កងកម្លាំងស្វ័យការពារដែលបានពលីជីវិតដើម្បីការពារប្រជាជន

ថ្ងៃពុធ 26/11/2025 | 18:05 ល្ងាច

កងកម្លាំងស្វ័យការពារដែលបានពលីជីវិតដើម្បីការពារប្រជាជន។

មិនមែនស្លាប់ដោយសារសង្គ្រាមនោះទេ ប៉ុន្តែសមាជិកកងកម្លាំងស្វ័យការពារជប៉ុនបានរើសយកការលះបង់ខ្លួនដើម្បីការពារប្រជាជន។

ក្នុងអំឡុងពេលដ៏លំបាកនោះ តើពួកគេបានគិតអ្វីបែរជារើសយកការលះបង់ខ្លួនឯង?

ចូរយើងក្រឡេកមកមើលស្មារតីតាំងចិត្តរបស់មនុស្សដែលបានដាក់ជីវិតប្រជាជនលើសពីជីវិតខ្លួនឯង។

នៅថ្ងៃទី ២២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ យន្តហោះហ្វឹកហាត់ T-33A មួយគ្រឿងកំពុងហោះហើរនៅលើផ្ទៃមេឃខេត្ត Saitama ។

នៅពេលនោះមានអ្នកបើកយន្តហោះជើងចាស់ចំនួន ២ នាក់ ហើយបន្ទាប់មកមានរឿងដែលមិននឹកស្មានដល់បានកើតឡើង ម៉ាស៊ីនឈប់ដំណើរការ កាប៊ីនយន្តហោះពោរពេញដោយផ្សែង យន្តហោះស្ទើរតែធ្លាក់ក្នុងស្ថានភាពបាត់បង់ការគ្រប់គ្រង។

ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ កាតព្វកិច្ចដែលត្រូវបានកំណត់សម្រាប់អ្នកបើកយន្តហោះគឺ “បោះចោលយន្តហោះ ហើយលោតឆ័ត្រយោងភ្លាមៗ” ។

ទោះជាយ៉ាងណា នៅខាងក្រោមភ្នែករបស់ពួកគេជាតំបន់ដែលមានប្រជាជនច្រើនកុះករ។ ប្រសិនបើពួកគេលោតចេញ ពួកគេអាចនឹងរស់រានមានជីវិត ប៉ុន្តែយន្តហោះដែលបាត់បង់ការគ្រប់គ្រងនឹងធ្លាក់ចុះតំបន់លំនៅដ្ឋាន ដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ប្រជាជន។

នៅខាងក្រោមមានផ្ទះសម្បែង សាលារៀន និងប្រជាជនដែលកំពុងរស់នៅធម្មតា។ ពួកគេមិនអាចទុកឲ្យនរណាម្នាក់រងរបួសបានឡើយ។

ដូច្នេះហើយ អ្នកបើកយន្តហោះទាំងពីរនាក់បានព្យាយាមបញ្ជាយន្តហោះដែលស្ទើរតែមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន បញ្ជាយន្តហោះចេញពីតំបន់លំនៅដ្ឋាន ទៅកាន់កន្លែងដែលគ្មានមនុស្ស។

នៅពេលដែលកម្ពស់បន្តធ្លាក់ចុះ យន្តហោះកាន់តែបាត់បង់តុល្យភាព ហើយឱកាសរួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់ក៏បាត់បង់បន្តិចម្តងៗផងដែរ។

ជាចុងក្រោយ ពួកគេបានបង្វែរយន្តហោះទៅកាន់តំបន់ជិតមាត់ទន្លេ Iruma ជាកន្លែងដែលមានតែទីលានវាយកូនហ្គោលមួយនៅក្បែរនោះប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីកាត់បន្ថយការខូចខាតដល់ប្រជាជនធម្មតា។

នៅពេលដែលប្រាកដថាគ្មាននរណាម្នាក់ស្ថិតក្នុងតំបន់គ្រោះថ្នាក់ ទើបអ្នកបើកយន្តហោះទាំងពីរនាក់លោតឆ័ត្រយោង។ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះ កម្ពស់ទាបពេក ពួកគេធ្លាក់ចុះដីមុនពេលដែលឆ័ត្រយោងបើកបានទាំងស្រុង ហើយពួកគេទាំងពីរនាក់បានស្លាប់។ កម្ពស់នៅពេលនោះមិនគ្រប់សម្រាប់ឆ័ត្រយោងដំណើរការបាននោះទេ។

នៅជិតកន្លែងធ្លាក់យន្តហោះមានខ្សែភ្លើងវ៉ុលខ្ពស់ ប៉ុន្តែការខូចខាតចុងក្រោយគឺគ្រាន់តែជាការដាច់ចរន្តអគ្គិសនីដោយសារតែខ្សែភ្លើងដាច់ប៉ុណ្ណោះ ហើយគ្មានជនស៊ីវិលណាម្នាក់រងរបួសនោះទេ។

រយៈពេលដែលពួកគេលោតឆ័ត្រយោងគឺ ២០ វិនាទីបន្ទាប់ពីទទួលបានបញ្ជាជម្លៀស។

ជាមួយនឹងបទពិសោធន៍យ៉ាងទូលំទូលាយ ពួកគេប្រាកដជាដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា រាល់វិនាទីដែលកន្លងផុតទៅ សេចក្តីស្លាប់កាន់តែខិតមកជិត។ ទោះជាយ៉ាងណា ពួកគេនៅតែអង្គុយក្នុងកាប៊ីនយន្តហោះ ដោយបានកាន់ឧបករណ៍បញ្ជាយ៉ាងរឹងមាំ ហើយព្យាយាមបញ្ជាយន្តហោះដើម្បីកុំឲ្យបង្កគ្រោះថ្នាក់ដល់ប្រជាជន។

គេនិយាយថា ប្រសិនបើពួកគេអាចលោតមុននោះ ១៣ វិនាទី ពួកគេទាំងពីរនាក់អាចនៅរស់រានមានជីវិត។

កងទ័ព ឬកងកម្លាំងស្វ័យការពារត្រូវបានបង្កើតឡើងដើម្បីការពារអាយុជីវិតរបស់ប្រជាជន។

ប្រហែលជានៅពេលនោះ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តភ្លាមៗថា ពួកគេនឹងមិនព្រោះតែជីវិតរបស់ខ្លួន ហើយលះបង់ជីវិតរបស់អ្នកដទៃនោះទេ។ មិនមែនព្រោះតែប្រទេសជាតិ មិនមែនព្រោះតែមេដាយ ពួកគេគ្រាន់តែចង់ការពារប្រជាជនប៉ុណ្ណោះ។ ទាំងដែលមនុស្សទាំងនោះគ្រាន់តែជាមនុស្សដែលពួកគេមិនស្គាល់ មិនធ្លាប់ជួបមុខ។

ខ្ញុំជឿថា នេះជាភាពក្លាហានដ៏ម៉ឺងម៉ាត់ដែលទាហានម្នាក់ត្រូវមាន។

Abe Kengo