អាថ៌កំបាំង​នៃ​​ការ​​រក្សា​​សន្តិភាព​​របស់​​បុរស​​ម្នាក់​​ដែល​មិនគិតពីច្បាប់របស់សាមូរ៉ៃ

អាថ៌កំបាំងនៃ​ការ​រក្សា​សន្តិភាព​របស់​បុរស​ម្នាក់​ដែលមិនគិតពីច្បាប់របស់សាមូរ៉ៃ។

កាលពីអតីតកាល សមរភូមិរបស់សាមូរ៉ៃពិតជាសាហាវឃោរឃៅខ្លាំងណាស់។ អ្នកចាញ់នឹងត្រូវសម្លាប់ ហើយ​សូម្បី​តែ​សមាជិក​ក្នុង​​គ្រួសារ​​ក៏​មិន​អាច​រស់​រាន​មាន​ជីវិត​បាន​ដែរ។ ព្រោះតែអ្នកឈ្នះនឹងសម្លាប់សមាជិកគ្រួសាររបស់សត្រូវទាំងអស់ ដើម្បី​ការ​ពារ​ផល​វិបាក​នៅ​ពេល​ក្រោយ។

ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា មានបុរសម្នាក់បែរជាធ្វើផ្ទុយ​នឹង​គោលការណ៍​ទាំង​នោះ ដោយមិនខ្វល់ពីគ្រោះថ្នាក់។ លោក​មាន​ឈ្មោះ​ថា Chosokabe Motochika (長曾我部元親) ។

នៅពេលនោះ Motochika មិនទាន់មានអំណាចច្រើននៅឡើយទេ។ ក្រោយពេលទទួលបានជោគជ័យ លោកប្រទះឃើញថាមានក្មេងប្រុសម្នាក់នៅមានជីវិត។ នោះគឺជាកូនប្រុសរបស់លោកមេទ័ព​ខាង​សត្រូវ។

យោងតាមច្បាប់ដែលមិនបានចែងទុក ក្មេងម្នាក់នោះគួរតែត្រូវប្រហារជីវិត ប៉ុន្តែ Motochika បានឱបក្រសោបក្មេងម្នាក់នោះ។

មនុស្សនៅជុំវិញប្រឆាំងយ៉ាងខ្លាំង ដោយអះអាងថា ការសម្រេចចិត្តរបស់លោកនឹងបង្កគ្រោះមហន្តរាយនាពេលក្រោយ។

ទោះជាយ៉ាងណា រវាងសំឡេងស្រែក និងកំហឹងទាំងនោះ Motochika បែរជាសម្លឹងមើលក្មេងម្នាក់នោះដោយក្តីមេតា ហើយនិយាយថា៖

• “ក្តីស្រលាញ់ឪពុកមិនមែនជាកំហុសរបស់កូននោះទេ។” 

និយាយរួច លោកបានងាកទៅមើលមនុស្សនៅជុំវិញ ហើយនិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖

• “ក្មេងម្នាក់នេះខ្ញុំនឹងការពារ!”

Motochika ផ្តល់អាហារឲ្យក្មេងម្នាក់នោះ ប្តូរសម្លៀកបំពាក់ ហើយបន្ទាប់មកបានបញ្ជូនទៅដល់ភូមិដែលមានសុវត្ថិភាព ដើម្បីស្វែងរកអ្នកទទួលចិញ្ចឹម។

ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ក្មេងម្នាក់នោះបានធំដឹងក្តី។ ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះតែងតែចងចាំអ្នកមានគុណដែលបានការពារខ្លួន ហើយនិយាយថា ដោយសារការការពាររបស់ Motochika នៅឆ្នាំនោះ ទើប​ខ្ញុំ​អាច​នៅ​រស់​រហូត​មក​ដល់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ។

ព្រោះតែធំដឹងក្តីដោយមានចិត្តដឹងគុណ ទើបក្មេងម្នាក់នោះមិនចងកំហឹងក្នុងចិត្ត ហើយក៏មិនគិត​ថា​ត្រឡប់​ទៅ​សង​សឹក​នោះ​ដែរ។

ក្រោយមក ក្តីស្រលាញ់មេតារបស់ Motochika កាន់តែផ្សព្វផ្សាយទៅកាន់មនុស្សជាច្រើនផ្សេងទៀត លោកទទួលបានការគោរពពីមនុស្សជាច្រើន ហើយជាមួយនឹងទេពកោសល្យ និងគុណធម៌របស់​គាត់ នៅ​​ទី​បំផុត​លោក​បាន​បង្រួប​បង្រួម​តំបន់ Shikoku ទាំង​មូល។

ក្រឡេកមកមើលសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ ការប្រឈមមុខដាក់គ្នារវាងពិភពអុីស្លាម និងសហរដ្ឋ​អាមេរិក​បាន​ក្លាយ​ជាការសងសឹកដែលគ្មានទីបញ្ចប់។

សហរដ្ឋអាមេរិកបានវាយប្រហារប្រទេសមូស្លីម ដែលបណ្តាលឲ្យកើតមានករណីវាយប្រហារភេរវកម្មនៅថ្ងៃទី ១១ ខែកញ្ញានៅសហរដ្ឋអាមេរិកជាការសងសឹក។

បន្ទាប់មកអាមេរិកបានឆ្លើយតបដោយសង្គ្រាម។

ការសងសឹកនោះគ្រាន់តែធ្វើឲ្យសោកនាដកម្មកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងប៉ុណ្ណោះ។

ខ្ញុំដឹងថា យើងនឹងមានកំហឹងនៅពេលដែលបានឃើញមនុស្សជាទីស្រលាញ់ត្រូវគេសម្លាប់ម្តងម្នាក់ៗ។ ប៉ុន្តែ​ទោះ​បី​ជា​យើង​សង​សឹក​ហើយ​ក៏​ដោយ មនុស្ស​ស្លាប់​នៅ​តែ​ស្លាប់​ដដែល មិន​អាច​រស់ឡើង​វិញ​បាន​ឡើយ។

ប្រសិនបើការសងសឹកនៅតែបន្ត មនុស្សដែលត្រូវលះបង់ជីវិតកាន់តែច្រើនឡើងៗ ក្នុងនោះមាន​ទាំង​មនុស្ស​ជា​ទីស្រលាញ់​ដែល​នៅ​ជិត​យើង​ផង​ដែរ។

យើងជាមនុស្ស ហើយអ្នកដទៃទៀតក៏ជាមនុស្សដែរ។ យើងមានហេតុផលរបស់យើង ហើយអ្នកដទៃក៏មានហេតុផលរបស់ពួកគេផងដែរ។ រវាងមនុស្ស និងមនុស្ស ការមិនចុះសម្រុងគ្នា និងជម្លោះ​ជារឿងដែលមិនអាចជៀសផុតបាន។ អ្វីដែលសំខាន់គឺថា នៅពេលដែលជម្លោះកើតឡើង យើង​ត្រូវស្តាប់ដើម្បីយល់ពីភាគី ហើយព្យាយាមនិយាយដើម្បីឲ្យភាគីយល់អំពីយើង។ ប្រសិនបើការសន្ទនា​មាន​ទំនោរ​កាន់​តែ​តាន​តឹង សូម​ទុក​ឲ្យ​ភាគី​ទី​បី​ចូល​មក​សម្រប​សម្រួល។

មិនត្រឹមតែបញ្ហាជាតិប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែរឿងការងារ ឬជីវិតប្រចាំថ្ងៃក៏ដូច្នេះដែរ មិនគួរគិតដល់រឿង​សង​សឹក​នោះ​ទេ។

ព្រោះថា “ផ្លែស្អុយនៅលើដើមឈើនឹងជ្រុះដោយខ្លួនឯង” ។ ដូចជាផ្លែឈើដែលខូច ហើយក្រៀមស្វិត នឹងធ្លាក់ចុះដោយខ្លួនឯង រឿងអាក្រក់ និងខុសឆ្គងក្នុងជីវិតនឹងរលាយបាត់ទៅ យើងមិនចាំបាច់ខំប្រឹងកម្ចាត់ចោលនោះទេ។

កុំទុកក្នុងចិត្តការចងកំហឹង ចូរយើងអធ្យាស្រ័យដើម្បីឲ្យចិត្តមានភាពសុខសាន្ត ហើយ​ផ្តោតទៅ​លើ​ភាព​​វិជ្ជមាន។

សរុបទៅ នៅពេលដែលប្រឈមនឹងជម្លោះក្នុងជីវិត ចំណុចដំបូងដែលយើងគួរធ្វើគឺចាប់ផ្តើមការសន្ទនាដោយផ្ទាល់ជាមួយភាគីម្ខាងទៀត ដើម្បី​ដោះ​ស្រាយ​បញ្ហា និង​ជៀស​វាង​ជម្លោះ​ដែល​មិន​ចាំ​បាច់។ ប្រសិន​បើ​មិន​អាច​ឈាន​ទៅ​ដល់​លទ្ធផល​វិជ្ជមាន​បាន​ទេ ចូរ​បញ្ឈប់​ការ​សន្ទនា ហើយកាត់ផ្តាច់​ទំនាក់​ទំនង​ទាំង​អស់ ដើម្បី​ជៀស​វាង​ការ​ឈ្លោះ​ប្រកែក​គ្នា និង​​បង្កើន​​ភាព​​តាន​​តឹង។

និយាយ​ងាយ​ទេ តាមពិត​ទៅ ទ្រឹស្តី​មានភាពងាយស្រួល ប៉ុន្តែអនុវត្តទើបពិបាក។ មានមនុស្ស​តិច​​ណាស់​ដែល​អាច​រក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់ ហើយគ្រប់គ្រងចិត្តចង់ឈ្នះនៅពេលដែលកើតមាន​ជម្លោះ​យ៉ាងខ្លាំង សូម្បី​តែ​ខ្ញុំ​ក៏​ដូច​គ្នា​ដែរ។

ដូច្នេះហើយ យើងគួរតែរំលឹកខ្លួនឯងជារៀងរាល់ថ្ងៃ អនុវត្តបន្តិចម្តងៗ ព្រោះប្រសិនបើនៅថ្ងៃណា​មួយ​មាន​រឿង​អាក្រក់​កើត​ឡើង យើង​អាច​រក្សា​ចិត្ត​ស្ងប់​ស្ងាត់​ដើម្បី​ដោះ​ស្រាយ។

Abe Kengo