ការងាររកប្រាក់ដ៏ចម្លែកមួយចំនួននៅជប៉ុនកាលពីសម័យបុរាណ
ការងាររកប្រាក់ដ៏ចម្លែកមួយចំនួននៅជប៉ុនកាលពីសម័យបុរាណ។
នៅប្រទេសនីមួយៗមានមូលដ្ឋានវប្បធម៌ និងលក្ខណៈពិសេសដោយឡែក ហើយក៏មានអាថ៌កំបាំងជាច្រើនដែលសព្វថ្ងៃយើងមិននឹកស្មានដល់។
ក្នុងអត្តបទថ្ងៃនេះ JAPO នឹងលាតត្រដាងប្រាប់ប្រិយមិត្តអ្នកអានទាំងអស់គ្នានូវការងារចម្លែកៗមួយចំនួនដែលធ្លាប់មានពិតនៅជប៉ុនកាលពីសម័យបុរាណ។
ការងារទទួលស្គាល់ថាផោម
នៅពេលខ្លះបើសិនជាយើងហ៊ានលះបង់ភាពអាម៉ាសរបស់ខ្លួន ដូច្នេះអាចរកប្រាក់បានយ៉ាងស្រួល ហើយចំណុចនេះជាឧទាហរណ៍មួយក្នុងរឿងនេះ។
យើងទាំងអស់គ្នាដឹងហើយថា ផោមគឺជាបាតុភូតសរីរវិទ្យាធម្មតារបស់រាងកាយ ជួយកម្ចាត់បរិមាណខ្យល់ដែលផលិតក្នុងអំឡុងពេលរំលាយអាហារ ឬនៅពេលដែលបរិភោគអាហារ និយាយស្តី។ ទោះបីជាយើងដឹងថានេះជាបាតុភូតធម្មតាក៏ដោយ ប៉ុន្តែក្លិនមិនល្អ និងការបញ្ចេញសំឡេងតែងតែធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាមានអារម្មណ៍ខ្មាសអៀន។ ជាពិសេសនៅសម័យបុរាណ ជាសម័យកាលដែលស្រ្តីចាត់ទុកសុជីវធម៌ជាអាទិភាពចម្បង ការដែលផោមនៅចំពោះមុខអ្នកដទៃគឺជារឿងដែលមិនសមរម្យបំផុត។
ដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលរឿងនេះកើតឡើង នឹងមានអ្នកក្រោកឈរ ហើយទទួលស្គាល់ថាខ្លួនជាអ្នកផោម ដើម្បីការពារកិត្តិយសរបស់ស្រ្តីទាំងនោះ ហើយការងារដែលទទួលស្គាល់ថាខ្លួនជាអ្នកផោមនេះក្នុងភាសាជប៉ុនគេហៅថា “heoibikuni” ។
Hitori Sumo – ស៊ូម៉ូម្នាក់ឯង
ដូចដែលអ្នកបានដឹងហើយថា Sumo គឺជាទម្រង់នៃកីឡាចំបាប់ ដែលមានកីឡាករចំបាប់ចំនួនពីរនាក់។ ក្នុងអំឡុងពេលប្រកួត អ្នកចំបាប់ទាំងពីរនឹងខំប្រឹងបង្ខំឲ្យគូប្រកួតចេញពីរង្វង់មូល ឬធ្វើឲ្យផ្នែកណាមួយនៅលើរាងកាយរបស់គូប្រកួតក្រៅពីបាតជើងប៉ះដី។
ប៉ុន្តែកាលពីមុន នៅប្រទេសជប៉ុនធ្លាប់មានការប្រកួត Sumo ម្នាក់ឯង។
តាមពិតទៅការប្រកួត Sumo ម្នាក់ឯង គ្រាន់តែជាការសម្តែង ឬពិធី ដោយមិនមែនជាការប្រកួត Sumo ផ្លូវការនោះទេ។
ក្នុងអំឡុងពេលសម្តែង អ្នកចំបាប់នឹងបង្ហាញបច្ចេកទេស Sumo ដល់ទស្សនិកជន តាមទម្រង់កំប្លែង និងគួរឲ្យអស់សំណើច។ តាមរយៈការយកតម្រាប់តាមស្ទីលរបស់កីឡាករចំបាប់ Sumo ដទៃទៀត ដោយនាំមកនូវសំណើចដល់ទស្សនិកជន ពួកគេអាចរកប្រាក់ចំណូលតាមរយៈការងារនេះ។ កាន់តែកំប្លែងធ្វើឲ្យទស្សនិកជនសើចច្រើន កាន់តែរកប្រាក់បានច្រើន។
Oyakoko – កតញូចំពោះឪពុកម្តាយ
ប្រសិនបើក្នុងវប្បធម៌ប្រពៃណីកម្ពុជា កតញូចំពោះឪពុកម្តាយត្រូវបានចាត់ទុកជាចំណុចដែលសំខាន់បំផុត ប៉ុន្តែនៅជប៉ុនកាលពីសម័យមុន កតញូចំពោះឪពុកម្តាយធ្លាប់ជាឧបករណ៍ជួយមនុស្សរកប្រាក់។
មនុស្សមួយចំនួនអៀវឪពុកម្ដាយចាស់ជរាលើខ្នង ហើយដើរជុំវិញផ្លូវ។ មនុស្សដែលនៅជុំវិញមើលឃើញសកម្មភាពនេះនឹងមានចិត្តអាណិត ហើយឲ្យពួកគេប្រាក់ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។
គួរឲ្យស្តាយទាំងនេះគ្រាន់តែជាការបោកបញ្ឆោតចិត្តអាណិតអាសូររបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញប៉ុណ្ណោះ។
ក្នុងករណីមួយចំនួន គ្មានទំនាក់ទំនងឪពុកម្តាយ និងកូននោះទេ គ្រាន់តែជាមនុស្សចាស់ជរា និងមនុស្សវ័យក្មេងដែលមិនស្គាល់គ្នា បានចាប់ដៃគ្នាសម្តែងដើម្បីទទួលបានចិត្តអាណិតអាសូរពីអ្នកដទៃ។ អាក្រក់ជាងនេះទៅទៀត ពេលខ្លះអ្នកដែលអៀវនៅលើខ្នងមិនមែនជាមនុស្សចាស់ជរានោះទេ គ្រាន់តែជាទីងមោងដែលមានរូបរាងដូចមនុស្ស។
ប្រហែលជាអ្នកទាំងអស់គ្នាកំពុងតែស្រមៃគិតដល់ទិដ្ឋភាពទីងមោងដែលអៀវលើខ្នងនោះ ហើយឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីបានជាគេនៅតែឲ្យប្រាក់ពួកគេទាំងដែលដឹងថានោះគ្រាន់តែជាទីងមោង។
ព្រោះតែជនបោកប្រាស់ទាំងនេះបានប្រើល្បិច ពួកគេអៀវទីងមោងដើរជុំវិញហើយស្រែកខ្លាំងៗថា ពួកគេកំពុងព្យាយាមសងគុណឪពុកម្តាយ។ ដោយសារការសម្តែងដ៏ប៉ិនប្រសប់នេះ អភិជនដែលឈរនៅក្បែរនោះត្រូវបង្ខំចិត្តយកប្រាក់ចេញពីកាបូបឲ្យពួកគេ ដើម្បីរក្សាមុខមាត់ និងទទួលបានការសរសើរពីមនុស្សជុំវិញខ្លួន។
នេះជាការងារដែលរកបានប្រាក់ងាយស្រួលបំផុត បន្ទាប់ពីការងារទទួលស្គាល់ថាខ្លួនជាអ្នកផោមដែលខ្ញុំបានណែនាំដំបូង។
ប្រមូលទិញលាមកបក្សី
ផ្នែកខាងក្រោមសំបុកបក្សីច្រើនតែជាកន្លែងដែលមានលាមកបក្សីច្រើន។ នៅពេលនោះមានមនុស្សដើរទៅមកប្រមូលយក និងទិញលាមកទាំងនេះ។ គេជឿថា សារធាតុមួយចំនួនដែលមានក្នុងលាមកបក្សីមានតម្លៃ ហើយអាចលក់ដើម្បីយកទៅប្រើក្នុងវេជ្ជសាស្ត្រ និងការថែសម្រស់។ ហើយប្រហែលជាដោយសារទស្សនៈនេះ មានមនុស្សមួយចំនួនថែមទាំងលាបលាមកបក្សីលើមុខដោយសង្ឃឹមថា នឹងមានសម្រស់កាន់តែស្រស់ស្អាត។
ដោះប្រស្នា
ការងាររកប្រាក់នេះចាប់ផ្តើមតាមរយៈអ្នកដាក់ចេញសំណួរ ហើយបោះចូលផ្ទះរបស់មនុស្សជាច្រើន។
នៅពេលដែលម្ចាស់ផ្ទះទទួលបានក្រដាសសំណួរនឹងគិតរកនឹកចម្លើយ។ ហើយនៅពេលដែលរកចម្លើយមិនបាន ពួកគេនឹងចាប់ផ្តើមងឿងឆ្ងល់។
អ្នកដែលចេញសំណួរនឹងនៅក្បែរនោះ ហើយពិនិត្យមើលសកម្មភាពរបស់ម្ចាស់ផ្ទះ។ ដោយកត់សម្គាល់ឃើញការងឿងឆ្ងល់របស់ភាគី ពួកគេនឹងចូលទៅជិត ហើយជួយដោះប្រស្នា ដោយគ្រាន់តែឲ្យពួកគេប្រាក់រង្វាន់បន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។
ការដែលត្រូវអ្នកដទៃទារប្រាក់ពិតជារំខានខ្លាំងណាស់ យ៉ាងណាមិញ សម្រាប់អ្នកដែលចាប់អារម្មណ៍ចង់ដឹងភ្លាមៗ ប្រាកដជាព្រមចំណាយប្រាក់ដើម្បីស្តាប់ចម្លើយ។
ពិតជាមិនគួរឲ្យជឿទាល់តែសោះដែលរឿងឆ្កួតៗបែបនេះបែរជារកបានប្រាក់? ប៉ុន្តែរឿងទាំងនេះបែរជាធ្លាប់កើតឡើងនៅប្រទេសជប៉ុន។
មនុស្សនៅជំនាន់មុនធ្លាប់គិតរកមធ្យោបាយចម្លែកៗជាច្រើនដើម្បីរកប្រាក់។ ក្នុងនាមជាមនុស្សដែលកើត និងធំដឹងក្តីក្នុងសម័យសព្វថ្ងៃ តើអ្នកទាំងអស់គ្នាបានគិតពីទម្រង់អាជីវកម្ម ឬមធ្យោបាយរកប្រាក់ដែលអាចអនុវត្តបានដែរទេ? សូមចែករំលែកប្រាប់ JAPO ផង។
Abe Kengo