ការស្រាវជ្រាវ​ពិសេស​ចម្លែក​ដែល​ជន​ជាតិ​ជប៉ុន​បាន​ទទួលរង្វាន់​ណូបែល Ig

ការស្រាវជ្រាវពិសេសចម្លែកដែលជនជាតិជប៉ុនបាន​ទទួល​រង្វាន់​ណូបែល Ig ។

តើប្រិយមិត្តទាំងអស់គ្នាធ្លាប់ឮអំពីរង្វាន់ណូបែល Ig ដែរទេ?

ប្រសិនបើរង្វាន់ណូបែលជាពានរង្វាន់ដ៏មានតម្លៃសម្រាប់ការស្រាវជ្រាវដែលមានឥទ្ធិពលយ៉ាងធំ​ធេង​ចំពោះ​មនុស្ស​ជាតិ ចំណែកឯរង្វាន់ណូបែល Ig គឺសម្រាប់អ្នកដែលបាន “លះបង់អស់ពីសមត្ថភាព” ដើម្បី… ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​អស់​សំណើច។

តាមពិតទៅ រង្វាន់ណូបែល Ig គឺជាពានរង្វាន់បែបចំអកឡកឡឺយប្រចាំឆ្នាំ ដែលសរសើរចំពោះការ​ស្រាវ​ជ្រាវវិទ្យាសាស្ត្រដំបូងដែលធ្វើឲ្យអស់សំណើច ហើយធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាត្រូវគិតពិចារណា។ ពាន​រង្វាន់​នេះ​​ត្រូវ​​បាន​​រៀប​ចំឡើង​ដោយ​ទស្សនាវដ្តី​កំប្លែង​បែប​វិទ្យាសាស្ត្រ Annals of Improbable Research (AIR) ប្រារព្ធ​ធ្វើ​ឡើង​តាំង​ពីឆ្នាំ ១៩៩១ ក្នុងគោលបំណងជម្រុញចំណាប់អារម្មណ៍របស់សាធារណៈជនចំពោះវិទ្យាសាស្ត្រ។ ឈ្មោះ Ig Nobel គឺជារបៀបលេងពាក្យដោយផ្អែកលើរង្វាន់ណូបែល និងពាក្យថា “ignoble” (អាម៉ាស់) និងការត្រាប់តាមរង្វាន់ណូបែលដ៏មានតម្លៃ។

អ្វី​ដែល​គួរឲ្យចាប់​អារម្មណ៍​នោះ​គឺ​ថា អ្នកស្រាវជ្រាវទាំងអស់សុទ្ធតែ​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់ចំពោះ​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​របស់​ខ្លួន។ គ្រាន់តែមិនយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាពួកគេស្រាវជ្រាវរឿងចម្លែកដែលមិននឹកស្មានដល់បែបនេះ។ ហើយជាពិសេសជាងនេះទៅទៀត ជនជាតិជប៉ុនជាអ្នកដែលបានយកឈ្នះរង្វាន់នេះជាច្រើនដង។

ចូរយើងក្រឡេកមើលការស្រាវជ្រាវដ៏គួរចាប់អារម្មណ៍ដែលបានជួយឲ្យពួកគេយកឈ្នះពានរង្វាន់ និងកាន់តែយល់អំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ជនជាតិជប៉ុនតាមរយៈខ្លឹមសារអត្តបទនេះ។

លាប​ឆ្នូត​សេះបង្កង់​លើ​គោ​ជួយ​បណ្តេញ​សត្វល្អិត

មិនដឹងថាគំនិតនេះមកពីណានោះទេ ប៉ុន្តែលោក Kojima Tomoki ដែលធ្វើការនៅវិទ្យាស្ថានស្រាវ​ជ្រាវ​បច្ចេកវិទ្យា​កសិកម្ម និង​ម្ហូប​អាហារ​ជប៉ុន បានទទួលរង្វាន់ដោយផ្អែកលើការស្រាវជ្រាវដែល “មិន​គួរ​ឲ្យ​ជឿ” ។

អ្នកចិញ្ចឹម​គោតែងតែឈឺក្បាល​ដោយសារ​ប្រភេទសត្វល្អិត​បឺត​ឈាម​ដូចជារបោម រុយទិចផ្លែជា​ដើម។ សត្វទាំងនោះអាចនឹងចម្លងជំងឺ បណ្តាលឲ្យរមាស់ ឬឈឺចាប់ ប៉ះពាល់ដល់សុខភាព និងដំណើរ​ការ​អភិវឌ្ឍន៍​របស់​សត្វ​ចិញ្ចឹម។

លោក Kojima បានរកឃើញមធ្យោបាយបាញ់ថ្នាំលាបឆ្នូតសេះបង្កង់​លើខ្លួនសត្វគោ។ គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់ ចំនួនសត្វល្អិតបាន​កាត់​បន្ថយ​យ៉ាង​ច្បាស់។

ជាគំនិតដែលស្តាប់ទៅដូចជាកំប្លែង ប៉ុន្តែបែរជាមានប្រសិទ្ធិភាព។

ការស្រាវជ្រាវ “ដកដង្ហើមតាម… រន្ធគូថ” ទទួលបានរង្វាន់ ជប៉ុន​បាន​យក​ឈ្នះ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់​​រយៈ​ពេល ១៩ ឆ្នាំ

ជា​ថ្មី​ម្តង​ទៀត ជនជាតិ​ជប៉ុន​បាន​ឈ្នះ​ពាន​រង្វាន់ណូបែល Ig សម្រាប់​ការ​ស្រាវជ្រាវ​យ៉ាង​ជោគជ័យ​ទាក់​ទង​នឹង​រឿង តើ​​សត្វ​អាច​ដក​ដង្ហើម​​តាម​​រន្ធ​គូថ​បាន​អត់។

ពួកគេយកអុកស៊ីសែនរំលាយក្នុងវត្ថុរាវ បន្ទាប់មកបញ្ចូលទៅក្នុងចុងពោះវៀន ដើម្បីមើលថាតើអាច​ដក​ដង្ហើម​បាន​ទេ។

ជាលទ្ធផល ពួកគេបានរកឃើញថាសត្វជ្រូកអាចដកដង្ហើមតាមរន្ធគូថ។

ពិតជាពិបាកនឹងវាយតម្លៃថា “អស្ចារ្យ” ឬ “ផ្តេសផ្តាស” ខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្តែច្បាស់ណាស់ ការស្រាវជ្រាវនេះ​ស័ក្តិ​សម​​នឹង​​ឈ្មោះ Ig Nobel ។

ក្រៅពីនេះ ជប៉ុនថែមទាំងមានការស្រាវជ្រាវដ៏ចម្លែកជាច្រើនផ្សេងទៀតដែលធ្លាប់ទទួលបានរង្វាន់​ដូច​ជា៖

• ម៉ាសុីនបកប្រែភាសារវាងឆ្កែ និងមនុស្ស។
• បណ្តុះបណ្តាលព្រាបបែងចែករវាងគំនូររបស់ Picasso និង Monet ។
• បាញ់​ទឹកអប់​លើ​ខោ​ទ្រនាប់ដើម្បី​រក​ឃើញថាប្តី​ផិតក្បត់។
• សម្រង់ក្លិនវ៉ានីឡាពីលាមកគោ។
• ហេតុអ្វីបានជាសំបកចេកបែរជាធ្វើឲ្យយើងរអិលដួល។
• ស្រូបឧស្ម័នអេលីយ៉ូមអាចនឹងធ្វើឲ្យសំឡេងសត្វ​ក្រពើ​កាន់តែ​ខ្ពស់ដែរទេ…

ដូច្នេះហើយ ជនជាតិជប៉ុនបានឈ្នះរង្វាន់ណូបែល Ig រយៈពេល ១៩ ឆ្នាំជាប់ៗគ្នា។

រង្វាន់សម្រាប់អ្នកឈ្នះ

អ្នកឈ្នះរង្វាន់ណូបែល Ig នឹងទទួលបានសញ្ញាបត្រសរសើរ ពានរង្វាន់ និងរង្វាន់ជាសាច់ប្រាក់។

ក្នុងនោះសញ្ញាបត្រសរសើរ និងពានរង្វាន់មានការរចនាគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ហើយ​ប្រាក់​រង្វាន់​មាន​រហូត​ដល់ ១០.០០០.០០០.០០០.០០០ ដុល្លារ… ប៉ុន្តែមិនមែនដុល្លារអាមេរិកនោះទេ ជាដុល្លារហ្ស៊ីមបាវ៉េ។ ជាការពិតណាស់ នេះជារូបិយប័ណ្ណនៃប្រទេសហ្ស៊ីមបាវ៉េ ជាប្រទេសដែល​រង​ផល​ប៉ះ​ពាល់​យ៉ាង​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ដោយ​សារ​អតិផរណា ហើយរូបិយប័ណ្ណនេះលែងមានតម្លៃសម្រាប់ប្រើប្រាស់ទៀត​ហើយ។

ចំនួនទឹកប្រាក់យ៉ាងច្រើនត្រូវបានបោះពុម្ពនៅលើសំបុត្រ ប៉ុន្តែជាក់ស្តែងនៅកន្លែងដាក់ដេញថ្លៃ​សំបុត្រ​ទាំង​នេះ​មាន​តម្លៃ​ប្រហែល ៥ ទៅ ១០ ដុល្លារ​អាមេរិក​ប៉ុណ្ណោះ។

អាច​និយាយ​បាន​ថានេះ​គ្រាន់​តែ​ជា​រង្វាន់​អនុស្សាវរីយ៍​ប៉ុណ្ណោះ។

ដើម្បីឈ្នះរង្វាន់ណូបែល Ig អ្នកស្រាវជ្រាវត្រូវតែគិតឃើញប្រធានបទ “ចម្លែក” ហើយបន្តធ្វើយ៉ាង​យក​ចិត្ត​ទុក​ដាក់​ដល់​ទីបញ្ចប់។ មិន​​អាច​​ធ្វើ​ការ​ស្រាវ​ជ្រាវ​លេង​សើច​នោះ​ទេ។

នៅលើពិភពលោក ជប៉ុន និងអង់គ្លេសជាប្រទេសទាំងពីរដែលមានអ្នកឈ្នះរង្វាន់នេះច្រើនជាងគេ។

ភាគច្រើនពួកគេជាអ្នកស្រាវជ្រាវនៅសាកលវិទ្យាល័យ អាជីវកម្ម ឬវិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវផ្សេងទៀត។ ទោះ​បី​ជា​ពួក​គេ​មិន​មាន​ចេតនា​លេង​សើច​ក៏​ដោយ ប៉ុន្តែលទ្ធផលបែរជាធ្វើឲ្យអ្នកដទៃអស់សំណើច។

តាមរយៈរឿងនេះ ខ្ញុំ​គិត​ថា ​យើង​អាច​យល់​កាន់​តែ​ច្រើនអំពីចរិកលក្ខណៈរបស់ប្រជាជនជប៉ុន។ ពួកគេមានភាពប្រាកដប្រជា ច្នៃប្រឌិត និងតែងតែធ្វើអស់ពីលទ្ធភាព មិនថារឿងនោះស្តាប់ទៅដូចជាឆ្កួតលីលាយ៉ាងណាក៏ដោយ។

ប្រសិនបើប្រើពាក្យមួយមាត់ដើម្បីបង្ហាញពីបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ពួកគេជាភាសាខ្មែរ តើអ្នកទាំង​អស់​គ្នា​គិត​ថា​ពាក្យ​អ្វី​ស័ក្តិសម​បំផុត? សូម​កុំភ្លេច​បញ្ចេញ​មតិយោបល់​ខាង​ក្រោម។

Abe Kengo