ការសម្រាលកូនរបស់ស្ត្រីជនជាតិជប៉ុននៅសម័យ Jomon រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន

ការសម្រាលកូនគឺជារឿងអព្ភូតហេតុនៅក្នុងជីវិត។

មនុស្សជាច្រើនយល់ថាការផ្លាស់ប្រែឆ្អឹងត្រគាកដើម្បីអោយមនុស្សដើរទៅមកអាចប៉ះពាល់ដល់ការបន្តពូជ។ ដើម្បីកាត់​បន្ថយ​ការ​ឈឺចាប់របស់ម្តាយក្នុងពេលសម្រាលកូនគេច្រើនចាក់ថ្នាំស្ពឹក។ ទោះជាយ៉ាងណាប្រជាជនជប៉ុនលើក​ទឹក​ចិត្តអោយសម្រាល​កូន​ដោយ​ធម្មជាតិ​មិនប្រើថ្នាំស្ពឹកឬប្រើកម្រិតទាបបំផុតព្រោះការប្រើថ្នាំស្ពឹកខុសនឹង​ប៉ះ​ពាល់​ទាំង​ម្តាយ និងទារក។

បច្ចុប្បន្ននេះជាមួយនឹងការវិវត្តផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តមានវិធីសាស្រ្តកាត់បន្ថយការឈឺចាប់សម្រាប់ម្តាយជាច្រើន អត្រាកំណើត​មាន​សុវត្ថិភាព​ក៏​មាន​ការ​កើន​ឡើង​ដែរ ប៉ុន្តែអ្នកម្តាយកាលពីសម័យមុនមិនសំណាងដូចសព្វថ្ងៃទេ។

រូបភាព https://intojapanwaraku.com/culture/104217/

តើស្ត្រីជនជាតិជប៉ុនសម័យបុរាណសម្រាលកូនដូចម្តេច? យើងនឹងស្វែងយល់អំពីការតស៊ូរបស់អ្នកម្តាយឆ្លងទន្លេកាល​ពី​សម័យ​មុន។

បំណងប្រាថ្នារូបសំណាកដីឥដ្ឋ

ក្នុងកំឡុងរយៈពេលពី ១៦,០០០ ឆ្នាំមុនដល់ ៣,០០០ ឆ្នាំមុនមានយុគសម័យមួយនៅជប៉ុនដែលគេហៅថាយុគសម័យ Jomon ។ នៅពេលនោះមនុស្សដឹងពីរបៀបធ្វើវត្ថុពីដីឥដ្ឋគេធ្វើរូបដូចសំណាកក្នុងរូបភាព។ រូបសំណាកមួយ​ចំនួន​ធ្វើ​តាម​រូប​ស្ត្រី​មាន​ផ្ទៃពោះឬប្រដាប់បន្តពូជស្ត្រីដែលមានអត្ថន័យជូនពរអោយម្តាយកូនសុវត្ថិភាព។

កាលពីមុនស្រ្តីកើតកូនចំនួនពី ៤ ទៅ ៥ នាក់បើប្រៀបទៅនឹងប្រទេសជប៉ុនសព្វថ្ងៃចំនួននេះច្រើនជាងប៉ុន្តែទោះបីជាចំនួនប្រជាជនច្រើនក៏មានតែ ២៦០,០០០ នាក់ប៉ុណ្ណោះព្រោះក្មេងៗជាច្រើនស្លាប់ពេលពួកគេកើតឬស្លាប់​តាំង​ពី​ក្មេង។ ស្ត្រីសម័យបុរាណមិនជឿទុកចិត្តទៅលើថ្នាំដូចសព្វថ្ងៃទេវិធីតែមួយគត់គឺបួងសួង។

ការសម្រាលកូននៅសម័យ Heian

នៅសម័យ Heian ប្រហែលជា ១៣០០ ឆ្នាំមុនជាពេលវេលាដែលគម្លាតរវាងអ្នកមាន និងអ្នកក្រមានច្រើន។ នៅគ្រា​​នោះ​គេ​គិត​ថា​ការ​សម្រាលកូនជារឿងកខ្វក់ដែលផ្ទុយពីសព្វថ្ងៃនេះ។ 

រូបភាព https://ameblo.jp/daxhanami/entry-12074499032.html

ដើម្បីជៀសពីភាពកខ្វក់ស្ត្រីដែលសម្រាលកូនត្រូវតែស្លៀកសម្លៀកបំពាក់ពណ៌សហើយត្រូវនៅក្នុងបន្ទប់ពណ៌ស។ មាន​ការកំណត់ត្រាសម័យនោះនិយាយថា “ទោះបីបួងសួងយ៉ាងណាក៏បិសាចមិនលើកលែងអោយដែរ” ។ ប្រហែលជា​ការឈឺចាប់ពេលសម្រាលកូនត្រូវគេជឿថាបណ្តាលមកពីបិសាច។ ក្រៅពីនេះពេលសម្រាលកូនស្ត្រីនៅសម័យ Heian តែងតែអង្គុយកុំអោយភាពកខ្វក់ប្រឡាក់ក្បាលប៉ុន្តែរបៀបនេះពិតជាមិនត្រឹមត្រូវទេ។

កាន់ខ្សែពួរអោយតឹងកំឡុងពេលសម្រាលកូនក្នុងសម័យអេដូ

រូបភាព https://mystery.powf.net/asq5txvmps8/

នៅចុងសម័យរបស់សាម៉ូរៃមានវត្តមានរបស់ឆ្មប (sanba) ហើយ ប៉ុន្តែជំនឿលើភាពកខ្វក់មិនផ្លាស់ប្តូរទេ ស្ត្រីនៅ​តែ​សម្រាល​កូន​អង្គុយ ហើយកាន់ខ្សែពួរព្យួរពីលើពិដានផ្ទះដើម្បីទ្រាំការឈឺចាប់។ ជនបរទេសជាច្រើនទៅប្រទេស​ជប៉ុន​ក្នុង​អំឡុង​ពេល​នោះមានការភ្ញាក់ផ្អើលពេលដែលឃើញស្ត្រីជប៉ុនមិនស្រែកពេលសម្រាលកូន។

ដើម្បីអោយកាន់តែច្បាស់សូមមើលវីដេអូខាងក្រោម។

ការវះកាត់សម្រាលកូន

នៅឆ្នាំ ១៨៥២ ការវះកាត់សម្រាលកូនត្រូវបានអនុវត្តនៅប្រទេសជប៉ុន។ នៅពាក់កណ្តាលនៃសម័យអេដូវិធីនេះត្រូវបានអនុវត្តពេលម្តាយឈឺរយៈពេល ៣ ថ្ងៃហើយទារកនៅតែមិនអាចចេញព្រោះខ្លាចទារកស្លាប់ក្នុងផ្ទៃម្តាយ។ ប៉ុន្តែ​ការ​វះ​កាត់​ដោយមិនប្រើថ្នាំស្ពឹកដូច្នេះការឈឺចាប់ពិតជាខ្លាំងណាស់។

សម្រាលកូននៅផ្ទះ

នៅចុងសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទី ២ ស្ត្រីភាគច្រើនសម្រាលកូននៅផ្ទះ។ សព្វថ្ងៃនេះមនុស្សជាច្រើនជ្រើសទៅមន្ទីរពេទ្យ​ដើម្បី​សុវត្ថិភាព។ ប៉ុន្តែកាលពីមុនឆ្មបទៅផ្ទះរបស់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះដើម្បីជួយសម្រាលកូន។ រហូតដល់ឆ្នាំ ១៩៧៣ ការ​វះកាត់​នៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យចាប់ផ្តើមពេញនិយមដូច្នេះអាជីពឆ្មបក៏បាត់ទៅបន្តិចម្តងៗ។

ពិតជាសំណាងផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្តមានការរីកចម្រើន សុវត្ថិភាពក្នុងការសម្រាលកូនក៏មានការកើនឡើងតែការសម្រាល​​កូន​​របស់​​ស្រ្តី​បែរ​ជាថយចុះ។

ការឈឺចាប់ក្នុងពេលសម្រាលប្រៀបដូចជាបាក់ឆ្អឹងចំនួន ២០ ក្នុងពេលតែមួយជាការឈឺចាប់ដែលបុរសមិនអាចយល់​ឡើយ។ ដូច្នេះ​ត្រូវ​គោរព​ស្រលាញ់​ស្ត្រី​ដែលរឹងមាំស៊ូទ្រាំទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តពពោះកូនក្នុងផ្ទៃ។

Kengo Abe