រវាងជនជាតិវៀតណាម និងជនជាតិជប៉ុន តើនរណាមានចរិតឆេវឆាវជាង

ថ្ងៃពុធ 24/12/2025 | 18:12 ល្ងាច

រវាងជនជាតិវៀតណាម និងជនជាតិជប៉ុន តើនរណាមានចរិតឆេវឆាវជាង?

បន្ទាប់ពីរស់នៅតំបន់ជាយក្រុងតូក្យូអស់រយៈពេល ៣៥ ឆ្នាំ និងនៅទីក្រុងហូជីមិញអស់រយៈពេល ១៥ ឆ្នាំ ខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ជាច្រើន។ ហើយឥឡូវនេះ ខ្ញុំមានភាពជឿជាក់ដែលនិយាយថា ខ្លួនបានដឹងខ្លះៗទាក់ទងនឹងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ប្រជាជននៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម និងជប៉ុន ហើយអាចកំណត់បានថាភាគីណាមួយមានអត្តចរិត “អាក្រក់” ជាង។

ជាការពិតណាស់ មិនថានៅទីណាក៏ដោយតែងតែមានមនុស្សល្អមនុស្សអាក្រក់ ដូច្នេះយើងមិនអាចបូកសរុបទាំងអស់នោះទេ។

ដូច្នេះហើយ ខ្លឹមសារអត្តបទដែលទាក់ទងនឹងការប្រៀបធៀបលើកនេះគ្រាន់តែជាទស្សនៈ និងគំនិតផ្ទាល់របស់លោក Abe ដែលជានិពន្ធនាយករបស់ JAPO ប៉ុណ្ណោះ។

នេះមិនមែនជាព័ត៌មានដែលទទួលបានការត្រួតពិនិត្យ ផ្អែកលើទិន្នន័យ ឬស្ថិតិណាមួយនោះឡើយ។ ដូច្នេះប្រសិនបើមានមតិយោបល់ ឬគំនិតណាមួយ អ្នកទាំងអស់គ្នាអាចចែករំលែកមតិយោបល់របស់ខ្លួនខាងក្រោម។

ខ្លឹមសារអត្តបទដែលទាក់ទងនឹងការប្រៀបធៀបសូមចាប់ផ្តើម។

ទៀងពេលដែរទេ?

នៅពេលដែលនិយាយពីរឿងគោរពពេលវេលា ប្រាកដណាស់ជនជាតិជប៉ុនជាអ្នកដែលគោរពពេលវេលាជាងនរណាៗទាំងអស់។

នៅប្រទេសជប៉ុនរថភ្លើងតែងតែដំណើរការទាន់ពេលវេលា ហើយប្រសិនបើណាត់ជួប ភាគច្រើនមនុស្សគ្រប់គ្នាតែងតែមកដល់មុន ៥ នាទី កម្រនឹងមកយឺតខ្លាំងណាស់។

ជាពិសេសនៅតំបន់ជាយក្រុងតូក្យូ ជាកន្លែងដែលបណ្តាញដឹកជញ្ជូនមមាញឹក របៀបរស់នៅបែបនេះកាន់តែមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់។

តាមពិតទៅ ជនជាតិជប៉ុនច្រើនតែផ្តោតសំខាន់ទៅលើការគោរពពេលវេលាបើប្រៀបធៀបទៅនឹងកន្លែងផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើរស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុនបែរជាមិនមកទាន់ពេលវេលា អាចនឹងទទួលការវាយតម្លៃដែលទាក់ទងនឹងអាកប្បកិរិយា ក៏ដូចជាវិជ្ជាជីវៈ ហើយអាចប៉ះពាល់ដល់ទំនាក់ទំនង ដូច្នេះសូមចងចាំពីចំណុចនេះ ប្រសិនបើអ្នកមានគម្រោងរស់នៅប្រទេសជប៉ុន។

តើប្រជាជនប្រទេសណាមានចិត្តល្អជាង?

នេះជាការប្រៀបធៀបដ៏លំបាកមួយ ប៉ុន្តែខ្ញុំផ្ទាល់យល់ថាជនជាតិវៀតណាមមានចិត្តល្អជាង។

នៅប្រទេសវៀតណាម ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មនុស្សជាច្រើនតែងតែនិយាយ និងជួយនៅពេលដែលបានឃើញអ្នកដទៃជួបការលំបាក។

ប៉ុន្តែនៅប្រទេសជប៉ុន ជាពិសេសនៅទីក្រុងតូក្យូ គឺផ្ទុយទៅវិញ។

យូរៗទៅ ចំនួនមនុស្សដែលព្រងើយកន្តើយ ឬមានគំនិតថាមិនចង់ពាក់ព័ន្ធនឹងរឿងរបស់អ្នកដទៃកាន់តែច្រើនឡើង។

ទីក្រុងតូក្យូកាលពីខ្ញុំនៅតូចមិនមែនដូច្នេះនោះទេ… ឬយ៉ាងហោចណាស់នោះជាការចងចាំរបស់ខ្ញុំ។

តើបានប្រគល់សងរបស់របរដែលអ្នកដទៃធ្វើបាត់ដែរទេ?

នៅប្រទេសជប៉ុនល្បីថា ជាកន្លែងដែលមានអត្រារបស់របរធ្លាក់អាចរកឃើញម្ចាស់វិញ ប៉ុន្តែខ្ញុំផ្ទាល់ក៏ធ្លាប់ទទួលបានជំនួយនៅពេលដែលភ្លេចរបស់នៅប្រទេសវៀតណាមផងដែរ។

មានម្តងខ្ញុំធ្លាប់ភ្លេចកាបូបលុយនៅភោជនីយដ្ឋាន KFC មួយកន្លែង ក្នុងនោះមានលុយសុទ្ធប្រហែល ៣០ លានដុង។ ខ្ញុំពិតជាព្រួយបារម្ភខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលត្រឡប់ទៅរកវិញ បុគ្គលិកហាងបានរក្សាទុក ហើយប្រគល់សងខ្ញុំវិញ។

ប្រហែលជាអាចនិយាយបានថាលើកនោះខ្ញុំមានសំណាង ទើបមិនបាត់បង់អ្វីទាំងអស់ មិនដឹងថាអ្នកដទៃសំណាងដូចជាខ្ញុំដែរអត់ទេ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់នេះជាអនុស្សាវរីយ៍ដ៏ស្រស់ស្អាតមួយដែលខ្ញុំមានចំពោះប្រទេសវៀតណាម។

នៅប្រទេសជប៉ុន មានប្រព័ន្ធមួយហៅថា “okihai” នេះជាទម្រង់សេវាកម្មដឹកជញ្ជូន ដែលទំនិញត្រូវបានដាក់នៅមុខផ្ទះតាមការកំណត់របស់អតិថិជន។

ដូច្នេះហើយ ទំនិញដែលទិញអនឡាញអាចទុកនៅមុខផ្ទះដោយមិនចាំបាច់មានហត្ថលេខា។

និយាយឲ្យត្រង់ទៅ នៅប្រទេសវៀតណាម ខ្ញុំគ្រាន់តែសង្ឃឹមថាអាចទទួលបានទំនិញដល់ដៃ ដោយមិនហ៊ានទទួលទំនិញតាមវិធីនេះនោះទេ ជាពិសេសរបស់របរដែលមានតម្លៃខ្ពស់។

កាលពីមុន ខ្ញុំធ្លាប់កក់ដើមសាគូរ៉ាសិប្បនិម្មិតពីរដើមសម្រាប់តាំងនៅមុខការិយាល័យក្រុមហ៊ុន ហើយបន្ទាប់មកត្រូវចោរលួចយកទៅទាំងយប់។

គ្រាន់តែជាផ្កាដែលប្រើសម្រាប់តុបតែងក៏បាត់ដែរ ដូច្នេះប្រសិនបើទំនិញបញ្ជាទិញអនឡាញទុកនៅមុខផ្ទះប្រហែលជាមិននៅទេ។

ធ្វើអាជីវកម្មជាមួយភាគីណាមួយស្រួលជាង?

ជាការពិតណាស់ ជនជាតិវៀតណាមបំពេញការងារបានលឿនល្អ មិនចាំបាច់ចំណាយពេលច្រើនសម្រាប់ធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលសំខាន់នោះទេ។

ផ្ទុយទៅវិញ ជនជាតិជប៉ុនបែរជាមានភាពហ្មត់ចត់ខ្លាំង ដូច្នេះត្រូវការពេលវេលាច្រើនសម្រាប់ពិចារណា និងសម្រេចចិត្តលើកិច្ចព្រមព្រៀងមួយ។

ប៉ុន្តែនៅពេលដែលជនជាតិជប៉ុនបានធ្វើការសម្រេចចិត្តរួចហើយ ពួកគេនឹងធ្វើរហូតដល់ទីបញ្ចប់។ មិនថាកាលៈទេសៈផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងណា ពួកគេនៅតែខិតខំប្រឹងប្រែងបញ្ចប់ និងរក្សាសន្យា។

ដូច្នេះបើនិយាយថាភាគីមួយណាស្រួលធ្វើអាជីវកម្មជាង… តាមពិតទៅពិបាកនិយាយណាស់។

តើនរណាឆាប់ខឹងជាង?

និយាយពីចំណុចនេះ ខ្ញុំយល់ឃើញថា ជនជាតិវៀតណាមងាយនឹងខឹងសម្បារជាងប្រជាជនជប៉ុន។

រហូតដល់ថ្នាក់ ពេលខ្លះខ្ញុំរំពឹងថា ពួកគេអាចនឹងស្ងប់ស្ងាត់ជាងនេះក្នុងអំឡុងពេលសន្ទនា។

ប៉ុន្តែចំណុចល្អត្រង់ថា នៅពេលដែលជនជាតិវៀតណាមខឹង ពួកគេនឹងបង្ហាញចេញមកក្រៅ ដោយមើលឃើញពីចំណុចនេះ ភាគីនឹងយល់កាន់តែឆាប់ ហើយស្វែងរកវិធីឆ្លើយតបដែលសមស្រប។

ប្រជាជនជប៉ុនគ្រោះថ្នាក់ត្រង់ថាពូកែលាក់អារម្មណ៍ពិត ពិបាកនឹងដឹងណាស់ ទោះបីជាពេលដែលពួកគេកំពុងខឹង ឬពិបាកទ្រាំក៏ដោយ។

ខឹងសម្បារ ហើយនិយាយចេញប្រសើរជាងធ្វើពុតថាមិនអី ប៉ុន្តែក្នុងចិត្តបែរជាចងចាំ។

មិនបង្ហាញនៅចំពោះមុខ ប៉ុន្តែក្រោយមកបែរជាវាយបក់នៅពីក្រោយខ្នង រកវិធីសាស្រ្តសងសឹកដោយសម្ងាត់។

អាចនិយាយបានថា ប្រជាជនវៀតណាមងាយនឹងខឹង ប៉ុន្តែកំហឹងរបស់ជនជាតិជប៉ុនទើបគ្រោះថ្នាក់។

គេនិយាយថា ពិបាកនឹងដឹងថាជនជាតិជប៉ុនកំពុងគិតអ្វីឲ្យប្រាកដណាស់ ដូច្នេះទើបគួរឲ្យខ្លាច។

តើភាគីមួយណាខ្វះការយល់ដឹង និងសុជីវធម៌ជាង?

ត្រង់ចំណុចនេះ ប្រជាជនវៀតណាមមិនអាចប្រៀបនឹងប្រជាជនជប៉ុនបានឡើយ។

ជប៉ុនជាប្រទេសដែលផ្តោតសំខាន់លើសុជីវធម៌ ឧទាហរណ៍ដូចជាច្បាប់ទម្លាប់ពេលបរិភោគអាហារ និងតែងតែខិតខំប្រឹងប្រែងមិនរំខាន់អ្នកដទៃ។

ទោះជាយ៉ាងណា និយាយឲ្យត្រង់ទៅ ពេលខ្លះខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ច្បាប់ទម្លាប់កំពុងតែត្រូវបានបំផ្លើសហួសហេតុ។

ទោះបីជាខ្ញុំជាជនជាតិជប៉ុនក៏ដោយ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍មិនស្រួលចិត្តព្រោះតែបរិយាកាសដែលមិនអាចនិយាយគ្នានៅលើរថភ្លើង ឬត្រូវបានស្នើឲ្យ “បរិភោគអាហារដោយស្ងៀមស្ងាត់” នៅភោជនីយដ្ឋានរ៉ាមេនមួយចំនួន។

សុជីវធម៌ពិតជាសំខាន់ណាស់នៅក្នុងប្រទេសជប៉ុន ប៉ុន្តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ច្បាប់ទម្លាប់ហាក់បីដូចជាតឹងរ៉ឹងពេក ហើយធ្វើឲ្យជីវិតនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំកាន់តែតានតឹង។

តើកន្លែងណាមានមនុស្សស្អាតច្រើនជាង?

ក្នុងនាមជាបុរស ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំនឹងសង្កេតមើលស្រីស្អាតដែលបង្ហាញខ្លួននៅចំពោះមុខខ្ញុំ។ ហើយខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ឃើញថា ប្រទេសទាំងពីរសុទ្ធតែមានស្រីស្អាតច្រើន។

ទោះជាយ៉ាងណា ខ្ញុំសរសើរជនជាតិជប៉ុនត្រង់ថាពួកគេតែងតែថែរក្សាខ្លួនឯង។ មិនថារបៀបតុបតែងមុខមាត់ ឬការស្លៀកពាក់នោះទេ ពួកគេវិនិយោគច្រើនលើរូបភាពរបស់ខ្លួន។

មិនត្រឹមតែស្រ្តីជប៉ុនប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែបុរសជប៉ុនក៏ឲ្យតម្លៃទៅលើរូបរាងខាងក្រៅផងដែរ។

ខ្ញុំមិនសូវជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះរូបរាងខាងក្រៅពេកនោះទេ ប៉ុន្តែត្រូវទទួលស្គាល់ថា ភាគច្រើនបុរសជប៉ុនយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះសម្លៀកបំពាក់ និងស្ទីលម៉ូដសក់របស់ខ្លួន។

តើភាគីខាងណាខ្វះផែនការច្រើនជាង?

អ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតនៅពេលដែលទៅរស់នៅប្រទេសវៀតណាមគឺប្រហែលជាចំណុចនេះ។

នៅប្រទេសជប៉ុន គេរៀបចំផែនការសម្រាប់រឿងគ្រប់យ៉ាង មិនថាការងារ ឬជីវិតផ្ទាល់ខ្លួននោះទេ។ ប៉ុន្តែនៅប្រទេសវៀតណាម ខ្ញុំកម្រឃើញមានអ្នករៀបចំផែនការរយៈពេលវែងខ្លាំងណាស់។

តើអ្នកទាំងអស់គ្នាយល់យ៉ាងណា? តើអ្នកធ្លាប់គិត ឬរៀបចំផែនការសម្រាប់ខ្លួនឯងក្នុងរយៈពេល ១០ ឆ្នាំខាងមុខ ឬគ្រាន់តែរស់នៅបែបនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃ?

និយាយដោយស្មោះត្រង់ទៅ ខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ដែលថារវាងការរស់នៅដោយមានផែនការត្រឹមត្រូវ ឬគ្មានផែនការ មួយណាល្អជាងនោះទេ។

មិនរៀបចំផែនការសម្រាប់អនាគតហាក់បីដូចជាមានហានិភ័យបន្តិច ប៉ុន្តែការរៀបចំផែនការទុកមុន ហើយរស់នៅដោយផ្អែកលើផែនការនោះអាចនឹងធ្វើឲ្យជីវិតតានតឹងពេក បាត់បង់ភាពបត់បែន និងសេរីភាពក្នុងជីវិត។

តើកន្លែងណាមានឧក្រិដ្ឋកម្មច្រើនជាង?

ខ្ញុំគិតថា ចំនួនបទល្មើសច្រើន ឬតិចមិនគ្រោះថ្នាក់ជាងពួកគេជាប្រភេទឧក្រិដ្ឋជនអ្វីនោះទេ។

នៅប្រទេសវៀតណាម ខ្ញុំឃើញថា បទល្មើសជាច្រើនកើតឡើងដោយមិនដឹងខ្លួន ដែលបណ្តាលមកពីការគិតមួយពេល។ ចំណែកឯនៅជប៉ុន ឧក្រិដ្ឋជនច្រើនតែមានគម្រោង ពិបាកទប់ស្កាត់ នេះជាចំណុចដែលគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងខ្លាំង។

ជាការពិតណាស់ គ្រប់ប្រទេសទាំងអស់នៅលើពិភពលោកតែងតែមានភាពខុសគ្នាខាងវប្បធម៌។ ដូច្នេះ មនុស្សនៅកន្លែងនីមួយៗនឹងមានបុគ្គលិកលក្ខណៈ របៀបរស់នៅ និងរបៀបគិតខុសៗគ្នា។ គ្មានកន្លែងណាល្អទាំងអស់ ឬអាក្រក់ទាំងស្រុងនោះទេ។

ទោះជាយ៉ាងណា តាមគំនិតផ្ទាល់របស់ខ្ញុំ កន្លែងដែលមនុស្សអាចបង្ហាញពីអារម្មណ៍ពិត ជាកន្លែងដែលងាយស្រួលរស់នៅជាង ព្រោះមនុស្សអាចភ្ជាប់ទំនាក់ទំនង និងកាន់តែមានភាពស្និទ្ធស្នាលគ្នា។

ប្រសិនបើសួរខ្ញុំថាខ្ញុំចូលចិត្តប្រទេសមួយណាជាង ខ្ញុំនឹងរើសប្រជាជនវៀតណាម ហើយនោះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំជ្រើសរើសរស់នៅក្នុងប្រទេសវៀតណាម។

តើអ្នកទាំងអស់គ្នាគិតយ៉ាងណាចំពោះអត្តបទនេះ? JAPO តែងតែទន្ទឹងរង់ចាំទទួលយកមតិយោបល់របស់ប្រិយមិត្តទាំងអស់គ្នា។

Abe Kengo