ភាសាជប៉ុនធ្លាប់ប្រឈមនឹង “ការវិនាស” តើបទចម្រៀងដ៏អស្ចារ្យមួយណាដែលបានស្រោចស្រង់ភាសានេះ?
តើអ្នកដឹងទេថាភាសាជប៉ុន ជាភាសាដែលកំពុងត្រូវបានប្រើសព្វថ្ងៃនៅជប៉ុន តាមពិតទៅធ្លាប់ប្រឈមនឹងការវិនាសដែរទេ?
ហើយគេនិយាយថា មូលហេតុអាចបណ្តាលមកពីបទចម្រៀងល្បីមួយបទគឺ៖ Haru no Ogawa” (ទឹកជ្រោះនៃនិទាឃរដូវ) ។
ដូច្នេះហើយ តើវិបត្តិនៃភាសាជប៉ុនដែលសូម្បីតែប្រជាជនជប៉ុនក៏មិនដឹងនោះជាអ្វី?
រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនធ្លាប់មានបំណងលុបបំបាត់ភាសាជប៉ុន
ក្នុងកំឡុងសម័យ Meiji ក្រោយសម័យសាមូរ៉ៃ នៅពេលដែលជប៉ុនឈានចូលដំណើរការទំនើបភាវូបនីយកម្ម គោលដៅរបស់ប្រទេសគឺចង់ក្លាយទៅជាមហាអំណោចស្មើនឹងប្រទេសលោកខាងលិច។
ដើម្បីសម្រេចបាននូវគោលដៅនោះ រដ្ឋាភិបាលបានពិចារណាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះការលុបចោលភាសាជប៉ុន ហើយជំនួសដោយភាសាអង់គ្លេសជាភាសាផ្លូវការ។
ក្នុងអំឡុងពេលដំណើរការទំនើបកម្ម ជប៉ុនបានពិចារណាជំនួសភាសាជប៉ុនដោយភាសាអង់គ្លេស។
មូលហេតុចម្បងដែលឈានទៅដល់ការសម្រេចចិត្តនេះគឺភាពខុសគ្នានៃភាសានៅតាមតំបន់ក្នុងប្រទេសជប៉ុន។
ដោយសារប្រវត្តិសាស្ត្របែងចែកទឹកដី និងកម្រទំនាក់ទំនងរវាងតំបន់តូចៗ តំបន់នីមួយៗបានអភិវឌ្ឍភាសាតាមតំបន់ដោយឡែក ដែលធ្វើឲ្យការបង្រួបបង្រួមភាសាទូទាំងប្រទេសមានការលំបាក។
កាលពីតូចខ្ញុំនៅចាំថា ស្រុកកំណើតរបស់ឪពុកខ្ញុំនៅទីក្រុងមួយក្នុងខេត្ត Iwate តំបន់ Tohoku ។ ឪពុករបស់ខ្ញុំមិនយល់ពីភាសាតំបន់របស់យាយខ្ញុំនោះទេ ដូច្នេះទើបអ្នកទាំងពីរមិនអាចជជែកគ្នាបាន។
មិនត្រឹមតែជាការបញ្ចេញសំឡេងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែអ្នកទាំងពីរប្រើពាក្យខុសគ្នាទាំងស្រុង។
មុននឹងនិយាយពីអន្តរភាវូបនីយកម្ម នៅក្នុងប្រទេសការបង្រួបបង្រួមភាសាជាចំណុចដែលសំខាន់ ដើម្បីជួយឲ្យគ្រប់គ្នាមានសាម្គីភាព ហើយធ្វើការជាមួយគ្នាបាន។
“Haru no Ogawa” (ទឹកជ្រោះនៃនិទាឃរដូវ) – បទចម្រៀងដែលបានជួយស្រោចស្រង់ភាសាជប៉ុន
នៅឆ្នាំ ១៩១២ រដ្ឋាភិបាលជប៉ុនបានប្រគល់ភារកិច្ចផ្សព្វផ្សាយបទចម្រៀងមួយតាមសាលារៀន។ ដោយមានចំណងជើងថា (ទឹកជ្រោះនៃនិទាឃរដូវ) បទចម្រៀងនេះដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការអភិរក្ស និងបង្រួបបង្រួមភាសាជប៉ុន។ ចូរយើងក្រឡេកមើលទំនុកច្រៀងទាំងអស់គ្នា។
Haru no ogawa hasarasara nagaru
Kishi no sumireya rengeno hana ni
Nioimedetaku iro utsukushiku
Sakeyo sakeyoto sasayakugotoku
ប្រែថា៖
ទឹកជ្រោះនៃនិទាឃរដូវអើយ សូរទឹកហូរ
នៅលើច្រាំងផ្កាវីយូឡែត ផ្កាឈូកពណ៌ផ្កាឈូក
ក្លិនក្រអូប ពណ៌ស្រស់ស្អាត
ដូចជាខ្សឹបថា៖ “សូមឲ្យផ្ការីក សូមឲ្យផ្ការីក”
ដូចដែលអ្នកមើលឃើញ បទចម្រៀងនេះប្រើព្យាង្គជាច្រើនដែលផ្តើមដោយព្យញ្ជនៈ s”: sa, shi, su, se, so ។ ទាំងនេះជាព្យាង្គដែលងាយនឹងប្តូរសំឡេងក្នុងភាសាតាមតំបន់ ដែលធ្វើឲ្យគេពិបាកនឹងបញ្ចេញសំឡេងត្រូវ។
ការផ្សពផ្សាយបទចម្រៀងនេះនៅទូទាំងប្រទេសជប៉ុនបានជួយឲ្យប្រជាជនទម្លាប់ ហើយអនុវត្តការបញ្ចេញសំឡេងព្យាង្គទាំងនេះឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។
ដូច្នេះហើយ បានជាការប្រាស្រ័យទាក់ទងរវាងអ្នកដែលមកពីតំបន់ខុសគ្នាកាន់តែប្រសើរឡើង។
ដោយសារចំណុចនេះទើបគេយល់ឃើញថា ប្រសិនបើនៅតែរក្សាភាសាជប៉ុន ប្រជាជនជប៉ុននៅតែអាចប្រាស្រ័យទាក់ទងគ្នាបាន នេះហើយជាមូលហេតុដែលភាសាជប៉ុននៅតែបន្តរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។
បទចម្រៀងនេះនៅតែត្រូវបានដាក់បញ្ចូលក្នុងកម្មវិធីសិក្សារបស់សាលានាពេលបច្ចុប្បន្ន ហើយស្ទើរតែគ្រប់គ្នាដែលទទួលការអប់រំនៅជប៉ុនសុទ្ធតែដឹង។
ទោះជាយ៉ាងណា ភាសាតាមតំបន់នៅតែមិនទាន់បាត់បង់ទាំងស្រុងនោះទេ។ នៅពេលដែលនឹកទៅដល់រឿងឪពុករបស់ខ្ញុំមិនអាចប្រាស្រ័យទាក់នឹងជីដូនរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនៅតែឆ្ងល់ពីប្រសិទ្ធភាពរបស់បទចម្រៀងនេះឈានដល់កម្រិតណា។ ប្រហែលជាកាលពីមុនស្ថានភាពយ៉ាប់ជាងនេះទៅទៀត។
តើ (ទឹកជ្រោះនៃនិទាឃរដូវ) ស្ថិតនៅកន្លែងណា?
ទឹកជ្រោះនៃនិទាឃរដូវ គឺជាបទចម្រៀងដ៏សំខាន់មួយដែលបានរួមចំណែកការពារភាសាជប៉ុន – ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថាសរសេរនិយាយពីទឹកជ្រោះ Shibuya នៅ Shibuya ទីក្រុងតូក្យូ។
និយាយឲ្យកាន់តែច្បាស់គឺជ្រោះ Kohone ដែលជាផ្នែកមួយនៃជ្រោះ Shibuya ។ យ៉ាងណាមិញ អ្នកនឹងមិនអាចមើលឃើញជ្រោះ Shibuya ដូចដែលយើងបានដឹងនោះទេ។
សព្វថ្ងៃនេះ វាបានក្លាយជាទឹកជ្រោះក្រោមដីទៅហើយ។
ប្រសិនបើជប៉ុនក្លាយទៅជាប្រទេសដែលប្រើភាសាអង់គ្លេស ប្រហែលជារឿង manga និង anime ដែលគ្រប់គ្នាចូលចិត្តនឹងត្រូវបានផលិតដោយភាសាអង់គ្លេស ហើយដូច្នេះកាន់តែពេញនិយមនៅជុំវិញពិភពលោក។
យ៉ាងណាមិញ ចំណុចនេះមានន័យថា យើងនឹងបាត់បង់ការព័ណ៌នាពិសេសតាមបែបជប៉ុន។
បទចម្រៀងនេះត្រូវបាននិពន្ធឡើងក្នុងគោលបំណងកែលម្អរបៀបបញ្ចេញសំឡេងនៃភាសាជប៉ុន ជាពិសេសសំឡេង “sa, shi, su, se, so” ដែលច្រើនតែបង្កការលំបាកដល់ជនបរទេស។
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកមិនសាកល្បងច្រៀងបទចម្រៀងនេះដើម្បីហាត់សមរបៀបបញ្ចេញសំឡេងជាភាសាជប៉ុន? ដែលអាចជាវិធីសាស្រ្តដ៏ល្អក្នុងការរៀន និងបង្កើនជំនាញនិយាយភាសាជប៉ុនរបស់អ្នក។
ABE KENGO