ភាពខុសគ្នារវាងមនុស្សមានទេពកោសល្យ និងមនុស្សចម្លែក

ថ្ងៃពុធ 13/08/2025 | 18:11 ល្ងាច

ភាពខុសគ្នារវាងមនុស្សមានទេពកោសល្យ និងមនុស្សចម្លែក។

នៅតាមសាកលវិទ្យាល័យសិល្បៈតែងតែមានមនុស្សដែលមានបុគ្គលិកលក្ខណៈចម្លែក ទោះបីជាចំណុចនេះមិនមែនជារឿងចម្លែកក៏ដោយ ប៉ុន្តែសាលាដែលខ្ញុំលើកមកនិយាយលើកនេះមានលក្ខណៈពិសេសជាង។ ទាំងសាស្ត្រាចារ្យ និងនិស្សិតនៅទីនោះសុទ្ធតែមានបុគ្គលិកលក្ខណៈចម្លែក។

តើពួកគេអាចនឹងក្លាយជាបុគ្គលដ៏អស្ចារ្យផ្លាស់ប្តូរពិភពសិល្បៈជប៉ុនដែរទេ?

សាកលវិទ្យាល័យដែលនឹងលើកមកនិយាយគឺសាកលវិទ្យាល័យសិល្បៈតូក្យូ។

ដើម្បីប្រឡងចូលសាកលវិទ្យាល័យនេះ និស្សិតនៅទីនេះត្រូវឆ្លងកាត់ការប្រឡងយ៉ាងតឹងរ៉ឹង សម្រាប់មុខវិជ្ជាដែលមានការប្រកួតប្រជែងខ្ពស់មានអត្រា ១ ទល់នឹង ៣០ ។

ចូរយើងក្រឡេកមកមើលវិញ្ញាសាប្រឡងមួយចំនួនរបស់សាកលវិទ្យាល័យនេះ។

វិញ្ញាសាប្រឡងមានដូចខាងក្រោម៖

“ធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់បានដោយប្រើខ្មៅដៃ ជ័រលុប និងក្រដាសនេះ!”

តើអ្នកទាំងអស់គ្នាគិតថាខ្លួននឹងធ្វើអ្វីប្រសិនបើទទួលបានវិញ្ញាសានេះ?

ចូរយើងពិនិត្យមើលថា តើវិធីសាស្រ្តដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាកំពុងគិតស្របនឹងនិស្សិតដែលបានប្រឡងជាប់វិញ្ញាសានេះដែរទេ។

នៅពេលដែលទទួលបានវិញ្ញាសានេះ និស្សិតម្នាក់បានកិនបណ្តូលខ្មៅដៃទៅជាម្សៅ ហើយរោយកម្ទេចបណ្តូលខ្មៅដៃលើក្រដាស បន្ទាប់មកផ្កាប់មុខលើក្រដាសនោះ។

ការប៉ះទង្គិចគ្នារវាងទម្រង់មុខ និងផ្ទៃក្រដាសដែលមានកម្ទេចម្សៅខ្មៅដៃ បង្កើតបានជារូបគំនូររបស់និស្សិតម្នាក់នោះ។ និស្សិតម្នាក់នោះបានបំពេញវិញ្ញាសាប្រឡងបែបនេះ ហើយប្រគល់ជូនសាលាវិញ។

វិញ្ញាសាប្រឡងមានលក្ខណៈពិសេស ចំណែកឯដំណោះស្រាយក៏ធ្វើឲ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាមានការភ្ញាក់ផ្អើលផងដែរ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត សាកលវិទ្យាល័យនេះត្រូវបានបែងចែកជាមហាវិទ្យាល័យតន្ត្រី និងមហាវិទ្យាល័យសិល្បៈ មហាវិទ្យាល័យទាំងពីរត្រូវបានបែងចែកដោយផ្លូវមួយ។

ភាគច្រើននិស្សិតនៅមហាវិទ្យាល័យតន្ត្រីស្លៀកពាក់ស្អាតបាត ប៉ុន្តែសម្រាប់និស្សិតនៅមហាវិទ្យាល័យសិល្បៈវិញ របៀបស្លៀកពាក់របស់ពួកគេមើលទៅមិនស្អាតប៉ុន្មានទេ។

ជាទូទៅម៉ូដសក់ដែលនិស្សិតប្រុសនិយមគឺម៉ូដ Mohawk ហើយសម្លៀកបំពាក់ប្រចាំថ្ងៃក៏ជាម៉ូដដែលចម្លែកដែរ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមើលឆ្ងល់ថា ត្រូវរកទិញសម្លៀកបំពាក់ប្លែកៗទាំងនេះនៅកន្លែងណា។

កាន់តែចម្លែកជាងនេះទៅទៀតនោះ មានទាំងនិស្សិតស្រីប្រើអាវទ្រនាប់ធ្វើជាម៉ាសមុខ បិទបាំងក្បាលសុដន់របស់ខ្លួនដោយប្រើស្ទីគ័ររាងបេះដូង ហើយដើរទៅមកគ្រប់កន្លែងដោយមិនខ្លាចអ្វីទាំងអស់។

ទាំងនេះគឺជារឿងពិត ប៉ុន្តែដោយសារចំណុចនេះអាចនឹងបំពានស្តង់ដារសហគមន៍ ដូច្នេះខ្ញុំមិនអាចដាក់បង្ហាញរូបភាពធ្វើជាភស្តុតាងបានទេ។

ទោះជាយ៉ាងណា សាកលវិទ្យាល័យនេះក៏ជាសាកលវិទ្យាល័យជប៉ុន ដូច្នេះរឿងដែលកើតឡើងក៏មិនចម្លែកអ្វីដែរ។

នៅជាប់សាកលវិទ្យាល័យនេះមានសួនសត្វដ៏ធំមួយដែលមានឈ្មោះថា Ueno ដូចជាមាននិស្សិតម្នាក់បានទុកសាកសពសត្វភេនឃ្វីនដែលគេចិញ្ចឹមក្នុងសួនសត្វក្នុងទូទឹកកករបស់សាលា។

ទោះបីជាមិនដឹងច្បាស់ថា សត្វភេនឃ្វីនមួយក្បាលនោះធ្លាក់ក្នុងដៃរបស់និស្សិតម្នាក់នេះយ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុន្តែហេតុការណ៍នេះហាក់បីដូចជាបានធ្វើឲ្យបែកបាក់ទំនាក់ទំនងរវាងសាលា និងសួនសត្វ។

នាយកសាកលវិទ្យាល័យក៏ធ្លាប់ធ្វើសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលផងដែរ ជាក់ស្តែងលោកបានប្រកាសថា៖

“សាកលវិទ្យាល័យរបស់យើងគឺជាកន្លែងដែលត្រូវបានរចនាឡើងសម្រាប់បណ្តុះបណ្តាលអ្នកដែលមានទេពកោសល្យក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំ” ។

អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ភាគច្រើននិស្សិតគ្រាន់តែត្រូវបានចាត់ទុកដូចជាមូលដ្ឋានសម្រាប់ស្វែងរកអ្នកដែលមានទេពកោសល្យម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។

នេះជាសេចក្តីប្រកាសដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើល និងមិននឹកស្មានដល់របស់ភាគីសាលា។

ហើយអ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាងនេះទៅទៀតគឺ អត្រាអ្នកដែលមានការងារធ្វើបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យនេះមានកម្រិតទាបខ្លាំងណាស់។

និស្សិតដែលបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យនេះមានសមត្ថភាពខ្ពស់ ដូច្នេះក្រុមហ៊ុនភាគច្រើនសុទ្ធតែមានបំណងជ្រើសរើសពួកគេ ប៉ុន្តែបញ្ហាត្រង់ថា… ទោះបីជាឱកាសកំពុងរង់ចាំតែនិស្សិតទាំងនោះបែរជាមិនចង់ធ្វើ។

ប្រសិនបើអត្រានិស្សិតស្វែងរកការងារធ្វើបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សាធម្មតាមានប្រមាណ ២០% នោះចំនួននិស្សិតដែលចង់ធ្វើការបន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យនេះគ្រាន់តែស្មើនឹងចំនួននេះប៉ុណ្ណោះ។

ជាទូទៅនៅពេលដែលឮថាមិត្តរួមថ្នាក់របស់ពួកគេរកបានការងារធ្វើ និស្សិតផ្សេងទៀតនឹងអបអរសាទរមិត្តរួមថ្នាក់ម្នាក់នោះ ប៉ុន្តែនៅសាកលវិទ្យានេះបែរជាឮពាក្យដូចជា៖ “អីយ៉ា ដូច្នេះអ្នកជិតក្លាយជាសសរទ្រូងគ្រួសារហើយ…” ហាក់បីដូចជាកំពុងសោកស្តាយអ្វីម្យ៉ាង។

គេនិយាយថា ប្រមាណជាពាក់កណ្តាលនិស្សិតដែលបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យនេះបានចាកចេញយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ដោយគ្មានបន្សល់ដាន។ តើពួកគេបានចេញដំណើរទៅស្វែងរកក្តីស្រមៃសិល្បៈរបស់់ខ្លួនហើយមែនទេ?

នៅសាកលវិទ្យាល័យនេះធ្លាប់មាននិស្សិតម្នាក់បាចដីពេញថ្នាក់រៀន បន្ទាប់មកដាំស្មៅ ហើយដាក់ឈ្មោះថា “ស្នាដៃសិល្បៈ” ។ ហើយបន្ទាប់មកត្រូវចំណាយពេលដល់ទៅ ៣ ថ្ងៃទើបអាចសម្អាត “ស្នាដៃសិល្បៈ” ទាំងនោះ។

អន្តេវាសិកដ្ឋានជាកន្លែងដែលមានភាពរញ៉េរញ៉ៃជាងនេះទៅទៀត ព្រោះប្រមូលផ្តុំទៅដោយនិស្សិតដែលចម្លែក។ អ្នកខ្លះដេកលើស្លឹកឈើស្ងួត មានមនុស្សជាច្រើនរស់នៅប្រៀបបីដូចជាជនអនាថា។

ទោះបីជាសាកលវិទ្យាល័យចម្លែកបែបនេះក៏ដោយ ប៉ុន្តែបើចង់ប្រឡងចូល ការប្រឡងម្តងហើយម្តងទៀតរយៈពេល ៨ ទៅ ៩ ឆ្នាំគ្រាន់តែជារឿងធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ហើយអាយុរបស់និស្សិតក៏មានភាពខុសគ្នាផងដែរ។

សាកលវិទ្យាល័យនេះបង្ហាញពីលក្ខណៈមួយខុសប្លែកពីរូបភាពរបស់ប្រជាជនជប៉ុនដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាតែងតែស្រមៃគិត។

ជារៀងរាល់ឆ្នាំនៅទីនេះមានប្រារព្ធកម្មវិធីសាលា ដូច្នេះប្រសិនបើអ្នកចាប់អារម្មណ៍ អ្នកអាចរៀបចំពេលវេលារបស់ខ្លួនដើម្បីទៅលេងប្រទេសជប៉ុន។

ក្នុងបរិវេណសាលាមានកន្លែងលក់ស្នាដៃសិល្បៈរបស់និស្សិត ប្រហែលជានៅថ្ងៃណាមួយ ស្នាដៃទាំងនេះនឹងក្លាយជាស្នាដៃសិល្បៈ ដោយនាំមកនូវតម្លៃដែលមិននឹកស្មានដល់។

ដូច្នេះឃើញថា គម្លាតរវាងមនុស្សមានទេពកោសល្យ និងមនុស្សចម្លែកមិនខុសគ្នាប៉ុន្មានទេ ហើយពេលខ្លះមុននឹងក្លាយមនុស្សដែលមានទេពកោសល្យ បុគ្គលទាំងនោះធ្លាប់ត្រូវគេចាត់ទុកជាមនុស្សឆ្កួត។

ទោះជាយ៉ាងណា សូមបន្តឆ្ពោះទៅរកក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួន ទោះបីជាឆ្កួតបន្តិចក៏មិនអីដែរ។ នៅពេលដែលជោគជ័យ គ្មាននរណាហ៊ានចាត់ទុកអ្នកជាមនុស្សឆ្កួតទៀតឡើយ។

Abe Kengo