ជីវិត និងម្ហូបបួស​របស់​ប្រជាជន​ជប៉ុន តើ​អ្នក​ដឹង​ទេ​ថា​គោល​​បំណង​​ពិត​​នៃ​​ម្ហូប​​បួស​​ជា​​អ្វី?

តើអ្នកធ្លាប់ទទួលទានម្ហូបបួសដែរទេ? មុខ​ម្ហូប​ទាំង​នោះ​មិន​អាច​ចម្អិន​ពី​សាច់​បាន​ទេ។

រូបភាព https://intojapanwaraku.com/travel/58775/

រូបភាព http://waqoo-shitadera.com/experience/shojinryori.html

ម្ហូបបួសមើលទៅទាក់ទាញភ្នែក មានជីវជាតិគ្រប់គ្រាន់ និងល្អចំពោះសុខភាព។ ប៉ុន្តែតើអ្នកដឹងទេថាគោល​បំណង​ពិត​នៃ​ម្ហូប​បួស​ជាអ្វី?

មនុស្សភាគច្រើនគ្រាន់តែគិតថា ម្ហូបបួសមិនរាប់បញ្ចូលសាច់ ជាការពិតណាស់ ប៉ុន្តែតើអ្នកដឹងទេ ហេតុអ្វីបានជាព្រះ​សង្ឃ​មិន​បរិភោគ​សាច់​? ការតមអាហារដូចជាបន្សុទ្ធរាងកាយ និងចិត្តគំនិត។

នៅក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាជប៉ុន ជាពិសេសនិកាយផ្តោតសំខាន់លើការធ្វើសមាធិ “បទពិសោធ” សំខាន់ជាងពាក្យសម្តី​ដែលបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់តាម​រយៈ​ម្ហូប។ ដូច្នេះមិនសំដៅលើការទទួលទានម្ហូបបួសនោះទេ ប៉ុន្តែសំដៅលើបទពិសោធ​នៃ​ការ​ចម្អិន​ម្ហូប។

អត្ថន័យពិតនៃម្ហូបបួសយោងទៅតាមពុទ្ធសាសនាជប៉ុនស្ថិតនៅលើចិត្តគំនិត។

喜心 (ភាពរីករាយ – Kishin)

ការចម្អិនដោយអំណរ ការទទួលទានជាផ្នែកមួយនៃធម្មជាតិរបស់មនុស្ស អាហារឆ្ងាញ់នាំមកនូវភាពរីករាយ ដូច្នេះដើម្បីចម្អិនម្ហូបឆ្ងាញ់ៗ ត្រូវបញ្ចូលនូវភាពរីករាយរបស់អ្នកចម្អិន។

ក្រៅពីនេះពេលយើងបរិភោគដូចជាកំពុងទទួលទានជីវិតមួយចូលរាងកាយ ហេតុនេះបានជាពេលបរិភោគជន​ជាតិ​ជប៉ុន​តែង​តែ​និយាយ​ថា “Itadakimasu” មានន័យថា “សុំទទួលយក” បង្ហាញអំពីការដឹងគុណចំពោះជីវិតនោះ។​

មិនត្រឹមតែពេលបរិភោគប៉ុណ្ណោះទេ រួមទាំងទាំងពេលធ្វើម្ហូបក៏គួរយល់ដូច្នោះដែរ កុំខ្ជះខ្ជាយគ្រឿងផ្សំហើយខំប្រឹងចម្អិន​អោយ​ឆ្ងាញ់។

老心 (ទឹកចិត្តឪពុកម្តាយ– Roushin)

ដូចជាទឹកចិត្តរបស់ឪពុកម្តាយសម្រាប់កូនៗ។

គេតែងនិយាយថា គ្មានឪពុកម្តាយណាដែលមិនស្រលាញ់កូននោះទេ សូម្បីតែ “សត្វខ្លាក៏មិនស៊ីកូនឯង” ក្នុងនាមជាឪពុក​ម្តាយ​ត្រូវ​ស្រឡាញ់ និងការពារកូនៗរបស់ពួកគេ។

ដូច្នេះហើយការចម្អិមម្ហូបបួសដូចជាធ្វើម្ហូបសម្រាប់កូនៗរបស់ខ្លួន ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យ​មាន​រស​ជាតិ​ឆ្ងាញ់ និងមាន​ជីវ​ជាតិ។

大心 (ទឹកចិត្តមហិមា – Daishin)

អត្តន័យសំដៅទៅលើទឹកចិត្តធំធេងគ្មានដែនកំណត់។

នៅពេលដែលចម្អិនអាហារ ប្រសិនបើកង្វល់ប្រចាំថ្ងៃរំខានការចម្អិនម្ហូបប្រាកដជាមិនឆ្ងាញ់។ ដូច្នេះការចម្អិនអាហារក៏ត្រូវតែផ្តោតលើអារម្មណ៍ផងដែរ។

ហេតុដូច្នេះការចម្អិនម្ហូបបួសមានការពិបាកមិនត្រឹមតែត្រូវការបច្ចេកទេសជំនាញប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងត្រូវផ្តោតអារម្មណ៍ទៀត។

ជាក់ស្តែងម្ហូបបួសមិនត្រឹមតែជាមុខម្ហូបឆ្ងាញ់ និងមានជីវជាតិប៉ុណ្ណោះទេ ហើយមិនចម្អិនចេញពីសាច់សត្វទៀត។

នៅ​ពេល​និយាយ​អំពីម្ហូបបួសតៅហ៊ូគឺជាម្ហូបចម្បង។

រូបភាព https://chefgohan.gnavi.co.jp/detail/4368

លាងសម្អាតដោយប្រុងប្រយ័ត្នបន្ទាប់មកទុកឲ្យ​រលាយក្នុងទឹក។ អ្នកត្រូវកូរជាបន្តបន្ទាប់រួចបន្ថយភ្លើងរយៈពេលប្រហែល ៥០ នាទី។ ប្រសិនបើដាក់ភ្លើងខ្លាំង ឬមិនកូរវានឹងខ្លោច ដូច្នេះនៅជប៉ុនការចម្អិនម្ហូបបួសសម្រាប់មនុស្សដែលផ្តោតអារម្មណ៍ រក្សាចិត្តគំនិតទៀងត្រង់ចម្អិនម្ហូបដូចជាការបួសដែរ។

មានប្រាសាទមួយឈ្មោះថា Geishinji ស្ថិតនៅទីក្រុង Otsu ខេត្ត Shiga (ប្រាសាទនេះសម្រាប់អ្នកបួសជានារី) ។  ព្រះ​ចៅ​អធិការ​ស្រី Murase គាត់ទទួលគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍នៅអាយុ ៣៩ ឆ្នាំហើយពិការពាក់កណ្តាលខ្លួនខាងស្តាំ។ ដើម្បីធ្វើអោយចិត្តស្ងប់ស្ងាត់ប្រឈមនឹងអ្វីគ្រប់យ៉ាងគាត់សម្រេចចិត្តចម្អិនម្ហូបបួសហើយបរិភោគម្ហូបបួស។ គាត់​បន្តការងាររហូតដល់ទទួលមរណភាពនៅអាយុ ៩០ ឆ្នាំ។ នៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិតគាត់បានផ្តល់បទសម្ភាសន៍ដូចតទៅ៖

“ថ្មីៗនេះរាងកាយរបស់ខ្ញុំហាក់ដូចជាហត់នឿយ ខ្ញុំចំណាយពេលធ្វើការងារជាច្រើន។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃខ្ញុំតែងតែព្យាយាម​ក្រោក​ពី​ម៉ោង ១ ព្រឹក” ។

គាត់ចាត់ទុកការធ្វើសមាធិជាផ្នែកសំខាន់មួយនៃជីវិត។

យើងត្រូវរស់នៅសម្របខ្លួនតាមធម្មជាតិទទួលយកជីវិតនេះជាជាងការត្អូញត្អែរ។ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថាពេលណាយើងត្រូវចាកចេញ ដូច្នេះចូររស់នៅក្នុងជីវិតដែលល្អបំផុតរបស់អ្នក។

មនុស្សគ្រប់គ្នាចង់បានសេចក្តីអំណរប៉ុន្តែសេចក្តីអំណរ និងទុក្ខព្រួយតែងតែដើរទន្ទឹមគ្នា។ អ្នកត្រូវធ្វើអោយមានតុល្យភាព​ដើម្បី​អោយ​ជីវិត​មានសេចក្តីសុខ។

Kengo Abe​