នំ Takoyaki និងរឿងរ៉ាវនិយាយ​ពី​អ្នក​នេសាទ​ដែល​បាន​បង្កើត​អព្ភូត​ហេតុ​នៅ​តំបន់​​វាល​​ខ្សាច់​​អាហ្វ្រិក

នំ Takoyaki និងរឿងរ៉ាវនិយាយពីអ្នកនេសាទដែលបានបង្កើតអព្ភូតហេតុនៅតំបន់​វាល​ខ្សាច់​អាហ្វ្រិក។

ជប៉ុនត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាប្រទេសដែលតែងតែ​ផ្តល់​ជំនួយ​ដល់​សកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងប្រទេស​ជា​ច្រើន​នៅ​ជុំវិញ​ពិភព​លោក។

លើកនេះ យើងនឹងនិយាយអំពីប្រទេស Mauritania នៅអាហ្វ្រិក និងជំនួយរបស់ប្រជាជនជប៉ុននៅ​តំបន់​ដែល​មាន​ដី​ស្ងួត។

ប្រទេស Mauritania មានទីតាំងស្ថិតនៅភាគពាយ័ព្យនៃទ្វីបអាហ្វ្រិក ​ហើយជាប្រទេសដែលផ្សារភ្ជាប់​នឹង​ទិដ្ឋភាព​វាល​ខ្សាច់។

ប្រាក់ចំណូលជាមធ្យមប្រចាំខែរបស់ប្រជាជននៅទីនេះប្រហែល ៥០ ដុល្លារអាមេរិកប៉ុណ្ណោះ។ នេះជា​តំបន់​ដែល​ក្រី​ក្រ​ខ្វះ​ខាត​យ៉ាង​ខ្លាំង។

មិនមែនមិនមានសមុទ្រនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារតែទឹកដីភាគច្រើនជាវាលខ្សាច់ ដូច្នេះហើយ ជាទូទៅ​គេ​ជឿ​ថា ប្រសិនបើចង់ជួយប្រទេសនេះត្រូវ​ដាំ​ដើម​ឈើ​នៅ​លើ​វាល​ខ្សាច់។

ទោះជាយ៉ាងណា បុគ្គលដែលជប៉ុនបានបញ្ជូនទៅកាន់កន្លែងនេះដើម្បីផ្តល់ជំនួយគឺជាអ្នកនេសាទ​ម្នាក់ លោក Nakamura Masaaki ។

នៅពេលដែលឃើញវត្តមានរបស់លោក Nakamura អ្នកស្រុកទទួលស្វាគមន៍លោកដោយការសើចចំអក។ ដោយគិតថា អ្នកនេសាទម្នាក់អាច​ធ្វើ​អ្វី​បាន​នៅ​លើ​វាល​ខ្សាច់ ពួក​គេ​បាន​ចំអក​ឲ្យលោក ដោយ​និយាយ​ថា៖

– “នៅប្រទេសនេះគ្មាននរណាទិញត្រីនោះទេ!”

ដោយមិនព្រមចុះចាញ់ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ លោក Nakamura តែងតែគិតមិនឈប់ថា ខ្លួនគួរ​តែ​ធ្វើ​អ្វី​នៅ​លើ​ទឹក​ដី​នេះ។

ហើយនៅថ្ងៃមួយ លោកប្រទះឃើញថាសំបកកង់ឡានចាស់រសាត់ចូលឆ្នេរសមុទ្រ។ នៅពេលដែលក្រឡេកមើលខាងក្នុង លោកមានការភ្ញាក់ផ្អើលពេលឃើញមឹកធំមួយក្បាលកំពុងលាក់ខ្លួន។ នោះ​គឺ​ជា​ត្រីមឹកធំ Madako ជា​ប្រភេទ​មឹក​ដែល​ពេញនិយម​បំផុតនៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន។

លោក Nakamura បានពន្យល់ដល់អ្នកស្រុកថា នេះជាប្រភេទសត្វសមុទ្រ ដែល​ប្រសិន​បើ​ចាប់បាន​គឺ​អាច​រក​បាន​ប្រាក់។

ផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងក្រសែភ្នែករបស់អ្នកស្រុក នេះជាប្រភេទសត្វដែលមានលក្ខណៈចម្លែកបន្តិច ហើយ​មាន​រូប​រាង​គួរ​​ឲ្យ​​ខ្លាច។

ប៉ុន្តែ បើទោះបីជាមានការសង្ស័យក៏ដោយ នៅទីបំផុត ពួកគេនៅតែសម្រេចចិត្តសហការ។

ក្រោមការណែនាំរបស់លោក Nakamura ពួកគេបានប្រមូលពាង ក្រឡចាស់ៗនៅក្នុងភូមិ បន្ទាប់​មក​ទម្លាក់​ចូល​សមុទ្រ ហើយ​រង់​ចាំ​មួយ​ថ្ងៃ។

លទ្ធផលពាងស្ទើរតែទាំងអស់សុទ្ធតែមានមឹក ដូច្នេះប្រមូលផលបានយ៉ាងច្រើន។

នៅពេលដែលបែងចែកប្រាក់ដែលរកបាននៅថ្ងៃនោះ មនុស្សម្នាក់ៗទទួលបានប្រហែល ២០០ ដុល្លារអាមេរិក។ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងប្រាក់ចំណូលពីមុនត្រឹមរយៈពេលមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ ពួកគេរកបានប្រាក់ចំណូលស្មើនឹងបួនខែ។

បន្ទាប់ពីទទួលបានជោគជ័យ ចំនួនមនុស្សចូលរួមនេសាទមឹកកើនឡើងយ៉ាងច្រើន។

ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក ការនេសាទត្រីមឹកបានក្លាយជាឧស្សាហកម្មដ៏សំខាន់មួយនៅក្នុងប្រទេសនេះ។

សម្រាប់អ្នកស្រុក មឹកធ្លាប់ត្រូវបានគេចាត់ទុកជាប្រភេទសត្វដែលគួរឲ្យខ្លាច គ្មានតម្លៃ។ ប៉ុន្តែនៅ​ប្រទេស​ជប៉ុន នេះ​ជា​ប្រភេទ​អាហារ​សមុទ្រ​ដែល​ពេញ​និយម​យ៉ាង​ខ្លាំង។

ជនជាតិជប៉ុនចូលចិត្តជាពិសេសមុខម្ហូបដែលធ្វើពីមឹក។ ក្នុងចំណោមនោះមានដូចជានំ takoyaki (មឹក​អាំង​បែប​ជប៉ុន) ។

សព្វថ្ងៃនេះ ទោះបីជាកន្លែងខ្លះប្រើមឹកសម្រាប់ជំនួស ប៉ុន្តែតាមពិតទៅ ដំបូងនំ takoyaki ត្រូវបាន​ធ្វើ​​ពី​​ប្រភេទ​​ត្រីមឹកធំ Madako ។

ប្រហែលជា ៧០% បរិមាណមឹកនៅប្រទេសជប៉ុនត្រូវបាននាំចូល ហើយពាក់កណ្តាលក្នុងចំណោមនោះ​មក​ពី​ប្រទេស Mauritania ។

ប្រហែលជានំ takoyaki ដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់នេះត្រូវបានបង្កើតឡើង និងបន្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដោយ​ផ្អែក​លើ​ត្រីមឹកធំ​ដែល​ផ្គត់​ផ្គង់​ដោយ​ប្រទេស Mauritania ។

វិធីសាស្រ្តផ្តល់ជំនួយរបស់ជប៉ុនមិនមែន​ជា​ការបរិច្ចាគរបស់របរមានតម្លៃនោះទេ ប៉ុន្តែបង្កើតលក្ខខណ្ឌ​សម្រាប់​ប្រជាជន​មាន​លទ្ធភាព​ចិញ្ចឹម​ខ្លួន​ឯង។

ប្រជាជន​នៅ​ប្រទេស Mauritania រកបានការងារធ្វើ និង​រក​ប្រាក់​ចំណូល។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ប្រជា​ជន​ជប៉ុន​អាច​រីក​រាយ​ជា​មួយ​នឹង​នំ takoyaki ដ៏​​ឈ្ងុយ​ឆ្ងាញ់​​ក្នុង​​តម្លៃ​​សមរម្យ។

ជាប្រភេទជំនួយដែលភាគីទាំងពីរសុទ្ធតែពេញចិត្ត។

Abe Kengo