកលេងជាមួយ Bartender ដូច្នេះអ្វីដែលបុគ្គលិកនៅទីនេះរៀន​​​មិន​​​ត្រឹមតែជំនាញលាយភេសជ្ជៈប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបង្កើតបរិយាកាសប្លែកក្នុងហាងបារផងដែរ។

អំឡុងពេលហាត់ខាត់កែវ និងច្នៃរូបរាងទឹកកក បុគ្គលិកបានស្តាប់ការសន្ទនារវាង Sempai និងភ្ញៀវ ហើយទទួល​យក​បរិយា​កាស​​នេះក្នុងខ្លួនពួកគេ។ ត្រូវចំណាយពេលយូរទទួលយកអារម្មណ៍ដើម្បីក្លាយជាអ្នកជំនាញ​ម្នាក់។

ប្រសិនបើនិយាយអំពីវិស័យផលិតកាមេរ៉ាម៉ាកជប៉ុនដូចជា Canon និង Nikon ល្បីទូទាំងពិភពលោក។ ហេតុផលស្ថិតលើកញ្ចក់ដែលមានសមត្ថភាពខ្ពស់ ប៉ុន្តែអាថ៌កំបាំងមិនស្ថិតលើម៉ាស៊ីនទេ ប៉ុន្តែផ្អែកលើស្នាដៃរបស់សិប្បករ។

នៅក្នុងការផលិតកប៉ាល់អ្វីដែលប្រជាជនជប៉ុនមានមោទនភាពជាបច្ចេកទេសនៃការផលិតស្លាបចក្រកប៉ាល់ (propeller) ។ ដោយផ្អែកលើបច្ចេកទេសនេះពេលកប៉ាល់ធ្វើដំណើរលើទឹកមិនបង្កអោយសម្លេងរំខាន។ ប្រសិនបើប្រើបច្ចេកទេសនេះជាមួយនាវាមុជទឹកមិនងាយរកឃើញទីតាំងនោះទេ ដូច្នេះនាវាមុជទឹករបស់ជប៉ុនត្រូវគេហាមឃាត់​មិន​​ឲ្យនាំ​ចេញ​ក្នុង​រយៈ​ពេល​យូរ ព្រោះតែបច្ចេកទេសរបស់ម៉ាសុីនត្រូវបានធ្វើដោយដៃ។

ជប៉ុនជាប្រទេស “ធ្វើដោយស្វ័យប្រវត្តិ” គ្រប់យ៉ាង ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ បែរជាជម្រុញពង្រីកសមត្ថភាពរបស់សិប្បករ។

ជនជាតិជប៉ុនមានពាក្យថា 習うより、慣れろ (ប្រសើរជាងរៀនគឺជាទម្លាប់) ។ បើគ្មានការបណ្តុះបណ្តាលហើយមិនចំណាយពេលប្រឹងប្រែងនឹងគ្មានអ្នកជំនាញឡើយ។

សមិទ្ធិផលទាំងអស់បានមកពីឆន្ទៈខឹតខំប្រឹងប្រែង សមត្ថភាពត្រូវចំណាយពេលបណ្តុះបណ្តាល។

Kengo Abe